Po słowach szefa FBI o współodpowiedzialności Polaków za holocaust, postanowiliśmy zapytać profesora Andrzeja Żbikowskiego z Żydowskiego Instytutu Historycznego o to, jak wyglądały stosunki polsko-żydowskie podczas II wojny światowej. – Stosunki były bardzo zróżnicowane, od pomocy, współczucia, solidarności, po skrajnie negatywne postawy: denuncjację, szantaż i skrytobójstwo. Znamy około tysiąca udowodnionych przypadków zamordowania ukrywających się Żydów przez Polaków. Dużo więcej mamy informacji o ich denuncjacji, odstawianiu ich żandarmerii niemieckiej i to Niemcy ich mordowali – mówi prof. Żbikowski. – Pomoc Polaków Żydom polegała na dostarczaniu dokumentów, ukrywaniu w stodołach, była to doraźna pomoc żywnościowa, branie na przechowanie dzieci – mówi. – Dlaczego Polacy nie pomagali Żydom? Przede wszystkim Niemcy zabraniali, współpraca z Żydami groziła śmiercią. Oprócz tego powodem była obojętność, dystans, zaszłości majątkowe i zazdrość. Sieć kolaborantów była ogromna – wyjaśnia. Dlaczego więc, gdy o tym mówimy, wciąż budzi to szerokie oburzenie? – Jesteśmy społeczeństwem podzielonym, w części skrajnie narodowym, mającym rożne potrzeby podnoszenia mniemania o sobie, wiązania tego z przywiązaniem do tradycji katolickiej, ciągłości powstań, walki o niepodległość, aż do przesady. Jednak jakaś część Żydów przeżyła dzięki Polakom. Było wiele pozytywnych aktów pomocy i sami Żydzi o tym pamiętają – mówi profesor.

twoje uwagi, linki, wlasne artykuly, lub wiadomosci przeslij do: webmaster@reunion68.com