To jest fragment dużo dłuższego przemówienia Dawida Ben Guriona do Specjalnej Komisji ONZ w Palestynie, w YMCA w Jerozolimie 4 lipca 1947 roku.

David Ben Gurion o moralnym argumencie na rzecz żydowskiego państwa w Palestynie z arabską mniejszością

Ben Gurion
Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska

A teraz zadaję wam pytanie: kto jest gotowy i zdolny zagwarantować, że to, co stało się z nami w Europie, nie zdarzy się znowu? Czy ludzkie sumienie, a wierzymy, że istnieje ludzkie sumienie, może uwolnić się od wszelkiej odpowiedzialności za tę katastrofę? Istnieje tylko jedno zabezpieczenie: ojczyzna i państwowość! Ojczyzna, do której Żyd może swobodnie powrócić, jako jego prawo, gdzie może być panem swojego losu. Te dwie rzeczy są możliwe tutaj i tylko tutaj. Naród żydowski nie może zrezygnować, nie może zrzec się tych dwóch fundamentalnych praw, niezależnie od tego, co może się zdarzyć.

Problem stosunków żydowsko-arabskich nie jest jedynie problemem Żydów i Arabów w Palestynie. Jest to problem stosunków narodów żydowskiego i arabskiego jako całości. Ich narodowe aspiracje w szerszym sensie są nie tylko zgodne, ale uzupełniają się wzajemnie.

Nikt nie może na poważnie twierdzić, że żydowska Palestyna może w jakikolwiek sposób zagrozić lub zaszkodzić niezależności lub jedności rasy arabskiej. Obszar Palestyny Zachodniej wynosi mniej niż 1% olbrzymiego terytorium zajmowanego przez kraje arabskie na Bliskim Wschodzie, także z wyłączeniem Egiptu. Liczba Arabów w tym kraju wynosi mniej niż 3% liczby Arabów, którzy zdobyli polityczną niepodległość. Arabowie w Palestynie, nawet gdyby byli mniejszością, nadal mogą być częścią tej olbrzymiej większości arabskiej na Bliskim Wschodzie. Istnienie państw arabskich na północ, wschód i południe od Palestyny jest automatyczną gwarancją nie tylko obywatelskich, religijnych i politycznych praw Arabów w Palestynie, ale także ich narodowych aspiracji.

Ale żydowska Palestyna, zaludnione, wysoko rozwinięte państwo żydowskie, ma do oferowania coś o wysokiej wartości i znaczeniu nie tylko Arabom w Palestynie, ale także Arabom w sąsiadujących krajach. Także małe początki żydowskiego państwa, gdzie Żydzi zajmowali i rozwijali zaledwie mały ułamek kraju, już mają znaczący wpływ na rozwój populacji w Palestynie. Już teraz sytuacja arabskiego chłopa i farmera w Palestynie jest lepsza niż arabskiego chłopa i farmera w krajach arabskich. Nie możemy osiągnąć naszego narodowego celu bez wielkich prac konstrukcyjnych, rolniczych, przemysłowych, materialnych i kulturalnych, a te muszą z samej swej natury podnosić ekonomiczne i społeczne standardy wszystkich mieszkańców kraju. Nie możemy w pełni wykorzystać zasobów wodnych Palestyny, które się obecnie marnują, bez dostarczenia wielkich możliwości nawadniania także arabskim fellahom. Nie możemy wprowadzić nowoczesnych metod upraw bez Arabów uczących się z tego przykładu. Nie możemy zorganizować żydowskiej siły roboczej i poprawiać warunki pracy bez podobnego zorganizowania arabskich robotników i poprawienia ich warunków.

Jak długo rząd jest w obcych rękach, wpływ naszego rozwoju na rozwój Arabów jest niewielki. Teoria utrzymywania równowagi między Żydami i Arabami, która w praktyce oznacza ograniczanie i przeszkadzanie naszej pracy, była nie tylko szkodliwa dla nas, ale także dla Arabów.

Można zasadnie zapytać: dlaczego można bezpiecznie zostawić milion Arabów w żydowskim państwie i dlaczego milion Żydów nie miałby być zostawiony w arabskim państwie? Gdyby Żydzi i Arabowie, którzy są w Palestynie, byli wszystkimi Żydami i Arabami, jacy istnieją na świecie, byłby to bardzo logiczny i przekonujący argument. Nie byłoby żadnego powodu, dla którego ktoś miałby woleć Araba od Żyda lub Żyda od Araba i znaczenie miałyby tylko liczby. Nie można jednak ignorować faktu, że obie społeczności żyjące w Palestynie są tylko fragmentami większych społeczności żyjących na zewnątrz, że obie należą do tych większych zbiorowości i ich los jest nierozerwalnie związany z tymi większymi zbiorowościami. Przez pozbawienie Żydów w Palestynie ich narodowego domu, przez przeszkodzenie im w staniu się większością i zdobyciu państwowości, pozbawiacie niepodległości i państwowości nie tylko 600 tysięcy Żydów, którzy są tutaj, ale także miliony Żydów, którzy nadal są pozostawieni na świecie. W żadnym innym miejscu nie chcą i nie mają szansy na osiągnięcie państwowości.

