Konto Twittera armii irańskiej i blog związany z Armią Irańską informują: wojska IRGC są na granicy libańsko-izraelskiej

25 grudnia 2014 r. na koncie Twittera związanym z Korpusem Strażników Rewolucji Islamskiej (IRGC) (@IRGCnetwork) ukazał się tweet, że żołnierze IRGC są na granicy libańsko-izraelskiej: “Żołnierze IRGC Republiki Islamskiej są na granicy okupowanej Palestyny”. Tweet zawierał zdjęcia żołnierzy z przesłoniętymi twarzami.

Poprzednio, 17 grudnia 2014 r., blog związany z Armią Irańską (newss.blog.ir), opublikował te same zdjęcia z nieprzesłoniętymi twarzami żołnierzy i kilka innych zdjęć, pisząc, że zostały one zrobione w Libanie południowym w regionie Bekaa i Baalbek. Post był zatytułowany: “Przybywamy … w pobliże Matki Zepsucia, przeklętego Izraela; wkrótce będziemy iść po ich zwłokach, z wolą Allaha”. Data na zdjęciach, 24 października 2014 r., jest widoczna na zdjęciach, jak również oryginalny podpis “Uploaded @ Military.ir.”

Należy zanotować, że gazeta libańska “Al-Akhbar”, która jest związana z Hezbollahem, informowała 8 października 2014 r., że wojownicy Hezbollahu znowu działają w regionie na południe od rzeki Litani, z naruszeniem Rezolucji 1701 Rady Bezpieczeństwa ONZ (patrz MEMRI Seria Specjalnych Komunikatów – Nr 5857 – 13 października 2014

MEMRI: Najnowsze

Dziennik bliski Hezbollahowi: Hezbollah wznowił działania na południe od rzeki Litani, naruszając rezolucję 1701 Rady Bezpieczeństwa ONZ ).

Poniżej są zdjęcia z tweetu @IRGCnetwork i z postu blogu związanego z Armią Irańską newss.blog.ir:

Czytaj wiecej tu:
Konto Twittera armii irańskiej i blog związany z Armią Irańską informują: wojska IRGC są na granicy libańsko-izraelskiej

Belgian Doctor’s Refusal to Treat Elderly Jewish Patient Heads Wiesenthal Center List of Anti-Semitic Outrages in 2014

Demonization of Israel was a central theme in 2014’s anti-Semitic outrages, according to the Simon Wiesenthal Center. Photo: Twitter

2014 was a “year of unprecedented explosions of anti-Semitic and anti-Israel hatred,” Jewish advocacy group The Simon Wiesenthal Center declared, as it announced its list of the ten worst anti-Semitic and anti-Israel incidents over the last twelve months.

In a telling sign of the degree to which anti-Semitism presents a threat in Europe, the majority of the incidents described took place in European countries ranging from Belgium to Hungary.

At the top of the list is the shocking story of a doctor in the Belgian city of Antwerp who refused to treat a 90 year-old Jewish woman who’d broken a rib. “Send her to Gaza for a few hours, then she will not feel pain anymore,” the doctor told the lady’s grandson, Hershy Taffel, who later filed a discrimination complaint with the police, when he sought assistance for his grandmother on August 1. “It reminds me of what happened in Europe 70 years ago,” Taffel told the Joods Actueel newspaper. “I never thought those days would once again be repeated.”

The Wiesenthal Center also noted that Belgium was the site of the deadliest attack on a Jewish target this year, when a terrorist murdered four people during a gun attack at the Jewish Museum in Brussels in May.

Next on the list is the decision of the Jordanian parliament to hold a moment of silence for the Palestinian murderers of four worshippers and a Druze policeman one day after their November 19 attack on a synagogue in Jerusalem’s Har Nof neighborhood. “I ask God to envelop them with mercy and to grant you with patience, comfort and recovery from your grief…” wrote Jordanian Prime Minister Abdullah Ensour to the families of the terrorists.

In third place was the invasion of a Jewish home in the Paris suburb of Creteil at the beginning of December. “Tell us where you hide the money, you Jews always have money,” one of the assailants demanded of the young man in the house before they tied up and raped his girlfriend. In his condemnation of the attack, French President Francois Hollande commented that the assault targeted “the greatness of France that finds itself wounded, damaged.”

