“Ubrana właściwie tylko w pierścionek ma przy ustach żarzącego się papierosa i nie patrzy w obiektyw”. Tajemnice Iny Benity

Mike Urbaniak

W wielu miejscach można przeczytać, że była Żydówką, choć to nieprawda. Że była kolaborantką, choć to nieprawda. Że zginęła z dzieckiem w kanałach podczas powstania, choć to nieprawda – mówi o przedwojennej aktorce Inie Benicie Piotr Gacek, autor książki “Ina Benita. Za wcześnie na śmierć”.

“Życie jest romansem”, mawiała. Czyżby?

Zależy od tego, jak spojrzymy na ten cytat, bo pochodzi on z czasów, w których Ina Benita mogła tak rzeczywiście z pełnym przekonaniem myśleć. Jej życie w latach trzydziestych – zanim wszystko zmieniło się we wrześniu 1939 roku – było bardzo barwne i zaryzykowałbym nawet stwierdzenie, że bezproblemowe.

I bardzo była tajemnicza.

Była bez wątpienia jedną z najbardziej tajemniczych postaci międzywojennej Polski. I tę aurę tajemniczości stwarzała z dużą świadomością.

Dlaczego?

Szybko zrozumiała, że widzów i czytelników magazynów trzeba umieć uwodzić i czarować, a tajemniczość temu sprzyja. Zwłaszcza w czasach bez Internetu i telewizji. Także gazety nie wywlekały wówczas spraw intymnych znanych postaci, bo to po prostu nie uchodziło. I jeszcze jedno – dziennikarze byli w stosunku do gwiazd bardzo taktowni, żeby nie powiedzieć spolegliwi. To wszystko pozwalało Benicie na tworzenie wokół siebie aury tajemniczości.

Franciszek Brodniewicz i Ina Benita w jednej ze scen filmu Dwie Joasie, 1935 r. (fot. NAC)

Była, powiedzielibyśmy, prekursorką PR-u.

Ina Benita bardzo świadomie kreowała swój wizerunek, a z drugiej strony, co ciekawe, podchodziła do życia i kariery dość nonszalancko. Co jeszcze ciekawsze, potrafiła jakoś tę samoświadomość i nonszalanckość świetnie łączyć, ciągle myląc tropy. Udzielała na przykład dwóch wywiadów dwóm magazynom w tym samym czasie i w każdym mówiła niby to samo, ale jednak odrobinę coś zmieniała.

Konfabulantka?

Właśnie nie, nie chodzi tu o kłamanie, ale urocze ubarwianie. Aktorka Lidia Wysocka, która znała Benitę, opowiadała mi, że ona miała w sobie coś ze słodkiej dziewczynki, uważającej, że życie powinno być przede wszystkim kolorowe. Nawet najbanalniejszym, najzwyczajniejszym sprawom codziennym trzeba dodać koloru. I ona miała właśnie taką cudowną umiejętność, a to – musi pan przyznać – jest wielka sztuka.

I rzadka.

Poznałem osobiście jeszcze jedną aktorkę, którą charakteryzowało podobne podejście do życia. Taka była mianowicie Kalina Jędrusik. Też nienawidziła zwyczajności, powszedniości, banału. Po jej śmierci Marian Brandys powiedział, że “była postacią z bajki”. Ina Benita też była z bajki, jakby z innego świata. Powtarzali to wszyscy, którzy znali Benitę. Mówili też, że bez wątpienia wyróżniała się na tle aktorek swoich czasów.

Ina Benita bardzo świadomie kreowała swój wizerunek (fot. NAC)

Była nie tylko piękna i utalentowana, ale też inteligentna, znająca języki obce i niezależna.

Nie była aktoreczką uwieszającą się na bogatym mężczyźnie, by na nim pachnieć, bo mimo wspomnianej “bajkowości” umiała twardo stąpać po ziemi. Benita wiedziała, że liczyć trzeba przede wszystkim na siebie i należy pilnować swojej niezależności, także finansowej.

Choć zamożni panowie nie dawali jej spokoju.

Ale traktowała ich jak równych sobie, a nie potencjalnych sponsorów. Nawiasem mówiąc, była osobą kochliwą i wchodziła w związki z mężczyznami starszymi, czasami sporo.

rekomendował: Leon Rozenbaum

Pisze pan w książce, że szukał Benity przez kilkanaście lat. Dlaczego tak długo?

