Specjalista z West Point twierdzi, że uderzenie IDF w wieżowiec Al Jalaa Tower było legalne

Elder of Ziyon
Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska

Pisałem wcześniej, że prawne analizy przedstawione przez NGO takie jak Human Rights Watch i Amnesty International nie tylko wykazują uprzedzenia wobec Izraela, ale także nieznajomość praw o konfliktach zbrojnych.

Jednym z incydentów podczas wojny w Gazie w tym roku, który był szeroko krytykowany, było uderzenie z powietrza w Al Jalaa Tower, w którym, jak informowała IDF, znajdowała się kwatera wywiadu Hamasu. Czy to uderzenie było legalne według praw o konflikcie zbrojnym? Wielu twierdziło, że nie było.

Profesor Michael N. Schmitt z akademii wojskowej Stanów Zjednoczonych West Point, wybitny prawnik współpracujący również z wieloma innymi instytucjami, pisze o prawach wojny, nawiązując do sytuacji dziennikarzy, a konkretnie do tego, czy uderzenie Izraela w Al Jalaa Tower, gdzie mieściły się biura Al-Dżaziry i inne media, było legalne z punktu widzenia praw wojny.

Po ustaleniu, że w tym wypadku dziennikarze są zdecydowanie uważani za cywilów i że ich biura są zdecydowanie uważane za cywilne obiekty oraz że nikt nie twierdzi, iż te media nadawały propagandę, co uczyniłoby je prawomocnymi celami, Schmitt opisuje odpowiednie prawa dotyczące tego uderzenia z powietrza (podkreślenia moje):

Fakt, że zniszczono cywilne obiekty w Al Jalaa Tower, implikuje regułę proporcjonalności. Kiedy aspekty celu są wyraźnie rozdzielone i odrębne, szkody wyrządzone części, która jest wyłącznie cywilna, liczą się jako zniszczenia poboczne powstałe wskutek działań wojennych, wliczane do analizy proporcjonalności  (AP I, art 51.5(a)).

Istnieje pewna rozbieżność zdań, czy budynek, który zawiera zarówno mieszkania i biura używane dla celów cywilnych, jak inne, które zostały zajęte dla użytku militarnego, powinien być w całości uważany za obiekt militarny, czy też jako składający się z odrębnych i różnych jednostek. Lepszym poglądem, ale takim, który nie wydaje się osiągać uniwersalnego konsensusu, jest, że jeśli atakujący może chirurgicznie uderzyć w część budynku używaną do celów militarnych, szkody wyrządzone pozostałym częściom muszą zostać wliczone do analizy proporcjonalności.  

W tym wypadku jednak nic nie wskazuje na to, że IDF miała informację, którą dokładnie część Al Jalaa Tower używali jej przeciwnicy, ani że IDF miała broń pozwalającą na chirurgiczne zneutralizowanie tych części i każdego związanego z konfliktem wyposażenia wewnątrz. Dlatego, jeśli izraelskie informacje o używaniu budynku przez Hamas są ścisłe, cały budynek stanowi jeden cel militarny, którego uszkodzenia nie trzeba wliczać w kalkulacje proporcjonalności IDF.  

Co do wymogu przedsięwzięcia ostrożności przy ataku, ponieważ sam budynek zawierał urządzenia i służył do operacji Hamasu, alternatywne cele nie wchodziły w grę. Ponadto, nic nie wskazuje na to, że inna taktyka lub użycie innej broni pozwoliłoby na uniknięcie szkód dla cywilów. W rzeczywistości to, że sam budynek kwalifikował się jako jeden militarny cel i że żaden cywil nie został zraniony w ataku, szkody uboczne (jak to pojęcie jest rozumiane w prawie o konflikcie zbrojnym) były minimalne. Materiał filmowy z ataku, który dotyczył zburzenia wielopiętrowego budynku w terenie miejskim bez znaczących uszkodzeń dla innych budowli w pobliżu, potwierdza, że to uderzenie było imponującym przykładem starannego unikania szkód ubocznych przez IDF.  

Ostrzeżenie wydane przez IDF na godzinę przed atakiem także jest paradygmatycznym przykładem skutecznego ostrzeżenia. Jeśli doniesienia IDF, że Hamas i Islamski Dżihad były w stanie ewakuować budynek i usunąć stamtąd militarne wyposażenie przed uderzeniem, są ścisłe, ostrzeżenie wydaje się wykraczać poza to, czego wymaga prawo o konflikcie zbrojnym, ponieważ wymagało poświęcenia przez IDF militarnych korzyści.  

