Murdered Israeli Embassy Staffer Lost Many Close Friends Who Accused Her of ‘Being Complicit in Genocide’

May27
Murdered Israeli Embassy Staffer Lost Many Close Friends Who Accused Her of ‘Being Complicit in Genocide’

Shiryn Ghermezian

Yaron Lischinsky and Sarah Lynn Milgrim who were shot and killed as they left an event at the Capital Jewish Museum, pose for a picture at an unknown location, in this handout image released by Embassy of Israel to the US on May 22, 2025. Photo: Embassy of Israel to the USA via X/Handout via REUTERS

The public diplomacy team at the Israeli embassy in Washington, DC, where Sarah Lynn Milgrim worked until she was murdered in an antisemitic terrorist attack last week, said the American-Jewish native of Overland Park, Kansas, had a fallout with many close friends because of her job at the embassy.

Sawsan Hasson is head of the public diplomacy department at the Israeli embassy and was Milgrim’s supervisor. On Saturday, Hasson shared a lengthy post in memory of Milgrim, 26, on her LinkedIn page that was signed by the entire public diplomacy team. In the post, Milgrim is first described as a lover of animals and nature who “possessed a wisdom far beyond her years, coupled with an effortless charm that made people feel instantly seen and valued.” The post then revealed details about how Milgrim’s job at the embassy resulted in her losing a number of friendships with those who accused Israel of “genocide.”

Milgrim joined the public diplomacy department at the Israeli embassy in Washington soon after the Hamas-led deadly terrorist attacks in Israel on Oct. 7, 2023.

“When she made the decision to join the embassy team, she went through an incredibly difficult period,” read the LinkedIn post. “Many of her closest friends turned their backs on her. They accused her of being complicit in genocide, implied she was a terrible person for accepting the role, and ultimately cut off all contact.”

“But Sarah stood firm. She knew exactly who she was and what she believed in. She was a peacemaker,” the post added. “Her commitment to peace and diplomacy also led her to work closely with the US administration. Sarah was a respected voice in policy discussions, where she built bridges between communities and advocated for mutual understanding. She brought knowledge, empathy, and conviction to every room she entered — always with the goal of building a better future.”

Milgrim “rebuilt her life” and “soon formed an entirely new circle of friends” after joining the staff at the Israeli embassy, according to the LinkedIn post. She was “unapologetically herself,” lived by the Jewish concept of being a “light unto the nations,” and made it her mission “to bring light to those who were ostracized for their pro-Israel views.”

Milgrim and 30-year-old Yaron Lischinsky — her soon-to-be fiancé and colleague at the Israeli embassy — were both gunned down as they were leaving an event hosted by the American Jewish Committee (AJC) at the Capital Jewish Museum in Washington, DC, on May 21. Lischinsky, who was Christian, planned to propose to Milgrim this week during their trip to Israel for the Jewish holiday of Shavuot, according to Israeli Ambassador to the US Yechiel Leiter. Lischinsky worked in the embassy’s political department.

The lone gunman, who law enforcement identified as 31-year-old Elias Rodriguez from Chicago, has been charged with two counts of first-degree murder, the murder of foreign officials, causing death through the use of a firearm, and using a firearm during a violent crime. Officials said additional charges may be added. Rodriguez shouted “Free Palestine” before he was arrested at the scene soon after the shooting and the Justice Department is investigating the attack as both an act of terrorism and a hate crime, according to Jeanine Pirro, the interim top federal prosecutor in Washington.

“This brutal, antisemitic violence has no place in our country or anywhere in civilization,” added Attorney General Pamela Bondi. “We will follow the facts and secure the most severe possible punishment for the perpetrator of this heinous crime, which robbed two wonderful young people of a bright future together.”

“Make no mistake: This attack was targeted, antisemitic violence,” said FBI Assistant Director in Charge Steven Jensen. “The FBI will continue to pursue all leads and use all available resources to investigate this heinous murder.”

