To były… kwestie, w których poglądy organizacji ekologicznych były całkowicie zgodne z poglądami Federacji Rosyjskiej. Oznaczało to stawianie wszystkiego na “czerwone” – jak w kasynie – ale w tym przypadku na rosyjski gaz. Na zdjęciu: siedziba korporacyjna Gazpromu Germania, niemieckiego oddziału rosyjskiej firmy gazowej Gazprom, sfotografowana 30 marca 2022 r. w Berlinie, Niemcy. (Zdjęcie: Sean Gallup/Getty Images)

Kiedy niemieccy ekolodzy i rząd Putiuna mieli gorący romans

Drieu Godefridi

W 2011 r. w wyniku porozumienia między Nord-Stream, trzema głównymi organizacjami ekologicznymi w Niemczech — WWF, BUND (“Przyjaciele Ziemi”), NABU — a krajem związkowym Meklemburgia-Pomorze Przednie powstała niemiecka Fundacja Ochrony Przyrody Morza Bałtyckiego ( Naturschutzstiftung Deutsche Ostsee ). Fundacja ta natychmiast otrzymała lukratywny budżet w wysokości dziesięciu milionów euro od Nord Stream.

Firma Nord Stream AG z siedzibą w Zug w Szwajcarii jest międzynarodowym konsorcjum pięciu dużych firm, założonym w 2005 r. w celu planowania, budowy i późniejszej eksploatacji dwóch gazociągów o długości 1224 km przez Morze Bałtyckie. Pięciu udziałowców konsorcjum to Gazprom International Projects LLC, Wintershall Dea AG, PEG Infrastruktur AG, NV Nederlandse Gasunie i ENGIE. Gazprom International Projects LLC posiada 51% udziałów w projekcie.

Gazprom International Projects LLC jest w całości własnością Gazpromu, największej na świecie notowanej na giełdzie spółki gazowej, która jest w większości własnością rosyjskiego rządu i jest w pełni kontrolowana przez rząd rosyjski.

Najwyższe stanowiska kierownicze w niemieckiej Fundacji Ochrony Przyrody Morza Bałtyckiego zostały zaoferowane prezesom tych trzech największych niemieckich organizacji ekologicznych, którzy szybko to zaakceptowali, co nie jest zaskakujące, biorąc pod uwagę, że było to częścią pierwotnej umowy z moskiewskim niedźwiedziem.

Te organizacje ekologiczne próbują uciec od przytłaczającej historycznej odpowiedzialności, argumentując, jak wyjaśnił BUND, że umowa z Nord Stream o utworzeniu niemieckiej Fundacji Ochrony Przyrody Morza Bałtyckiego miała na celu jedynie “promowanie wdrażania złożonych środków ochrony przyrody”:

“Aby jak najskuteczniej wdrożyć złożone środki dla przyrody i zabezpieczyć ją na stałe, Nord Stream udostępnił w marcu 2011 r. uzgodnione środki kompensacyjne na utworzenie niemieckiej Fundacji Ochrony Przyrody Morza Bałtyckiego… Z Fundacją Morza Bałtyckiego, możliwe jest opracowanie, wsparcie i realizacja odpowiednich projektów w sposób profesjonalny i w oparciu o duże doświadczenie, a tym samym również skuteczne zrekompensować szkody wyrządzone przez rurociąg Morza Bałtyckiego. Fundacja Morza Bałtyckiego jest non-profit, działa niezależnie od założyciela i jest oddana wyłącznie swoim statutowym celom promowania praktycznych środków ochrony przyrody i ochrony środowiska na Morzu Bałtyckim. 

Aby zapewnić, że fundusze te są faktycznie wykorzystywane do realizacji znaczących prac na rzecz ochrony przyrody, WWF, NABU i BUND uczestniczą w komitetach fundacji “.

Spróbujmy to obejrzeć bliżej.