Fourth place is given over to the infamous “Toiletgate” scandal in Germany, involving the popular leader of the Left Party, Gregor Gysi, the American anti-Semitic propagandist Max Blumenthal, and an obscure, Israel-based ‘filmmaker’ David Sheen. Both Blumenthal and Sheen had been scheduled to give a talk at the German parliament under the auspices of the party when Gysi, alerted to Blumenthal’s demonizing of Israel as the reincarnation of Nazi Germany, elected to cancel the event. After he was spotted in a corridor by Blumenthal and Sheen, Gysi was chased into a bathroom by the two activists, both of whom were ranting hysterically, and forced to lock the door for his own safety.

“By stoking obsessive hatred of and demonizing Israel, members of our party in positions of responsibility are promoting anti-Semitic patterns of argument and a relativization of the Holocaust and the German responsibility for the extermination of millions of European Jews,” said a group of Left Party parliamentarians in a statement explaining why the event was pulled. Blumenthal and Sheen are now banned for life from the German parliament because of their violent behavior.

Other incidents listed by the Wiesenthal Center include the demand by the leader of the extreme right-wing Sweden Democrats, Björn Söder, that Jews must give up their Jewish identity in order to be considered full Swedes, the hanging of effigies of Israeli Prime Minister Benjamin Netanyahu and President Shimon Peres by the anti-Semitic mayor of Erpatek in Hungary, and the growing support for the anti-Semitic Boycott, Divestment and Sanctions (BDS) movement in U.S. academic circles.

In addition, the Center said, 2014 was “a year of unending genocidal threats against the Jewish state from a nuclearizing Mullahocracy in Iran and continuing efforts in Europe to criminalize age-old Judaic practices of Shechita (Kosher slaughter) and Brit Milah (ritual circumcision.)”

Auschwitz commander’s grandson: Why my family call me a traitor

By Konstantinos Lianos

Rainer Hoess holds up a family picture of his mass murdering grandfather Rudolf Hoess Photo: Michael Probst/AP

Auschwitz commander Rudolf Hoess was one of the men tried in Nuremburg, in a series of hearings which began 69 years ago today. His grandson tells The Telegraph of his shame over his relative’s actions – and why he thinks Europe has not learnt its lessons from the past

There is no grave marking where Rainer Hoess’ grandfather lies. But if there were, Mr Hoess knows what he would do. “I would spit on it,” he said. “I can’t forgive the burden he brought into our lives. We had to carry a very heavy cross.” Mr Hoess’s grandfather was Rudolf Hoess – the Nazi commandant of Auschwitz concentration camp, and the man who oversaw the murder of an estimated 1.5 million people. And November 20 marks the day, 69 years ago, that the trial of his grandfather began in Nuremburg – perhaps the biggest series of trials of the past century.

Mr Hoess, 49, is the only member of his family to publicly denounce his grandfather, who was hanged at the end of the trial, in 1945.

And he told The Telegraph, speaking by phone from his home in Germany how, as a child, he had no idea of the history of the man who died 20 years before he was born. “There was a dictatorship in the house, and we weren’t allowed to disagree,” he said. “I had to admire my grandfather like a hero.”

Hoess joined the Nazi party in 1922 and 12 years later became part of the SS. His extensive experience at Dachau and Sachsenhausen as well as his long-time friendship with SS commander Heinrich Himmler led to his appointment as commandant at Auschwitz in 1940.

He was the designer and administrator of the gas chambers and the one that introduced the Zyklon B gas that was used to execute children, the elderly and everyone else that was unfit to work.

It was not until Mr Hoess was 12, while at boarding school, that he learnt the true story of his dark family secret.

Security guards caught him and his friends stealing from the kitchen, and so the head master of the school punished them by forcing them work in the garden. However, the gardener was an Auschwitz survivor, and the young boy’s name immediately caught his attention. So he kept him working for three months – with the pretext that he wasn’t working hard enough – and enjoyed slapping and kicking around the unruly pupil. The boy couldn’t understand why.

It was only when a teacher told him that his grandfather was responsible for all the agony the gardener had witnessed at the extermination camp, that he understood.

But still his father, Hans-Jurgen – Rudolf’s son – dismissed those claims.

“My father would punish my mum and me. My mother tried to kill herself ten times and she once tried to hang herself from the balcony. I tried to kill myself twice and suffered from three heart attacks and a stroke in the 1990s.”

Three years later the young Mr Hoess spent the holidays with his grandfather’s driver, who told him of the luxurious life enjoyed by Rudolf Hoess in the villa he lived in near the camp.

“Life at the villa was beautiful – but prisoners would be punished there,” he said.

“One of them got lost in the garden and was taken back to Auschwitz to be hanged. He was only spared at the last minute because my grandmother needed him to work.”