Milgrim was an environmental activist who advocated for climate and sustainability issues as well as LGBTQ+ rights. She also worked with women’s rights groups and minorities “and was deeply committed to advancing rights for people with disabilities,” according to the public diplomacy department at the Israeli embassy. A week before her murder, she co-organized an Earth Day event that featured Israeli environmental nonprofit leaders, according to a blog post written by Milgrim’s friend.

Zawartość publikowanych artykułów i materiałów nie reprezentuje poglądów ani opinii Reunion’68,
ani też webmastera Blogu Reunion’68, chyba ze jest to wyraźnie zaznaczone.
Twoje uwagi, linki, własne artykuły lub wiadomości prześlij na adres:
webmaster@reunion68.com

Dlaczego Trump stawia bardziej na państwa arabskie niż na Izrael [LE FIGARO]

May26

Donald Trump na Bliskim Wschodzie (Fot. REUTERS/Brian Snyder)

Dlaczego Trump stawia bardziej na państwa arabskie niż na Izrael [LE FIGARO]

Adrien Jaulmes / Le Figaro

[ Glupie pytanie/tytul. Trump wie ze moze ufac Izraelowi ale nie Arabom ]
Głośna podróż Trumpa do trzech naftowych monarchii w Zatoce Perskiej wskazuje na nowe, znacznie bardziej pragmatyczne podejście Ameryki do regionu. A także sugeruje, że wpływ Izraela na politykę USA będzie malał.
embed

Korespondencja z Waszyngtonu

George W. Bush próbował aktywnie przekształcać świat arabski. Barack Obama próbował się od niego dystansować. Trump stawia na powrót USA, ale przy podejściu, które można nazwać asertywnym realizmem.

Pierwsza oficjalna podróż zagraniczna Trumpa podczas jego drugiej kadencji była manifestacją nowych reguł dyplomatycznych prezydenta, który podjął się przedefiniowania roli USA na świecie.

Kontrowersyjny, oględnie mówiąc, styl Trumpa czasami przesłania to, co kluczowe w jego polityce zagranicznej. Na przykład akurat jego podejścia do Bliskiego Wschodu nie można określić całkowitym zerwaniem z przeszłością, przeciwnie – rysuje się powrót do niektórych tradycyjnych podstaw amerykańskiej dyplomacji w regionie.

Arabia Saudyjska została potwierdzona jako główny regionalny sojusznik Waszyngtonu. I chociaż Izrael nadal korzysta z bezwarunkowej amerykańskiej ochrony, Trump zasygnalizował – poprzez ominięcie Izraela podczas tej podróży – że Stany Zjednoczone stawiają własne interesy na pierwszym miejscu.

Chodzi tu o: pacyfikację konfliktów na Bliskim Wschodzie, stabilność na rynku ropy naftowej i lukratywne kontrakty handlowe, w szczególności zbrojeniowe, z krajami, od których Chiny i Rosja mają być trzymane z daleka, jak Katar czy ZEA.

W swoim przemówieniu w Rijadzie Trump nie krył swojej fascynacji Arabią Saudyjską. „Kocham ją aż za bardzo”, powiedział autorytarnemu następcy tronu Mohammedowi Bin Salmanowi.

Nie jest pierwszym amerykańskim prezydentem, który ma słabość do Saudów. Sojusz zawarty w 1945 r. na krążowniku „Quincy” między Franklinem D. Rooseveltem a Ibn Saudem, założycielem państwa noszącego imię jego rodu, został w ciągu dekad potwierdzony przez liczne amerykańskie interwencje wojskowe w regionie. Najpierw w latach 80. w celu ochrony Saudów i królestw Zatoki Perskiej przed zagrożeniem ze strony irańskiej rewolucji szyickiej. Następnie w latach 1990-91, aby bronić ich przed Irakiem Saddama Husajna. Przejawiło się to w jeszcze bardziej niezwykły sposób na początku XXI w., kiedy USA przymknęły oko na narodowość sprawców ataków z 11 września 2001 r. i oszczędziły Arabii Saudyjskiej jakichkolwiek sankcji lub innego rodzaju reperkusji.

