Żart niech się żartem odciska, a przed fejkami uczmy bronić się za młodu

Andrzej Koraszewski

Sąd w Poznaniu nakazał wszystkim mediom (niezależnie od ich linii generalnej) redukcję przymiotników o co najmniej połowę. Kilka gazet przeprowadziło już program pilotażowy, który pokazuje, że znaczna część personelu piszącego nie nadaje się do pracy w nowych warunkach i ta pozornie tylko techniczna rewolucja groziłaby dramatycznym kryzysem polskich mediów. Niektórzy wykładowcy dziennikarstwa uważają, że jest to zamach ze strony sądu na wolność słowa.

Wypowiedział się w tej sprawie minister Zbigniew Ziobro, którego zdaniem tego rodzaju nakaz stanowiłyby nadmierną polityzację sądów i wyraził nadzieję, że sąd wyższej instancji unieważni ten wyrok. Stanisław Michalkiewicz napisał na łamach „Odrzeczy.pl”, że poznański sąd wprowadza w Polsce żydowskie porządki i że on z pewnością nigdy się do takich poleceń nie zastosuje. Posłanka, a zarazem dziennikarka, Joanna Lichocka napisała na swoim koncie Twittera, że opozycja niedługo zacznie cenzurować mowę ciała, dodając w kolejnych tweetach, że już wcześniej sąd jej niewinne przetarcie oka środkowym palcem przetłumaczył na ukraiński.

Najpoważniejszy niepokój wyraziło stowarzyszenie psychologów. Zrzeszeni w tym stowarzyszeniu naukowcy stwierdzili, że tego rodzaju regulacja naraża całą grupę zawodową na poważny stres, depresje, a nawet ryzyko samobójstw.

Głos zabrała również Kaja Godek pisząc, że opozycja podjęła próbę zamachu stanu i pozbawienia ludzi możliwości dzielenia się swoimi sądami, o brudnych, zdradzieckich, zakłamanych, nieuczciwych i skrajnie lewackich czynach przeciwników katolickiej moralności.

Nie zgodził się z tym stwierdzeniem pan Janusz Dyskalkulia, główny sygnatariusz pozwu do sądu złożonego w imieniu Stowarzyszenia Obywateli Niepospolitych, podkreślając, że wyrok dotyczy zarówno dziennikarzy mediów opozycyjnych, jak i mediów wspierających Polską Zjednoczoną Prawicę Religijną, bowiem wszystkie media nadmiarem przymiotników obrażają zarówno uczucia, jak i inteligencję polskiego społeczeństwa i są wyrazem dziennikarstwa antysemiotycznego, w którym znaki przestają cokolwiek znaczyć.

To oświadczenie wywołało gniewną reakcję kurator Barbary Nowak, która stwierdziła, że:

„Dziś w Polsce jest sprawa, która może połączyć przynajmniej część prawicy i lewicy, sprawa adopcji samego serca polskiej mowy, jej przymiotników, tej części mowy, która służy nam do komunikacji, do informowania, co o sobie myślimy i co całym sercem czujemy. Zamiast trudu wyrażania naszych najgłębszych uczuć, zostalibyśmy skazani na suche i nieludzkie fakty. Uważam, że powinniśmy wejść na drogę sądową przeciwko zdrajcom, szkalującym społeczeństwo i oszczerczo pomawiającym nasz katolicki naród o jakiś antysemiotyzm. Tacy ludzie powinni zostać pozbawieni obywatelstwa i wydaleni z kraju. Nie ma i nie może być zgody na deptanie narodowych tradycji i niszczenie ducha naszej mowy”.

Oświadczenie Episkopatu Polski daje do zrozumienia, że jest to sprawa, która ma na celu ułatwienie dalszego oczerniania świętego Jana Pawła II i wszyscy wierni powinni się stanowczo temu przeciwstawić.

Po tym oświadczeniu pracownicy stacji benzynowych koncernu Orlen ogłosili strajk przeciw ograniczaniu wolności słowa i w obronie Konstytucji, co zaniepokoiło prezydenta, który postanowił w tej sytuacji zmienić zdjęcie na swoim profilu.

Profesor Miodek uspakaja zaniepokojonych – nie, słowo k…. nie jest przymiotnikiem.