IDF Oskarżyła Hamas i inne zorganizowane palestyńskie grupy zbrojne o używanie obecności cywilów i cywilnych mediów jako tarczy przeciwko atakowi. Te organizacje mają długą historię używania ludzkich tarcz jako taktyki przeciwko izraelskim atakom i na tej podstawie twierdzenie IDF ma pozór słuszności. Jednak podczas wojny miejskiej jest powszechne używanie cywilnych budynków dla celów militarnych po prostu dlatego, że rzeczywistość miejskiego środowiska zmusza do takiego używania (U.S. Army, Commander’s Handbook, para 2.27). Przy braku intencji do chronienia się tarczą ta praktyka nie łamie zakazu używania ludzkiej tarczy. Potrzeba więcej faktów, by potwierdzić intencję palestyńskich zorganizowanych grup zbrojnych w Al Jalaa Tower przed potwierdzeniem załamania prawa o zbrojnym konflikcie na podstawie używania ludzkiej tarczy.

Dodałbym tutaj, że Hamas nie zajął tych biur podczas wojny, ale używał ich od długiego czasu i umyślnie ulokował je w cywilnym budynku. W tym wypadku powiedzenie, że Hamas używał ludzkich tarcz jest zdecydowanie czymś, co należy rozważyć.

Kontroskarżenie, że IDF użył ataku jako sztuczki, by zakończyć działanie nieżyczliwych mediów, nie jest poparte przez dostępne fakty. Jak długo izraelskie twierdzenie, że Hamas i inne grupy używały Al Jalaa Tower dla celów militarnych, jest poprawne, budynek kwalifikuje się jako prawomocny cel militarny, który wolno zaatakować. Nawet jeśli Izrael miał drugorzędny motyw zakończenia nieżyczliwego nagłaśniania przez media, atak nadal byłby legalny, bo atakujący często mają wiele celów, kiedy przypuszczają atak. Tylko jeśli izraelskie twierdzenie byłoby świadomie fałszywe, ta operacja byłaby nielegalna jako bezpośredni atak na cywilny obiekt. Analogiczna analiza stosuje się do oskarżeń, że atak równa się zbiorowej karze, bowiem uderzenia w prawomocne militarne cele nie są zbiorową karą według prawa o konflikcie zbrojnym.

W sumie, wydaje się, że planujący misję uderzenia w Al Jalaa starannie rozważyli prawo o konflikcie zbrojnym. Specjaliści prawa międzynarodowego z prokuratury wojennej [Military Advocate General] IDF niewątpliwie odegrali kluczową rolę w planowaniu i zaaprobowaniu tej operacji, jak to robią z wszystkimi militarnymi operacjami IDF (patrz tutaj – omówienie praktyki MAG). W oparciu o otwarte źródła informacji dostępne obecnie, uderzenie było zgodne z regułami prawa o konflikcie zbrojnym w sprawie ataków, włącznie z tymi, które dotyczą mediów.

Schmitt jest człowiekiem, który zna prawa wojny – musi je znać, ponieważ wykłada ten przedmiot w akademii wojskowej. W poprzednim artykule, liczącym 88 stron, on i inny specjalista prawa wojskowego przyglądają się szczegółowo, jak działa system prawny armii Izraela i są wyraźnie pod wrażeniem. W odróżnieniu od HRW i Amnesty, faktycznie zbadali temat, pojechali do Izraela i zobaczyli, jak starannie IDF przestrzega praw wojny.

Operacje IDF są najwyraźniej starannie regulowane i są przedmiotem reguł prawa. IDF ma niezwykle solidne systemy badania i dochodzeń operacyjnych incydentów i jest znaczący nadzór cywilny, zarówno przez Prokuratora Generalnego, jak Sąd Najwyższy. Jeśli chodzi o Korpus MAG, autorzy uznają jego oficerów za wyjątkowo kompetentnych, wysoce profesjonalnych i dobrze wyszkolonych.

W niektórych wypadkach IDF wychodzi poza prawo chronienia cywilów.