In the villa many Jehovah’s Witnesses were forced to work indoors. Communists, political opponents and gipsies were made to work outdoors. No Jews were allowed in the premises.

Hoess’s driver added that the Auschwitz commander always ordered a prisoner to sing for him before he went to bed.

“He was a cold-hearted soldier who got 20,000 people killed by dinnertime – with the excuse that he just did his job,” said Mr Hoess. “Yet he would later turn to a loving father who would tuck his kids in bed.”

Eventually, Mr Hoess left home at the age of 16, trained as a chef, and broke all contact with the rest of his family by 1985. He said that they now call him a traitor.

He had the chance to visit Auschwitz for the first time one cold morning in 2009 with his mother, an Israeli journalist and writer Thomas Harding.

“I couldn’t sleep the night before I went, and was walking around my room instead,” he said. “At first I was looking for reasons not to go – but I had to check with my own eyes and needed to feel Auschwitz.

“It was hard.

“There was silence inside the car when we arrived. It was scary. I couldn’t believe how big it was. I couldn’t touch the bricks or anything else.”

Mr Hoess’s grandfather tried to escape with his family to South America after the war, but was captured by the British, confessed to his crimes in Nuremberg, and was hanged next to the camp’s crematoria.

The site of his execution is still there – and Mr Hoess considers it the best part of the tour.

Read more: Auschwitz commander’s grandson…

Widziane, słyszane, ignorowane

Liat Collins

Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska

Działacz Hamasu. (zdjęcie: REUTERS)

Świat jest pogrążony w chaosie. Kręci się szybko. Nic dziwnego, że kawałki się odrywają. Albo może tylko kręci się w mojej głowie, kiedy próbuję dotrzymać kroku wydarzeniom.

W ubiegłym tygodniu londyńska rozgłośnia radiowa poprosiła mnie o omówienie incydentu, w którym zmarł quasi-minister Autonomii Palestyńskiej, Ziad Abu Ein. Według autopsji zmarł na zawał serca wkrótce po szamotaninie z policją podczas protestu. Podkreśliłam, że “Palestyńczycy mogą zamienić go w męczennika, ale nikt nie może zamienić go w świętego”, przypomniałam, że Abu Ein został przekazany z USA do Izraela, by stanąć przed sądem za udział w zamachu terrorystycznym w 1979 r., w którym zginęło dwóch nastoletnich Izraelczyków. Został potem uwolniony w ramach wymiany więźniów.

Nie wiem, czy ten wywiad nadano, czy nie. Może producent podjął inny temat, który poruszyłam w tej rozmowie, a mianowicie, że są ważniejsze wydarzenia w naszym regionie.

Okazuje się, że są również ważniejsze wydarzenia poza regionem.

Na przykład, w tym tygodniu wszyscy patrzyli na Sydney i dramat z zakładnikami. Ten incydent, w którym były Irańczyk przetrzymywał zakładników w kawiarni Lindt, żądając flagi ISIS i zmuszając personel i klientów kawiarni do wykrzykiwania sloganów Państwa Islamskiego, nie jest w mediach opisywany jako atak terrorystyczny.

Także po śmierci Mana Harona Monisa i dwojga zakładników prasa australijska nadal mówiła o nim tylko jako o “uzbrojonym bandycie”.

Monisa opisywano jako “samotnego wilka” z niepokojącą przeszłością, włącznie z oskarżeniem o współudział w zamordowaniu byłej żony i o wysyłanie pełnych nienawiści maili do rodzin poległych żołnierzy australijskich.

Jeśli żądanie flagi Państwa Islamskiego nie jest (dosłownie) oznaką jakiegoś związku z tą sunnicko-dżihadystyczną organizacją terrorystyczną, to nie jestem pewna, co nią jest: może, kiedy zbliża się koniec roku 2014, liczy się już tylko obcięcie głowy niewiernemu i umieszczenie wideo pokazujące ten mord na YouTube.

Australijczycy, oczywiście, nie są przyzwyczajeni do zamachów terrorystycznych i mam nadzieję, że nigdy nie będą musieli rozwijać instynktu, który jest drugą naturą Izraelczyków. Większość Izraelczyków, których znam w Sydney, szybko skontaktowała się z rodzinami i przyjaciółmi, żeby zawiadomić ich, że są bezpieczni. Wysłałam SMS do byłej Brytyjki, która tam mieszka, ponieważ nie zameldowała się. Wydawała się zaskoczona, ale wzruszona gestem.