O realności tej umowy poinformował Nord Stream w momencie powstania fundacji w 2011 roku:

“Od dziś organizacje ekologiczne WWF, BUND i NABU będą ściśle współpracować z krajem Meklemburgii-Pomorza Przedniego i Nord Stream AG w niemieckiej Fundacji Ochrony Przyrody Morza Bałtyckiego (…) Jochen Lamp z WWF Niemcy będzie przewodniczył zarządowi. Pierwszą zastępczynią jest Corinna Cwielag z BUND Meklemburgia-Pomorze Przednie”.

Na stronie niemieckiej Fundacji Ochrony Przyrody Morza Bałtyckiego można przeczytać :

“Niemiecka Fundacja Ochrony Przyrody Morza Bałtyckiego… powstała w 2011 roku w wyniku porozumienia pomiędzy Nord Stream AG a organizacjami ekologicznymi BUND Meklemburgia-Pomorze Przednie i WWF Niemcy.”

Wreszcie w oficjalnym oświadczeniu rządu krajowego Meklemburgii-Pomorza Przedniego czytamy:

“Utworzenie fundacji to konsekwentna realizacja porozumień na rzecz lepszej ochrony przyrody, które organizacje ekologiczne BUND i WWF Niemcy zawarły w zeszłym roku z firmą Nord Stream. W fundacji przedstawiciele BUND i WWF wraz z wiceministrem Ministerstwa Rolnictwa, Środowiska i Ochrony Konsumentów tworzą zarząd (…) Prezes WWF Jochen Lamp uważa założenie fundacji za wielki sukces dla ochrony środowiska morskiego (…) Przedstawiciele NABU, Kancelaria Stanu Meklemburgii-Pomorza Przedniego i założyciel współpracują również w ramach ‘kuratorium’, strategicznego organu nadzorczego nowej fundacji”.

Podsumowując, jest zatem faktem i uchwalonym prawem, że w 2011 roku niemiecka Fundacja Ochrony Przyrody Morza Bałtyckiego powstała w wyniku porozumienia trzech wiodących niemieckich organizacji ekologicznych – WWF, BUND i NABU – oraz spółki Nord Stream, który jest spółką zależną rządu Władimira Putina. Fakt.

Ponadto te organizacje ekologiczne były jednocześnie zaciekle przeciwne niemieckiej cywilnej energetyce jądrowej, eksploatacji gazu łupkowego w Europie oraz importowi gazu amerykańskiego poprzez budowę terminali gazu płynnego w Niemczech.

Były to trzy kwestie, w których poglądy organizacji ekologicznych były całkowicie zbieżne z poglądami Federacji Rosyjskiej. Oznaczało to stawianie wszystkiego na “czerwone” – jak w kasynie – ale w tym przypadku na rosyjski gaz.

Zaraz po podpisaniu tych porozumień z Nord Stream AG organizacje ekologiczne wycofały pozew, który wszczęły przeciwko Nord Stream, jak poinformował BUND. Quid pro quo?

Wreszcie niemiecka prasa donosiła w zeszłym miesiącu, że zainspirowany sukcesem pierwszej fundacji, ten sam kraj Meklembergii-Pomorza Przedniego jeszcze w styczniu 2021 r. powołał nową fundację, Fundację na rzecz Ochrony Klimatu i Środowiska Meklembergia-Pomorze Przednie. (Stiftung Klima- und Umweltschutz Mecklenburg-Vorpommern), tym razem obdarzoną 192 mln euro przez rząd rosyjski. Cytując centrolewicowy niemiecki dziennik “Die Zeit“:

“Fundacja na rzecz Ochrony Klimatu i Środowiska została powołana na początku 2021 r. przez rząd ministerki-prezydentki [Meklembergii-Pomorza Przedniego] Manueli Schwesig (SPD). Oficjalnie fundacja miała promować projekty z zakresu ochrony środowiska w kraju… [ i] otrzymała łącznie 192 mln euro od Nord Stream 2 AG, spółki podległej Gazpromowi. Pieniądze zostały wypłacone w okresie od lutego do listopada 2021 r.”