W szczególności, Izrael przyjął włączające podejście do uprawnienia do statusu chronionego, szczególnie status cywila. Przykłady obejmują stanowisko Izraela wobec wątpliwości, traktowania niedobrowolnych tarcz jako cywilów, którzy nie uczestniczą bezpośrednio [w działaniach zbrojnych] i poglądu, że osoby, które ignorują ostrzeżenia, zachowują status cywila. Chociaż takie stanowisko może wydawać się sprzeczne z intuicją dla państwa, które stoi przed wrogami wykorzystującymi chroniony status dla zdobyczy militarnych i innych, takie stanowisko jest dobre do odpierania działań wroga, które polegają na wojnie prawnej. Pod tym względem izraelskie interpretacje LOAC faktycznie wzmacniają jego pozycję na poziomie operacyjnym i strategicznym, mimo strat taktycznych. Zgodnie z tym IDF narzuca ograniczenia, które daleko wykraczają poza LOAC.

Krótko mówiąc, ludzie, którzy twierdzą, że Izrael uderza w cywilów, są w najlepszym wypadku ignorantami, a w najgorszym nikczemnymi kłamcami. 

Elder of Ziyon – Amerykański boger śledzący głównie antysemityzm w amerykańskich mediach.   

America’s New Political Prisoners

LEE SMITH

An electronic advertisement not far from the White House shows the faces of suspects who assaulted federal officers at the Capitol Building during the Jan. 6, 2021, stormingJEREMY HOGAN/SOPA IMAGES/LIGHTROCKET VIA GETTY IMAGES

Insurrectionists, white supremacists, and domestic Muslim terrorists are all the same people—us

.

Last week the Department of Justice brought its first insurrectionist to justice. A 49-year-old Indiana grandmother of five who walked into the Capitol Building through an open door on Jan. 6 and wandered around for 10 minutes pleaded guilty to “parading, demonstrating, or picketing in a Capitol building.” For her crime, she was sentenced to three years of probation, $500 in restitution, and 40 hours of community service. Given that President Biden has called Jan. 6 the “worst attack on our democracy since the Civil War,” how did she get off so easy?

Her court-appointed lawyer had her read and watch Bury My Heart at Wounded Knee, Just Mercy, and Schindler’s List, evidence that she was on her way to renouncing her white privilege. What does racism and exterminationist antisemitism have to do with the nonviolent crime she committed? Nothing, of course. The Biden administration sees Jan. 6 as a platform to criminalize its opponents, and the only way out for Donald Trump supporters is to confess to thought-crimes.

But wait, America isn’t the kind of country that puts nonviolent offenders into reeducation camps. It wouldn’t hold dozens of citizens without bail for having the wrong political beliefs or attending political demonstrations. Federal law enforcement agencies exist to protect Americans from dangerous criminals, not to frame people for political crimes defined by a powerful elite. The Federal Bureau of Investigation doesn’t call on Americans to turn in their neighbors for supporting the wrong political candidate. That kind of stuff may happen in third-world countries, but the idea that America would use courts, secret police, intelligence agencies, and the media to prosecute political warfare against other Americans sounds like the drug-riddled account of a bad 1960s-era acid trip. Sure, that’s when the FBI launched COINTELPRO and tapped Martin Luther King Jr.’s phones and sent letters to his wife, but the Church Committee put an end to all that. Didn’t it?

Last week, families of the Jan. 6 detainees held at the Correctional Treatment Facility in Washington, D.C., relayed that authorities imposed severe lockdowns in retaliation for Mark Levin’s Sunday night Fox show, which raised questions about the ongoing prosecutions related to the “deadly insurrection” of Jan. 6, 2021. Sen. Ron Johnson, R-Wis.) and journalist Julie Kelly, one of the only reporters who has interviewed the detainees and their families extensively, had appeared on Levin’s show to discuss the case’s ever-growing irregularities.

Kelly, a reporter for the right-leaning publication American Greatness, has been writing for months about the treatment of the detainees, some of whom have been held in prison without bail for months. “There have been no trials, no convictions, but pretrial detentions for dozens of cases,” Kelly told me in an interview. That includes first-time offenders charged with nonviolent crimes who are being held without bail because they protested Biden’s victory. “Judges are signing off on the detentions, contending that because the detainees don’t believe Biden was legitimately elected, they therefore won’t follow U.S. law or obey its court system, and that makes them a danger to society.”

“The outrage,” said Kelly, “is that the Justice Department seeks pretrial detention for nonviolent defenders for their involvement in what increasingly looks like an inside job.”