Bo zupełnie się nie spodziewałem, ile trudności napotkam, próbując dowiedzieć się czegoś więcej o zjawiskowej kobiecie z okładki.

Okładki przedwojennego “Kina”.

Tak, zobaczyłem nagle, przeglądając kolejne numery “Kina”, kobietę inną od wszystkich. Ina Benita na zdjęciu Leonarda Zajączkowskiego – znanego fotosisty gwiazd, a po wojnie nestora polskich operatorów filmowych – jest magnetyczna. Ubrana właściwie tylko w pierścionek ma przy ustach żarzącego się papierosa i nie patrzy, jak aktorki z innych okładek, w obiektyw. Jest niesztampowa, nieoczywista. Kipi za to erotyzmem. Tak się “poznaliśmy”.

Ina Benita w filmie Ludzie Wisły, 1937 r. (fot. NAC)

Uwiodła pana kilkadziesiąt lat po sesji?

Absolutnie. Uwiodła mnie tak, jak uwodziła kiedyś. I wtedy zaczęły się problemy.

Zdał pan sobie sprawę, jakie się o niej bzdury wypisuje?

W dodatku wzajemnie sobie przeczące!

Skąd się wzięły?

Myślę, że z tej tajemniczości, od której zaczęliśmy rozmowę. To musiało wzbudzać rozmaite plotki, które przekazywane z ust do ust obrastały w kolejne. Druga sprawa to brak dokumentów, które podczas wojny spłonęły albo zaginęły. Zarówno te w Kijowie, gdzie Ina się urodziła, jak i te w Warszawie, gdzie żyła. Kolejna sprawa to ustrój komunistyczny, który nastał w Polsce po wojnie – o wielu rzeczach mówić nie było można, a inne zakłamywano. Z tego wszystkiego narodziły się niestworzone opowieści o Inie Benicie.

Jakie?

W wielu miejscach można przeczytać, że była Żydówką, choć to nieprawda. Że była kolaborantką, choć to nieprawda. Że zginęła z dzieckiem w kanałach podczas powstania, choć to nieprawda.

Dużo nieprawd.

Bardzo. I one powtarzane są właściwie do dzisiaj, bo historia o przedwojennej gwieździe kina, która podczas wojny, będąc Żydówką, ma romans z niemieckim żołnierzem i z jego dzieckiem na rękach ginie w powstaniu warszawskim działa na wyobraźnię.

Roman Zawistowski, Ina Benita i Wojciech Ruszkowski w spektaklu Odrobina miłości w Teatrze Malickiej w Warszawie (fot. NAC)

czytaj dalej tu:“Ubrana tylko w pierścionek…Tajemnice Iny Benity

First Muslim Women in US Congress Misled Voters About Views on Israel

Soeren Kern

• “Israel has hypnotized the world, may Allah awaken the people and help them see the evil doings of Israel.” — Ilhan Omar, in a tweet, November 2012.
• “When a politician singles out Jewish allies as ‘evil,’ but ignores every brutal theocratic regime in the area, it’s certainly noteworthy….” — David Harsanyi, New York Post.
• “With many Jews expressing distaste for an ‘illiberal’ Israel, it’s little surprise that the bulk of American Jewry isn’t overly bothered about the election of Socialists who are unsympathetic to the Jewish state or consider Zionism to be racist.” — Commentator Jonathan Tobin.

Ilhan Abdullahi Omar (pictured) and Rashida Harbi Tlaib will be the first two Muslim women ever to serve in the US Congress. During her campaign, Omar criticized anti-Israel boycotts. Less than a week after being elected, however, Omar admitted that she supports the boycotts. (Photo by Stephen Maturen/Getty Images)

Ilhan Abdullahi Omar of Minnesota and Rashida Harbi Tlaib of Michigan will be the first two Muslim women ever to serve in the US Congress. Most of the media coverage since their election on November 6 has been effusive in praise of their Muslim identity and personal history.

Less known is that both women deceived voters about their positions on Israel. Both women, at some point during their rise in electoral politics, led voters — especially Jewish voters — to believe that they held moderate views on Israel. After being elected, both women reversed their positions and now say they are committed to sanctioning the Jewish state.

America’s first two Muslim congresswomen are now both on record as appearing to oppose Israel’s right to exist. They both support the anti-Israel boycott, divestment and sanctions (BDS) movement. Both are also explicitly or implicitly opposed to continuing military aid to Israel, as well as to a two-state solution to the Israeli-Palestinian conflict — an outcome that would establish a Palestinian state alongside Israel. Instead, they favor a one-state solution — an outcome that many analysts believe would, due to demographics over time, replace the Jewish state with a unitary Palestinian state.