Niemiecka gazeta “Die Welt” napisała, że z 192 mln euro “skorzystało 80 firm, które otrzymały 119 zamówień o wartości 165 mln euro od przedsiębiorstwa założonego w ramach fundacji ekologicznej”. W założeniach ta nowa fundacja stwierdza, że “Fundacja jest zainteresowana współpracą z licznymi inicjatywami, stowarzyszeniami i fundacjami zajmującymi się ochroną klimatu… z dużym doświadczeniem”. Za rosyjskie pieniądze?

Sprawę obecnie bada komisja śledcza parlamentu krajowego Meklemburgii-Pomorza Przedniego, która miała rozpocząć pracę pod koniec sierpnia 2022 roku. Z powodu powagi faktów, przypuszczalnie kanclerz Niemiec Olaf Scholz i jego poprzedniczka, Angela Merkel, zostaną przesłuchani.

Członkowie parlamentu krajowego, kontynuuje “Die Welt“, chcą również rzucić światło na rolę, jaką w tle odegrały rosyjskie służby specjalne. Celem dochodzeń jest szczególnie obecny minister spraw wewnętrznych kraju Meklemburgia-Pomorze Przednie, Christian Pegel (SPD):

“Jako minister energii ten prawnik odegrał kiedyś kluczową rolę w opracowaniu statutu fundacji. W tym celu Pegel spotkał się z przedstawicielami zdominowanej przez Rosję spółki Nord Stream 2 AG w okolicznościach, które wydają się podejrzane, bez prowadzenia jakiejkolwiek dokumentacji. Dlatego nie wiadomo, jakie umowy i ustalenia zostały zawarte przy tej okazji. Ze swojej strony Pegel twierdzi, że nie wie już dokładnie, co się wtedy wydarzyło. Za pośrednictwem rzecznika prasowego minister powiedział tej gazecie, że: ‘Z powodu upływu czasu nie ma konkretnych wspomnień na ile był zaangażowany w nieformalnych lub formalnych dyskusjach'”.

Prawdziwy problem z pamięcią krótkotrwałą: fundacja powstała w zeszłym roku.

Drieu Godefridi – belgijski prawnik wykładający na Saint-Louis University of Louvain.

Israeli leaders commemorate UK chief rabbi Sacks: ‘He made the world better’

JUDAH ARI GROSS

PM Lapid says he still keeps former British chief rabbi’s book close; Herzog hails his writings as a ‘fountain of strength, originality’

.

An image of former British chief rabbi Lord Jonathan Sacks from 2013. (Courtesy © Blake-Ezra Photography Ltd.)

Hundreds of people gathered at the President’s Residence in Jerusalem on Tuesday afternoon to mark the second anniversary of the death of former British Chief Rabbi Lord Jonathan Sacks, with eulogies from top Israeli leaders, including President Isaac Herzog, Prime Minister Yair Lapid and Chief Justice Esther Hayut.

Sacks’s widow, Lady Elaine Sacks, came in from the United Kingdom for the event, which was hosted by the Rabbi Sacks Legacy. A similar event was held last year in London, which Herzog also attended.

Sacks, who died of cancer on November 7, 2020, at the age of 72, was a highly influential Jewish figure not only in his native England but around the world, having written over two dozen books and lectured on Judaism at top universities in the United States and United Kingdom.

Despite being an ardent and passionate Zionist, Sacks’s influence in Israel was somewhat limited, though this has begun changing in recent years as more of his writings have been translated into Hebrew.

He did, however, maintain close relationships with top Israeli politicians, several of whom contributed to a video tribute shown at the event. Israeli singer Ehud Banai also performed two songs, “Canaanite Blues” and “Into the Light.”