Indeed there is growing belief in some circles, left as well as right, that federal law enforcement not only infiltrated the Jan. 6 groups but may have directed some of their actions. That’s the argument made by Darren Beattie, another journalist who has been covering the Jan. 6 arrests and charges. A former professor of political philosophy who worked as a speechwriter in the Trump administration, Beattie is the publisher of Revolver News, an internet news site that aggregates stories from the conservative media and features original reporting. His recent article asks if the FBI played a role in stoking the violence during the Jan. 6 protest.

Beattie sees similarities linking Jan. 6 to the summer 2020 plot to kidnap Michigan Gov. Gretchen Whitmer. An FBI agent was allegedly responsible for the Michigan group’s transportation, another was the group’s contact for explosives, and an informant was responsible for security. It appears that without the FBI there would have been no plot.

Beattie notes that at least one of the government’s informants in the Michigan case was not identified as such in court documents, and wonders if any of the figures identified in the Jan. 6 indictments were agents or informants, too. They appear to have committed acts as bad or worse than those indicted, and there is no evidence of plea bargains—so why weren’t they charged with similar offenses? Beattie also points out that the same FBI agent who took down the anti-Whitmer conspirators now oversees the Jan. 6 investigations. In October, Steven D’Antuono, special agent in charge of the FBI’s Detroit field office, was rewarded with a promotion and named assistant director in charge of the Washington, D.C., field office.

Why the FBI is facilitating or even committing crimes is part of the legacy of Sept. 11. Along with the massive surveillance of U.S. citizens that led to the FBI’s illegal spying on the 2016 Trump campaign, this is yet another unconstitutional kink in the justice system that was introduced by the global war on terror. What that meant in the immediate aftermath of 9/11 was federal law enforcement putting young Muslim men in the middle of terror plots and then busting them.

In a recent essay on Jan. 6, journalist Glenn Greenwald noted the many cases “where the FBI targeted some young American Muslims they viewed as easily manipulated—due to financial distress, emotional problems, or both—and then deployed informants and undercover agents to dupe them into agreeing to join terrorist plots that had been created, designed and funded by the FBI itself, only to then congratulate themselves for breaking up the plot which they themselves initiated.”

Now they’re using the same methods on Trump supporters. Why? In a separate article, Greenwald argued that Jan. 6 is behind the U.S. military leadership’s sudden interest in critical race theory:

To justify the current domestic War on Terror that has already provoked billions more in military spending and intensified domestic surveillance, the Pentagon must ratify the narrative that those they are fighting in order to defend the homeland are white supremacist domestic terrorists. That will not work if white supremacists are small in number or weak and isolated in their organizing capabilities. To serve the war machine’s agenda, they must pose a grave, pervasive and systemic threat.

Greenwald is right. Counterterrorism is a multibillion-dollar Beltway industry, filling a trough that feeds Republican and Democratic constituencies including the State Department, spy services, and Washington-area NGOs and think tanks. As America downsizes its presence in the Middle East, national security bureaucrats and their parasitical private sector partners fear shrinking budgets. Hence the big move from countering violent extremism in Muslim communities to confronting “domestic terrorists.” The system has readily adapted to the new model as counterterror experts have plugged in the same keywords—radicalization, self-radicalization, lone wolves—for what is essentially the same enterprise. All they’ve done is replace brown teenagers with white middle-age Midwesterners.

But wanting to keep the money flowing is not the only reason the national security bureaucracy and its media partners are targeting Trump supporters. The Biden administration embodies the interests of America’s increasingly powerful oligarchy, comprising the corporate as well as the political establishment. This class represents glaringly small segments of the country like tech workers, teachers unions, and cultural elites. The oligarchs have incentivized street gangs from antifa, Black Lives Matter, and pro-Palestinian antisemites to weaponize their resentments by turning them loose on the Democratic stragglers unlikely to support initiatives at odds with their own interests, like defunding urban police forces.

Using law enforcement as public sector proxies for their campaign of political warfare, Democratic Party officials are employing a similar tactic. By turning the justice system loose on their opponents, they send a general warning to anyone foolish enough to stand against them. That is why the Biden administration has made a point of treating the nonviolent Jan. 6 offenders more harshly than other Americans who have come to the Capitol to exercise their First Amendment rights. We brought the system down on the head of a nonviolent grandmother for walking through an open door. You might be next.

Counterterrorism is a multibillion-dollar Beltway industry, filling a trough that feeds Republican and Democratic constituencies.