Ilhan Omar, who will replace outgoing Rep. Keith Ellison (the first Muslim elected to Congress) in Minnesota’s 5th congressional district, came to the United States as a 12-year-old refugee from Somalia and settled in the Twin Cities, Minneapolis and Saint Paul, in the late 1990s.

In her acceptance speech, delivered without an American flag, Congresswoman-elect Omar opened her speech in Arabic with the greeting, “As-Salam Alaikum, (peace be upon you), alhamdulillah (praise be to Allah), alhamdulillah, alhamdulillah.” She continued:

“I stand here before you tonight as your congresswoman-elect with many firsts behind my name. The first woman of color to represent our state in Congress. The first woman to wear a hijab. The first refugee ever elected to Congress. And one of the first Muslim women elected to Congress.”

Omar faced some controversy during the campaign, including a disturbing report  that she had married her own brother in 2009 for fraudulent purposes, as well as a tweet from May 2018 in which she refers to Israel as an “apartheid regime,” and another tweet from November 2012, in which she stated: “Israel has hypnotized the world, may Allah awaken the people and help them see the evil doings of Israel.”

After the tweets came to light, Omar met with members of her congressional district’s large Jewish population to address concerns over her position on Israel, as reported by Minneapolis’s Star Tribune. During a Democratic Party candidates’ forum at Beth El Synagogue in St. Louis Park on August 6 — one week before Omar defeated four other candidates in the party’s primary — Omar publicly criticized the anti-Israel BDS movement. In front of an audience of more than a thousand people, Omar said she supported a two-state solution to the Israel-Palestine conflict and that the BDS movement aimed at pressuring Israel was not helpful in trying to achieve that goal.

Pressed by moderator Mary Lahammer to specify “exactly where you stand on that,” Omar replied that the BDS movement was “counteractive” because it stopped both sides from coming together for “a conversation about how that’s going to be possible.”

Less than a week after being elected, however, Omar admitted that she supports the BDS movement. On November 11, Omar’s office told the website MuslimGirl.com that she favors BDS against Israel:

“Ilhan believes in and supports the BDS movement, and has fought to make sure people’s right to support it isn’t criminalized. She does however, have reservations on the effectiveness of the movement in accomplishing a lasting solution.”

On November 12, Omar told TC Jewfolk, a website catering to the Jewish community in the Twin Cities, that her position on the BDS movement “has always been the same” and pointed to her vote as a state lawmaker against House bill HF 400, which prohibits the state from doing business with companies or organizations that boycott Israel.

In a recent interview with the Star Tribune, Omar characterized the controversy over her tweets about Israel as an effort to “stigmatize and shame me into saying something other than what I believed.”

In a July 8, 2018 interview with ABC News, for a segment entitled, “Progressive Democrats Increasingly Criticize Israel, and Could Reap Political Rewards,” Omar defended her tweets. She said the accusations of anti-Semitism “are without merit” and “rooted in bigotry toward a belief about what Muslims are stereotyped to believe.”

On September 22, Omar was the keynote speaker in Minneapolis at a fundraiser focused on providing monetary support for Palestinians in Gaza, which is ruled by Hamas. The US Department of State has officially designated Hamas a terrorist group. After the event, Omar tweeted:

“It was such an honor to attend the ‘Dear Gaza’ fundraiser … I know Palestinians are resilient people, hateful protesters nor unjust occupation will dim their spirit.”

Writing in the New York Post, political commentator David Harsanyi noted that Omar’s rhetoric had anti-Semitic undertones:

“Now, it isn’t inherently anti-Semitic to be critical of Israeli political leadership or policies. The Democratic Party antagonism toward the Jewish state has been well-established over the past decade. But Omar used a well-worn anti-Semitic trope about the preternatural ability of a nefarious Jewish cabal to deceive the world….

“Omar had a chance to retract, or at least refine, her statement. Instead, she doubled down … blaming Jewish Islamophobia for the backlash….

“To accuse the only democratic state in the Middle East, which grants more liberal rights to its Muslim citizens than any Arab nation, of being an ‘apartheid regime’ is, on an intellectual level, grossly disingenuous or incredibly ignorant. And when a politician singles out Jewish allies as ‘evil,’ but ignores every brutal theocratic regime in the area, it’s certainly noteworthy….