Lapid recalled meeting Sacks after the publication of his book “The Dignity of Difference,” which the premier said he still always keeps at arm’s length.

“I said to him, ‘Rabbi, even though I am a secular Israeli Jew, I have a request: I want you to be my rabbi.’ Rabbi Sacks smiled and said the only people who believe that secular Israeli Jews are actually secular are secular Israeli Jews,” Lapid said in a recorded message.

The prime minister said he and Sacks once argued over which was more important, optimism or hope.

“I thought optimism was better. He looked at me and said optimism is the belief that the world will become better. Hope is the belief that if we work hard enough together, we can make the world a better place,” Lapid said.

“Rabbi Sacks made the world a better place, made me a better person. I miss him and the conversations with him.”

President Isaac Herzog, right, speaks with Yeshiva University professor Erica Brown during an event marking the second anniversary of the death of former British chief rabbi Jonathan Sacks at the President’s Residence in Jerusalem on September 13, 2022. (Kobi Gideon/GPO)

The main event of the evening was a roughly 15-minute on-stage discussion between Herzog and Erica Brown, a former student of Sacks and a Yeshiva University educator.

“The real impact that Rabbi Sacks had on me is with the weekly reading of the Torah portion,” Herzog said. “I say so because I continue reading his books, and they are a fountain of strength, an unbelievable fountain of originality, of ideas, of understanding the content of the Bible, and of course with immense sources of wisdom, knowledge from all facets of humanity.”

The conversation was peppered with anecdotes and memories, including a quote from a letter written by Herzog’s father, former president Chaim Herzog, who wrote to Sacks in the 1980s after meeting and being impressed by him in London.

The two also discussed a crucial area of interest to both Sacks and Herzog: the relationship between the State of Israel and Jews around the world.

“We have to tell world Jewry what Israel is about,” Herzog said. “And we need to teach Israelis about Jewish life abroad. I think Rabbi Sacks managed to cover all facets of Jewish life abroad and understand that Jewish life abroad is different from Jewish life here.”

Herzog said Jews did not need to shy away from conflict with one another but did need to maintain a degree of decorum and respect.

“Rabbi Sacks wrote that Judaism encourages debate and argument… We should keep balance. We should argue but keep to the rules of the game,” he said.

The death of Queen Elizabeth II, who had a relationship with Sacks, was clearly felt during the event, with nearly every speaker referring to it, including Herzog, who confirmed that he and his wife Michal would attend her funeral next week.

Destruction of the Temple: On Mount Gerizim

ELI KAVON

The tragedy is that the Samaritans could not be integrated into the Jewish people as a whole. But it was they who refused.

.

MEMBERS OF the Samaritan community pray atop Mount Gerizim at sunrise during a service marking the end of Passover. / (photo credit: NASSER ISHTAYEH/FLASH90)

The city of Jerusalem was most vital on the pilgrimage holidays of Passover, Shavuot and Sukkot. The Temple Mount teemed with life and sacrifice, as Jews made the trek from all over the known world to participate in the celebration. The Roman destruction of the Second Temple in 70 created a void that still pains our people to the present day.

But the liberation and reunification of the capital city in June 1967 have enabled a modern pilgrimage of Jews who walk the streets of Jerusalem and pray at the Kotel. Even without a Third Temple, we are living in a Jewish world that has, in part, been redeemed.

As we approach the Ninth of the Hebrew month of Av and commemorate the destruction of both temples in Jerusalem, there is a fascinating footnote to our history of another center of sacrificial cult that was destroyed – by Jews. That was the Samaritan Temple on Mount Gerizim.

The Samaritans considered Shechem, the site of their holy mountain, to be the holiest city, not Jerusalem. It was this issue that proved to be of deep division between Samaritan and Jew. The Samaritans believed they were God’s Chosen People, not the denizens further south in Eretz Yisrael with the capital in Jerusalem.

