Dyskusja w IPN: służby specjalne III RP mają swoje korzenie w PRL-u
nno/ agz/
Dr hab. Sławomir Cenckiewicz. 2017 r. Fot. PAP/L. Szymański
Służby specjalne III RP mają swoje korzenie w PRL-u – zgodzili się eksperci, którzy w środę w Warszawie wzięli udział w dyskusji zorganizowanej przez IPN. Ponad połowa weryfikowanych w 1990 r. funkcjonariuszy SB trafiło do policji lub UOP – podali historycy.
Przypomniał, że w polskim życiu publicznym w ostatnich latach przekonywano, że byłych esbeków nie będzie w nowych służbach. Pojawiały się na ten temat nawet publikacje naukowe lub popularno-naukowe, a także o charakterze wspomnieniowym, w których – jak powiedział Leśkiewicz – jednoznacznie stwierdzano, że w wyniku weryfikacji prowadzonej latem 1990 roku do służb specjalnych III RP nie trafili funkcjonariusze komunistycznych służb specjalnych.
W ocenie specjalisty IPN, mechanizm weryfikacji kandydatów do służb po 1989 r. był wadliwy. “Proces był tak skonstruowany, że oprócz komisji wojewódzkich – komisji kwalifikacyjnych tworzonych we wszystkich miastach wojewódzkich była komisja ds. kadr centralnych – komisja centralna i w sytuacji, w której komisja wojewódzka negatywnie opiniowała kandydata do służby w Urzędzie Ochrony Państwa to bardzo często na poziomie centralnym taki wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy był opiniowany pozytywnie. I spora grupa spośród tych funkcjonariuszy trafiła potem do służb specjalnych III RP” – podkreślił ekspert.
Dr Rafał Leśkiewicz: Jeżeli spojrzymy tylko i wyłącznie na dane statystyczne, jeżeli przywołamy formalną liczbę funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa, którzy pod koniec funkcjonowania służby – najpierw na przełomie 1989 i 1990, a potem w 1990 roku jeszcze służyli w SB – to tak naprawdę formalnie było ich nieco ponad 24 tysiące. I w wyniku weryfikacji znaczna część tych funkcjonariuszy gładko przechodziła albo do służb specjalnych III RP albo do policji.
Dr Leśkiewicz opowiadał, że gdy we wczesnych latach swojej kariery pracował w archiwum IPN w Poznaniu, to ze zdziwieniem odkrył, że wśród funkcjonariuszy poznańskiej delegatury UOP, odpowiedzialnych za przekazywanie dokumentów do IPN, więcej niż połowa pracowała wcześniej w SB.”
A do drugiej połowy 2015 r. na jednym z kluczowych stanowisk w Biurze Ewidencji i Archiwum, później Biurze Ewidencji i Analiz ABW, pracowała funkcjonariuszka Służby Bezpieczeństwa, która odpowiadała za archiwum ABW. To mówi samo za siebie” – ocenił historyk. Podał też przykład przebiegu weryfikacji w Toruniu, gdzie na 200 funkcjonariuszy dawnych służb 123 z nich trafiło do pracy w policji, 10 do Urzędu Ochrony Państwa, a 64 zweryfikowano negatywnie. Dodał też, że wiele dokumentów z 49 wojewódzkich komisji kwalifikacyjnych trafiło prawdopodobnie w prywatne ręce.
“Więcej niż połowa funkcjonariuszy, która była poddawana procesowi weryfikacji trafiała albo do policji albo do Urzędu Ochrony Państwa” – mówił Leśkiewicz. Dodał też, że część funkcjonariuszy komunistycznego MSW uniknęła jakiejkolwiek weryfikacji z powodu zmian formalno-prawnych w resorcie.
