Palestyńska wojna przeciwko Izraelowi nie jest reakcją na rządy Netanjahu.
STEPHEN M. FLATOW
tłumaczenie: google
Terror antyizraelski nie narodził się wczoraj, zaczął się od czterodniowego pogromu w Jerozolimie i okolicach w kwietniu 1920 roku.
wiecej – Jerusalem Kwiecien 1920
.
Niektórzy dziennikarze i eksperci, którzy piszą o Izraelu, wydają się cierpieć na coś, co nazywam Syndromem Urodzonego Wczoraj, w którym udają, że terroryzm palestyńskich Arabów jest odpowiedzią na jakąś niedawną politykę Izraela. Najczęstszym przykładem jest twierdzenie, że terroryzm arabski jest odpowiedzią na obecność Izraela na terytoriach, które wygrał w wojnie sześciodniowej w 1967 r. – tak jakby przed 1967 r. nie było żadnej wojny arabskiej przeciwko Izraelowi.
Teraz widzimy oznaki syndromu urodzonego wczoraj w zarzutach, że ostatnie ataki terrorystyczne Arabów palestyńskich są winą niedawno wybranego rządu izraelskiego.
Rekonstrukcjonistyczne Stowarzyszenie Rabinów oświadczyło w tym tygodniu, że ostatnie „wybuchy przemocy” arabskich terrorystów „są w dużej mierze wynikiem [polityki] izraelskiego rządu i retoryki niektórych członków rządzącej koalicji, które można postrzegać jedynie jako zachętę. ”
J Street mówi również, że „ostatnie poważne ruchy skrajnie prawicowego izraelskiego rządu w kierunku aneksji i pogłębienia okupacji” są winne „nieustannego podsycania cyklu pogłębiających się konfliktów i niesprawiedliwości”. (W rzeczywistości rząd niczego nie „zaanektował” ani nie zmienił „okupacji” terytorium, które w porozumieniu z Oslo oddało pod kontrolę Izraela – ale nieważne te niewygodne fakty.)
W tym samym duchu niedawny komunikat agencji informacyjnej Reuters głosił, że „Napięcia wzrosły jeszcze bardziej, odkąd premier Benjamin Netanjahu powrócił do władzy w grudniu z religijnymi nacjonalistami na kluczowych stanowiskach w rządzie…”
Break the Wave poprzedziło Netanjahu
Tym, co ci eksperci i reporterzy tuszują, jest fakt, że izraelska polityka wysyłania sił bezpieczeństwa w celu aresztowania terrorystów w miastach Autonomii Palestyńskiej nie rozpoczęła się za niedawno wybranego rządu Netanjahu. W rzeczywistości polityka, znana jako Operacja Przełamać Falę, była pomysłem rządzącej koalicji Lewicy Centrum, która poprzedzała Netanjahu.
„Fala”, którą miała przerwać, była potężną falą terroryzmu palestyńskich Arabów, która uderzyła w Izrael w marcu 2022 r.
6 marca palestyński arabski terrorysta rzucił bombę zapalającą na Izraelczyków w Abu Dis. 7 marca arabscy terroryści zadźgali i zranili dwóch Izraelczyków w Jerozolimie. 15 marca terrorysta strzelał do izraelskich żołnierzy próbujących dokonać aresztowania w Balacie. Tego samego dnia arabski tłum zaatakował Izraelczyków, aresztując terrorystę w Kalandiya.
22 marca palestyński arabski terrorysta w Beer-Szebie zasztyletował trzech Żydów, a czwartego zamordował swoim samochodem. 27 marca arabscy terroryści zamordowali w Haderze dwóch Izraelczyków. 29 marca terrorysta dokonał masakry pięciu Izraelczyków w Bnei Brak. Dwa dni później Arabowie palestyńscy zastrzelili i zranili Izraelczyka w Jenin, dźgnęli i poważnie zranili Izraelczyka w pobliżu Elazar i próbowali ukamienować Izraelczyków w Tarkumiya.
W ciągu zaledwie dziewięciu dni zamordowano jedenastu Izraelczyków, a trzech zostało rannych. W tym czasie największą frakcją w izraelskim rządzie była lewicowa partia Yaira Lapida Yesh Atid. Inni partnerzy koalicyjni to lewicowa Partia Pracy, skrajnie lewicowa partia Meretz i arabska nacjonalistyczna partia Ra’am.
WSZYSCY poparli ogłoszenie przez byłego premiera Naftalego Bennetta „Operacji Przełamać Falę”. Wszyscy oni popierali politykę ścigania terrorystów w miastach kontrolowanych przez AP. A ich amerykańscy zwolennicy, tacy jak J Street i rekonstrukcjoniści, powstrzymywali się od oskarżania izraelskiego rządu o „eskalację napięć”.
Bennett zrezygnował niedługo potem. Lapid został premierem. Kontynuował operację Break the Wave przez całe pięć miesięcy sprawowania urzędu. Jego następca, Benjamin Netanjahu, zdecydował się na kontynuację polityki Bennetta-Lapida.
Netanjahu kontynuował politykę Bennetta-Lapida
I nie bez powodu: w Izraelu panuje zgoda co do tego, że siły bezpieczeństwa powinny ścigać i zatrzymywać terrorystów. Podobnie jak w Ameryce panuje zgoda co do tego, że policja powinna ścigać i zatrzymywać przestępców. Izraelska strategia antyterrorystyczna nie jest jakąś „prawicową” polityką; została zainicjowana przez izraelską lewicę i wspierana przez żydowskie cheerleaderki izraelskiej lewicy.
Oczywiście wojna palestyńskich Arabów przeciwko Izraelowi nie zaczęła się w marcu 2022 roku. Nie zaczęła się też w czerwcu 1967 roku. Zaczęła się od pierwszej zorganizowanej arabskiej przemocy wobec Żydów w Ziemi Izraela w czasach nowożytnych, czterodniowego pogromu w i wokół Jerozolimy w kwietniu 1920 r.
Nie było wtedy „nielegalnych osiedli”. Żadnych „terytoriów okupowanych”. Żadnego „prawicowego rządu izraelskiego”. Żadnej z tak zwanych prowokacji, które rzekomo są winne arabskiemu terroryzmowi.
Nie, terroryzm palestyńskich Arabów nie narodził się wczoraj. To nie jest odpowiedź dla Netanjahu ani osadników. Jest odpowiedzią na pragnienie Żydów do życia w ich starożytnej ojczyźnie i istnienie państwa żydowskiego dowolnej wielkości, niezależnie od konkretnego rządu lub polityki.
Pisarz jest adwokatem i ojcem Alisy Flatow, która została zamordowana w sponsorowanym przez Iran palestyńskim ataku terrorystycznym w 1995 roku. Jest autorem książki A Father’s Story: My Fight for Justice Against Iranian Terror i jest oleh chadash (nowym imigrantem ).
Zawartość publikowanych artykułów i materiałów nie reprezentuje poglądów ani opinii Reunion’68,
ani też webmastera Blogu Reunion’68, chyba ze jest to wyraźnie zaznaczone.
Twoje uwagi, linki, własne artykuły lub wiadomości prześlij na adres:
webmaster@reunion68.com