Who were the Samaritans? Their origin is shrouded in some mystery. Biblical historian Leonard J. Greenspoon states, “The Samaritans traced their lineage back to the same 12 tribes as the Judeans or Jews. While the Davidic monarchy and Jerusalem as the city of David were crucial for Judean self-understanding, the Samaritans could point to other ancient traditions associated with Shechem and other Samaritan sites with centralized and sacrificial worship of God. In effect, the supporters of the Samaritans claim to be the true Israel were drawing from the same traditional sources as the Judeans, but with vastly different interpretations and consequences.”

.
Members of the Samaritan sect take part in a traditional pilgrimage marking the holiday of Shavuot, atop Mount Gerizim (credit: MOHAMAD TOROKMAN/REUTERS)

The Hebrew Bible roots the Jewish condemnation of the Samaritans as descendants of the Assyrian exile of the Northern Kingdom (“The Ten Lost Tribes”) in 721 BCE. The Assyrian military machine’s policy of neutralizing political enemies by mixing up captured populations was seen as the reason the northerners were idol worshipers who could not claim unity as descendants of the tribes of Jacob. 

The building of a temple on Mount Gerizim was viewed by the Jews as a sin as egregious as the Northern Kingdom’s establishment of temples in Beth El and Dan during the period of the divided monarchy. When the Persians allowed Jews to return to Jerusalem to rebuild the Temple, Samaritan offers of helping to rebuild the city were swiftly rejected by the Jewish leadership.

The Samaritan version of the Torah

The Samaritan version of the Torah is fascinating and its existence seems to dispute their position as heretics to be dismissed, heterodox and irrelevant. Greenspoon continues: “Given the centuries of hostility between Jews and Samaritans, it is surprising to learn of the basic compatibility between the beliefs and the practices of the two feuding groups. The Samaritan Pentateuch and the form of the Torah accepted in Jerusalem had hundreds of minor differences between them. But apart from the former’s insistence that God has chosen Shechem as the place for his worship, there are few theologically crucial contradictions in these competing texts. Even after the destruction of its temple, the Samaritan priesthood retained much of it power and prestige. To this day, a small group sustains the distinctive core of Samaritan teaching: we, not they, are the true heirs of Moses.”

The Samaritans built their temple on Mount Gerizim – it had already obtained credence as a holy site in the Torah – at a time when relationships with the conquering Hellenists were good. But the temple would just stand for two centuries. John Hyrcanus, leader of the Hasmonean Jewish state (the result of Maccabee victories over the Seleucids), destroyed the temple on Mount Gerizim in 128 BCE. 

Whether out of long-standing hatred and tension or simply for political reasons, the Hasmonean leader ransacked Shechem. He returned two decades later and completed the destruction of Shechem and of its sister-city Samaria. The destruction was thorough and carried out with great animus.

To describe a Jewish temple not located in Jerusalem is not to describe a Jewish temple. The Jewish yearning for return to Jerusalem was a hallmark of exile. But the uncomfortable reality is that the Samaritans differed with Jews on one major issue and possessed a Torah that was not radically different. At the time John Hyrcanus destroyed the temple on Mount Gerizim, the Samaritans were quite powerful and were a threat that had to be eliminated. But his destruction of Shechem was not subtle. His goal was expansion of the state, an area in which he excelled. 

I cry no tears for the Samaritans. Mount Gerizim’s significance 2,300 years ago remains a footnote today. But for those Jews who only focus on the Ninth of Av and the Jewish people as victims, the destruction of the Samaritan Temple provides an alternative read on Jewish history. Jews are not saints. They are a people who have been killed in great numbers but also they have killed their enemies. 

The tragedy is that the Samaritans could not be integrated into the Jewish people as a whole. But it was they who refused. As a student of history, I will not forget Shechem or the Samaritan Torah. To do so is to be dishonest and self-serving.

The writer is rabbi of Congregation Anshei Sholom in West Palm Beach, Florida.