Pozbawiając milion Arabów takiej samej szansy, w żaden sposób nie wpływacie na status rasy arabskiej. Arabska mniejszość w państwie żydowskim oznaczałaby, że pewna liczba indywidualnych Arabów nie będzie miała przywileju państwowości, ale w żaden sposób nie zmniejszy to niezależności i pozycji wolnej rasy arabskiej. Arabska mniejszość w Palestynie, otoczonej przez państwa arabskie, pozostanie bezpieczna w narodowym związku ze swoją rasą. Ale żydowska mniejszość w państwie arabskim, nawet przy najbardziej idealnych gwarancjach na papierze, oznaczałaby ostateczne zdławienie żydowskiej nadziei nie tylko w samej Palestynie, ale dla całego żydowskiego narodu, dla narodowej równości i dla niepodległości z wszystkimi katastrofalnymi konsekwencjami, tak dobrze znanymi z żydowskiej historii.

Sumienie ludzkości powinno to rozważyć: Gdzie jest równowaga sprawiedliwości, gdzie jest większa potrzeba, gdzie jest większe zagrożenie, gdzie jest mniejsze zło i gdzie jest mniejsza niesprawiedliwość?   

Los żydowskiej mniejszości w Palestynie nie będzie różnił się od losu żydowskiej mniejszości w jakimkolwiek innym kraju, tyle że tutaj może być znacznie gorszy.

Elder of Ziyon – Amerykański bloger (autor blogu pod tym samym tytułem), badający głównie antysemityzm w mediach amerykańskich.

Israel Receives Its Most Advanced Warship Amid Heightened Iran Tensions

Reuters and Algemeiner Staff

Israeli sailors walk on a pier, near a Saar-6 corvette, during a ceremony attended by Israeli President Reuven Rivlin and IDF Chief of Staff Lt. Gen. Aviv Kochavi, marking its arrival, at the Israeli naval base in Haifa, Dec. 2, 2020. Photo: Heidi Levine / Pool via Reuters.

Israel received its most advanced warship on Wednesday, describing the German-made vessel dubbed “Shield” as a bulwark for vulnerable Mediterranean gas rigs as tensions with Tehran soar over the assassination of a top Iranian nuclear scientist.

The Saar-6 corvette that docked in Haifa port, and three of the same model to follow next year, will bring to 15 the number of missile boats deployed by an Israeli navy which, while small, carries out missions as far away as the Red Sea and the Gulf.

Israel also wants to protect off-shore natural gas fields close to Lebanon, an old foe with which it has held so far fruitless US-mediated maritime border talks.

“The welcome discovery of the gas fields off Israel‘s shore made it necessary to create a plan that will provide a protective envelope,” Israeli President Reuven Rivlin said at ceremony at the port.

The navy sees a threat to the gas rigs from Lebanon’s Iran-backed Hezbollah guerrillas, especially after Tehran vowed to retaliate for Friday’s killing of nuclear mastermind Mohsen Fakhrizadeh, which it blamed on Israel.

“The Iranians are looking for ‘prestige’ targets like these, that can be hit with low casualties, meaning — they may hope — less chance of escalation,” an Israeli security official told Reuters. “The question is whether Hezbollah would strike now.”

Though Hezbollah has previously threatened the gas rigs, it said responding to Fakhrizadeh’s death was in Iran’s hands. Beirut has urged “all parties” to show restraint.

Israel has neither confirmed nor denied responsibility for the assassination, which came as the region weighs Iran’s changing fortunes with next month’s US presidential handover from Donald Trump to the more diplomacy-minded Joe Biden.

The Fakhrizadeh hit may have been “timed to narrow the risk of a significant Iranian offensive response in the near term, given the fears in Tehran of a severe offensive overreaction on the part of the Trump administration, and an Iranian desire to facilitate the resumption of contact with the Biden administration,” wrote Amos Yadlin and Assaf Orion of Tel Aviv University’s Institute for National Security Studies (INSS).

Unlike earlier models of Israeli missile boats, the Saar-6 will be fitted with both electronic countermeasures for cruise missiles, which have a flat trajectory, and a maritime version of the Iron Dome system for shooting down high-angle rockets.

These, a senior naval officer said, are precautions against Soviet-designed Yakhont cruise missiles and Iran-made Khalij Fars rockets that Israel believes are in Hezbollah’s arsenal.