Nie sądzę, że świat w pełni zrozumiał, że jest w stanie wojny. A konflikt izraelsko-palestyński nie jest jej głównym frontem.

Bez przerwy poprawiam ludzi, którzy mówią o sześciu ofiarach Państwa Islamskiego, którym obcięto głowy.

To jest sześciu obywateli państw zachodnich, mówię. Niezliczona liczba ludzi – chrześcijan, Jazydów i muzułmanów została zabita w ten szczególnie makabryczny sposób, ale świat zachodni po prostu nie raczył tego zauważyć.

Nie chciał wiedzieć. Ofiary pozostają bezimienne.

Uzbrojeni talibowie, nazwę ich jednak terrorystami, we wtorek zmasakrowali ponad 130 uczniów i nauczycieli w szkole pakistańskiej, ale, w odróżnieniu od wypadku w Sydney, ta wiadomość nie zakłóciła normalnego nadawania programów w większości zachodnich mediów.

Na Zachodzie zabite dzieci zostaną wkrótce zapomniane, tak jak ponad 200 nigeryjskich uczennic porwanych w marcu przez Boko Haram lub jak już zapomniano 47 dzieci zabitych w zeszłym miesiącu w zamachu bombowym w Nigerii.

Rząd iracki, a raczej to, co z niego zostało, wydał we wtorek oświadczenie potępiające zamordowanie około 150 kobiet i dziewczynek w Falludży za odmowę służenia Państwu Islamskiemu jako niewolnice seksualne. To informacja podana już po publikacji instrukcji Państwa Islamskiego, jak traktować wzięte do niewoli kobiety.

Zamachy terrorystyczne mają miejsce na całym świecie, a sprawcami przytłaczającej większości z nich są muzułmanie.

Dziennikarze “Jerusalem Post” spotkali się w tym tygodniu z publicystą prestiżowego tygodnika chińskiego „Southern Weekly”. Wu Mengqi otwarcie mówił jak widzi sytuację w Izraelu i na terytoriach palestyńskich, jak również w Chinach, podkreślając swoje prawo do swobodnego wyrażania opinii.

Liat Collins Urodzona w Wielkiej Brytanii, osiadła w Izraelu w 1979 roku i hebrajskiego uczyła się już w mundurze IDF, studiowała sinologię i stosunki międzynarodowe. Pracuje w redakcji “Jerusalem Post” od 1988 roku. Obecnie kieruje The International Jerusalem Post.

Mówił również, że przeciętny mieszkaniec Chin jest pro-palestyński, ale ostatnio coś się zmieniło. Terror dotarł na chińskie ulice. Szalony atak nożowników na stacji Kunmong w prowincji Junnan w marcu, w którym zginęło niemal 30 osób był prawdopodobnie przeprowadzony przez muzułmańskich separatystów z regionu Sinciang, znajdującego się daleko od miejsca masakry. Ludzie stali się po nim tak nerwowi, powiedział Wu, iż grozi niebezpieczeństwo, że nawet pogłoska o zamachu może wywołać na zatłoczonej stacji popłoch i panikę z katastrofalnymi konsekwencjami.

Separatyści ujgurscy mogą nie być częścią globalnego dżihadu, ale nie ma wątpliwości, skąd czerpią inspirację.

Szkocja przeprowadziła ostatnio normalny plebiscyt, w którym mieszkańcy wypowiadali się na temat oderwania się od Zjednoczonego Królestwa; Katalończycy w Hiszpanii także przeprowadzili symboliczne głosowanie w kwestii niepodległości. Nie atakowali nikogo nożami, czy tasakami, nie obcinali głów niewinnym ofiarom podczas modlitwy, w szkole lub w drodze do pracy.

Jedną z reakcji na “nie terrorystyczny” zamach w Australii był kampania #illridewithyou oferująca wsparcie członkom miejscowej społeczności muzułmańskiej, która boi się złowrogich islamofobicznych reakcji.

Bardziej zaimponowało mi potępienie zamachu, w którym straciły życie dwie niewinne osoby, przez miejscowych przywódców muzułmańskich. Bitwę przeciwko wykorzystywaniu islamu porwanego przez grupy i organizacje terrorystyczne na całym świecie muszą prowadzić odważni, umiarkowani muzułmanie.

Wystarczy garstka terrorystów, by spowodować olbrzymie spustoszenie; dlatego tak ważne jest, by olbrzymia milcząca większość przemówiła.

Czytaj dalej tu: Widziane, słyszane, ignorowane