Wszyscy amerykańscy prezydenci faworyzowali kontrakty zbrojeniowe i stabilne dostawy ropy z Zatoki, regularnie wyciszając krytykę rządów tych w zasadzie bez wyjątku autokratycznych sojuszników.

Żadnej krytyki za łamanie praw człowieka

Trump poszedł jednak teraz jeszcze dalej. W przeciwieństwie do administracji G.W. Busha, która kładła pewien nacisk na demokratyczne aspiracje społeczeństw arabskich, starając się oprzeć na nich transformację Bliskiego Wschodu, czy Obamy, który potępił korupcję arabskich reżimów w swoim przemówieniu w Kairze w 2009 r. – tuż przed falą buntów, które wstrząsnęły regionem – Trump skrytykował swoich poprzedników i wykluczył jakąkolwiek amerykańską ingerencję w wewnętrzne sprawy arabskich sojuszników USA.

„Błyszczące cuda Rijadu i Abu Zabi nie zostały stworzone ani przez tak zwanych inżynierów przemian, neokonserwatystów czy liberalne organizacje non-profit, takie jak te, które wydały biliony dolarów, zaniedbując rozwój Kabulu, Bagdadu i wielu innych stolic w regionie” – powiedział Trump w swoim przemówieniu w Rijadzie 13 maja. „Pokój, dobrobyt i postęp nie wynikają z radykalnego odrzucenia waszego dziedzictwa, ale raczej z akceptacji waszych tradycji narodowych, które tak bardzo kochacie”, wyjaśnił Trump, porzucając mesjanistyczny dyskurs, który charakteryzował amerykańską politykę w regionie przez ostatnie ponad dwie dekady lat.

Trump powstrzymał się od jakiegokolwiek krytykowania sojuszników. Zamiast izolacjonizmu praktykowanego przez jego administrację wobec Europy, Trump powtórzył swoje obietnice obrony sojuszników z Zatoki Perskiej.

„Nigdy nie zawaham się użyć amerykańskiej potęgi, jeśli będzie to konieczne do obrony USA lub pomocy w obronie naszych sojuszników” – mówił Trump – „i nie będzie litości dla żadnego wroga, który spróbuje zaszkodzić nam lub im”.

Jego ostentacyjna odmowa ingerowania w politykę wewnętrzną świata arabskiego kontrastowała bardzo z wystąpieniami członków jego administracji skierowanymi do europejskich sojuszników, m.in. potępieniem Niemców i Brytyjczyków za rzekomy brak poszanowania wolności słowa.

Rośnie dystans między Trumpem a Netanjahu

Ten „neorealizm” Trumpa obejmuje również korektę amerykańskiego stanowiska wobec Izraela. Owszem, zasada braku ingerencji i krytyki polityki wewnętrznej dotyczy również Izraelczyków. Od początku swojej kadencji Trump dał premierowi Benjaminowi Netanjahu carte blanche na Zachodnim Brzegu i w Strefie Gazy. Jednak wpływ Netanjahu na amerykańską politykę gwałtownie zmalał.

Izrael poczekał do końca podróży Trumpa z rozpoczęciem nowej ofensywy przeciwko Hamasowi w Strefie Gazy. Istnieją jednak oznaki, że Waszyngton nie jest zadowolony z tego przeciągania i rozogniania konfliktu. Utrudnia to misję specjalnego wysłannika Trumpa, Steve’a Witkoffa, który stara się wynegocjować zawieszenie broni i uwolnienie ostatnich zakładników. Wiceprezydent J.D. Vance zrezygnował z wizyty w Izraelu w tym tygodniu, oficjalnie z „powodów logistycznych”, ale według amerykańskich źródeł, aby uniknąć sugerowania, że administracja Trumpa popiera tę nową ofensywę.