Dobrzyń, 1 kwietnia 2023 r.

UKRAINE BACKS ANTISEMITISM AT THE UN WHILE PRESSURING ISRAEL FOR ARMS

Jonathan Tobin

Ukrainian President Volodymyr Zelenskyy. Credit: President.gov.ua via Wikimedia Commons.

_{Zelenskyy’s two-faced stand illustrates both his own hypocrisy and how the world body acts as a toxic cesspool of hate.}

(JNS) It was just another day at the United Nations. But, instead of its usual business being simply more evidence of the way the virus of anti-Semitism has injected itself into just about everything that within its purview, it recently supplied us with an additional insight. A vote in one of the General Assembly’s committees provided proof that the idealization of the embattled government of Ukraine is somewhat disconnected from reality.

The world body’s Special Political and Decolonization Committee convened on Friday to debate whether the G.A. should ask the International Court of Justice to provide an opinion on the “legal status of the occupation.”

This was a reference to Israel’s presence in Jerusalem, Judea and Samaria, with the ludicrous inclusion of Gaza, where no Jew has lived since 2005.

The endeavor was part of the strategy that the Palestinian Authority has been implementing since it torpedoed a peace initiative during the Barack Obama presidency.

It was another Palestinian effort aimed at delegitimizing Israel in much the same manner that the U.N. Human Rights Council’s Commission of Inquiry has done. The point is to weaponize the institutions of the international community to brand Israel a pariah “apartheid state,” and then to use the court at The Hague to implement sanctions on it.

The U.N. is widely and rightly disparaged in both the United States and Israel as a source of incitement against the West and a perversion of its founders’ intent in the aftermath of World War II. But it is also generally dismissed as a meaningless talking shop with no connection to reality.

In this sense, both Americans and Israelis tend to underestimate the damage that the Palestinian campaign to use international law to isolate the Jewish state can do once its bureaucratic apparatus is put to work on behalf of this anti-Zionist and antisemitic cause.

Just as important, it creates a diplomatic playing field in which the antisemitic invective is normalized to the point that it’s hard for nations to refuse to join in with the mob and take a courageous stand beside Israel.

This is where Ukraine comes in.

For the last several months, Ukrainian President Volodymyr Zelenskyy has been spending a disproportionate amount of time and effort trying to pressure Israel into sending his country arms to help it repel a Russian invasion.

Israel has condemned the illegal attack, sent Ukraine large amounts of humanitarian aid and taken in refugees. It has also shared intelligence with its military about the drones that Iran has sold to Russia. But it refuses to supply Zelenskyy with weapons for a number of good reasons.

Moscow, which has forces in Syria, has allowed neighboring Israel to act against Iranian and other terrorist forces there with impunity. Furthermore, there is still a large Jewish population in Russia that is now, in effect, hostage to the authoritarian whims of President Vladimir Putin.

But Ukraine and its many noisy supporters throughout the world have dismissed Israel’s justified concerns about being dragged into a war in which it has no direct interest, and treated it as if it were uniquely cynical for its refusal to do Kyiv’s bidding.

The fact that Ukraine was caught up in Democratic Party attempts to impeach former President Donald Trump is part of the reason its cause is viewed with special favor. By the same token, though Putin is a despicable tyrant, the fact that many Americans still believe the big lie that it stole the 2016 presidential election for Trump has revived a spirit of hatred for Russia that is reminiscent of right-wingers during the depths of the Cold War.

Part of their justification rests on depicting Ukraine as a citadel of Western democracy.

Ukraine has bravely defended itself against Russian aggression, and for that its forces deserve the world’s sympathy and admiration. But, as is the case with other post-Soviet republics in the region, its corruption runs deep.

Though its people clearly deserve the right to the self-determination that Russia wishes to deny, in practice, Zelenskyy’s government isn’t any more tolerant of dissent than Putin’s.

Others have revived old arguments about Russia’s being a deadly menace to the NATO alliance—as if the Berlin Wall were still standing and the massive armies of the now-defunct Warsaw Pact remained on the alert in East Germany, ready to invade Western Europe on Moscow’s orders. The fact that the diminished militaries of the Russian Federation have been easily defeated in Ukraine doesn’t seem to stop people from speaking as if it were the Soviet Union at the height of its evil powers.