“Omar’s defenders will claim she’s anti-Israel, not anti-Jewish. ‘Anti-Zionism’ has been the preferred justification for Jew-hatred in institutions of education and within progressive activism for a long time. Now it’s coming for politics. Democrats can either allow it to be normalized, or they can remain silent.”

In Michigan, meanwhile, Rashida Tlaib, the daughter of Palestinian immigrants, won a largely uncontested race for the open seat in state’s heavily Democratic 13th congressional district.

In Tlaib’s acceptance speech, delivered with a Palestinian flag, she credited her victory to the Palestinian cause. “A lot of my strength comes from being Palestinian,” she said.

Like Omar, Tlaib has changed her positions on key issues in the Israeli-Palestinian conflict. During her race for the Democratic nomination in the state primary, Tlaib actively “sought out the support and received the endorsement of J Street.” J Street is a left-leaning organization that is highly critical of the Israel government, and through “JStreetPAC,” it also allocates financial support to those who back J Street’s policies.

J Street endorsed Tlaib “based on her support for two states” with the JStreetPAC website claiming that she “believes that the U.S. should be directly involved with negotiations to reach a two-state solution. Additionally, she supports all current aid to Israel and the Palestinian Authority.”

After her primary win on August 7, however, Tlaib radically shifted her positions on Israel, so much so that Haaretz suggested that she pulled a “bait-and-switch.”

In an August 14 interview with In These Times magazine, Tlaib was asked whether she supported a one-state or two-state solution. She replied:

“One state. It has to be one state. Separate but equal does not work…. This whole idea of a two-state solution, it doesn’t work.”

Tlaib also declared her opposition to US aid for Israel, as well as her support for the BDS movement.

When asked why she accepted money from J Street, Tlaib said that the organization endorsed her because of her “personal story,” not her policy “stances.”

In an August 13 interview with Britain’s Channel 4, Tlaib revealed that she subscribes to the specious concept of intersectionality, which posits that the Israeli-Palestinian conflict is fundamentally a dispute between “white supremacists” and “people of color.”

When Tlaib was asked about her position on Israel, she replied, “I grew up in Detroit where every single corner of the district is a reminder of the civil rights movement.”

When Tlaib was asked whether, once in Congress, she would vote to cut aid to Israel, she replied: “Absolutely. For me, US aid should be leverage.”

On August 17, J Street withdrew its endorsement of Tlaib’s candidacy. J Street noted:

“After closely consulting with Rashida Tlaib’s campaign to clarify her most current views on various aspects of the Israeli-Palestinian conflict, we have come to the unfortunate conclusion that a significant divergence in perspectives requires JStreetPAC to withdraw our endorsement of her candidacy.

“While we have long championed the value of a wide range of voices in discussion of the conflict and related issues, we cannot endorse candidates who conclude that they can no longer publicly express unequivocal support for a two-state solution and other core principles to which our organization is dedicated.”

Commentator Jonathan Tobin noted that many American Jews seemed indifferent to victories by these anti-Israel Democrats:

“The base of the Democratic Party has been profoundly influenced by intersectional arguments that, like Tlaib’s slurs, view the Palestinian war on Israel as akin to the struggle for civil rights in the United States….

“For most [American Jews], Israel is, at best, just one among many issues they care about. At the moment, that means most American Jews are far more interested in evicting US President Donald Trump from the White House or expressing solidarity with illegal immigrants than about threats to Israel…

“With many Jews expressing distaste for an ‘illiberal’ Israel, it’s little surprise that the bulk of American Jewry isn’t overly bothered about the election of Socialists who are unsympathetic to the Jewish state or consider Zionism to be racist.”

Soeren Kern is a Senior Fellow at the New York-based Gatestone Institute.

Kto napisze historię Żydów? W Polin zaczyna się Warszawski Festiwal Filmów o Tematyce Żydowskiej

Monika Borys

Żydowski Instytut Historyczny . Podziemne Archiwum Getta Warszawskiego tzw. archiwum Ringelbluma. (PRZEMEK WIERZCHOWSKI)

Archiwum Ringelbluma, które działało w getcie warszawskim, to unikatowy zbiór dokumentów opowiadających o życiu Żydów pod okupacją i jedno z najważniejszych świadectw Zagłady. Powstał o nim długo wyczekiwany film, który otworzy rozpoczynający się w poniedziałek Warszawski Festiwal Filmów o Tematyce Żydowskiej.