Historyk Sławomir Cenckiewicz, obecnie dyrektor Wojskowego Biura Historycznego, a także wiceszef Kolegium IPN, tłumaczył przyczyny, z powodu których służby wolnej Polski były personalnie związane ze służbami komunistycznymi. “Cały ten proces nie byłby możliwy, gdyby nie parasol polityczny nie tylko Czesława Kiszczaka, ale również tych pseudoelit solidarnościowych” – stwierdził badacz. Przypomniał też, że pomimo iż funkcjonariusze SB stanowili nawet ok. 80 proc. kadr tajnych służb po 1990 r. to tacy urzędnicy jak np. Andrzej Milczanowski, szef UOP z lat 1990-92 i MSW z 1992-95, bronili tego stanu rzeczy.
Historyk zacytował fragment wypowiedzi Milczanowskiego, opublikowany przez byłego ministra z okazji 20-lecia powstania UOP, której następczynią od 2002 r. stała się ABW.
“Patrząc z perspektywy czasu oceniam, że nie uniknąłem pewnych błędów. Wbrew opiniom pułkownika Henryka Jasika, podpułkownika Gromosława Czempińskiego, podpułkownika Bogdana Libery i majora Andrzeja Stachurskiego w decydujący sposób przyczyniłem się do negatywnej oceny pułkownika Aleksandra Makowskiego i podpułkownika Wiesława Bednarza – wybitnych oficerów wywiadu, którzy mieli to nieszczęście, że przez kilka lat przed 1990 rokiem pracowali w wydziale XI (zajmującym się zwalczaniem dywersji ideologicznej – PAP) Wywiadu PRL (…). Zamiast zatem pozyskać tych oficerów do służby w Wywiadzie UOP w myśl zasady, iż profesjonalistów, którzy stali po przeciwnej stronie należy wykorzystać, dałem się zasugerować treścią nazwy +Wydział XI+, która miała jakby magiczne znaczenie w sensie negatywnym. W ten sposób oceniłem wspomnianych oficerów kierując się względami ideologicznymi, a nie chłodnym pragmatyzmem. A pierwszeństwo winien mieć interes państwa” – cytował Milczanowskiego Cenckiewicz.
Historyk odniósł się również do pytania o funkcjonariuszy wojskowych służb specjalnych w Polsce po 1989 r., którzy nie przeszli żadnej weryfikacji.
“W wojsku było jeszcze gorzej. Tam nie było nawet takiej naskórkowej weryfikacji. W gruncie rzeczy Wojskowa Służba Wewnętrzna i Zarząd II Sztabu Generalnego, czyli wywiad i kontrwywiad wojskowy, całkowicie +suchą nogą+ przeszedł do nowej rzeczywistości” – powiedział Cenckiewicz.
Przypomniał, że obie służby wojskowe w nowej Polsce wręcz połączyły swoje potencjały kadrowe i agenturalne tworząc od 1991 r. Wojskowe Służby Informacyjne, które przetrwały do czasu ich likwidacji w 2006 r. Dodał też, że wojskowe tajne służby aż do 2003 r. nie funkcjonowały na podstawie żadnej ustawy. “W gruncie rzeczy funkcjonowały w oparciu o przepisy analogiczne, które były w PRL-u” – zaznaczył.
Dyskusja “Służby specjalne III RP, czyli jak wyglądała transformacja” odbyła się w warszawskim Centrum Edukacyjnym IPN “Przystanek Historia” w ramach cyklu “Tajemnice wywiadu”, przybliżającego dzieje polskiego wywiadu i kontrwywiadu w XX w. W spotkaniach prowadzonych przez Witolda Gadowskiego biorą udział znawcy historii, struktur i technik operacyjnych tajnych służb. (PAP)
Zawartość publikowanych artykułów i materiałów nie reprezentuje poglądów ani opinii Reunion’68,
ani też webmastera Blogu Reunion’68, chyba ze jest to wyraźnie zaznaczone.
Twoje uwagi, linki, własne artykuły lub wiadomości prześlij na adres:
webmaster@reunion68.com