Także inne sygnały wskazują na dystansowanie się amerykańskiej dyplomacji od Izraela. Ostatnie uwolnienie zakładników w Strefie Gazy zostało wynegocjowane przez Waszyngton bezpośrednio z Hamasem, bez udziału Izraelczyków. Negocjacje z jemeńskimi rebeliantami Huti, które doprowadziły do zawieszenia ataków na statki korzystające z morskich szlaków w regionie, były prowadzone za pośrednictwem Omanu, a Izraelczycy także nie zostali włączeni do rozmów.

Ale przede wszystkim Netanjahu, który zdawał się wierzyć, że może namówić na amerykański udział w ataku na irańskie obiekty nuklearne, został zamiast tego poinformowany, że negocjacje z Teheranem zostają wznowione. Co więcej, izraelski premier musi obserwować również rosnący wpływ prezydenta Recepa Tayyipa Erdogana na Trumpa. Ankara zabiega o powrót do programu samolotów myśliwskich F-35, z którego została wykluczona w odwecie za zakup rosyjskich systemów przeciwlotniczych – a to wzbudziło obawy Izraela o jego przewagę powietrzną w regionie.

Pokój na Bliskim Wschodzie jako okazja do zarobienia

Zniesienie amerykańskich sankcji wobec nowego reżimu syryjskiego, ogłoszone z zaskoczenia przez Trumpa podczas podróży – to decyzja podjęta za radą Turcji i Saudów – również zwiększyło strategiczne obawy Izraela.

Wznowienie negocjacji z Iranem to spektakularny zwrot Trumpa, który gwałtownie krytykował porozumienie podpisane z Teheranem przez Obamę w 2015 r. i zerwał je podczas swojej pierwszej kadencji, czy normalizacja stosunków z byłym syryjskim dżihadystą, który przejął władzę w zrujnowanym przez dekadę wojny domowej kraju wskazują przede wszystkim na duże pole manewru, jakie daje mu w zasadzie brak wewnętrznej opozycji w USA. Każda z tych decyzji, gdyby była podjęta przez prezydenta Demokratę, spotkałaby się z gwałtownym atakiem Republikanów w Kongresie, a teraz została zaakceptowana, choć niechętnie, nawet przez zwolenników twardej linii wobec Teheranu.

Ta swoboda działania pozwala Trumpowi realizować jego dyplomatyczny cel, jakim jest Bliski Wschód spokojny, czyli zapewniający okoliczności do prowadzenia lukratywnych interesów, zarówno przez USA jako państwo, jak i przez Trumpa, jego rodzinę i znajomych.

Wznowienie izraelskiej ofensywy w Strefie Gazy, a przede wszystkim niechęć Izraela do znalezienia akceptowalnego wyjścia z konfliktu, prawdopodobnie zwiększy irytację Trumpa wobec Izraela. Netanjahu, który regularnie wywiera wpływ na amerykańską politykę za pośrednictwem swoich republikańskich sojuszników w Kongresie, teraz musi układać się z prezydentem, który zacieśniając relacje z arabskimi monarchiami jest znacznie mniej podatny na jego presję.

Zawartość publikowanych artykułów i materiałów nie reprezentuje poglądów ani opinii Reunion’68,
ani też webmastera Blogu Reunion’68, chyba ze jest to wyraźnie zaznaczone.
Twoje uwagi, linki, własne artykuły lub wiadomości prześlij na adres:
webmaster@reunion68.com

US citizen arrested for threats to ‘burn down’ US embassy branch in Tel Aviv, kill Trump

May26
US citizen arrested for threats to ‘burn down’ US embassy branch in Tel Aviv, kill Trump

JNS Staff

“This defendant is charged with planning a devastating attack targeting our embassy in Israel, threatening death to Americans and President Trump’s life,” the U.S. attorney general stated.

A backpack and Molotov cocktails recovered from a dual U.S.-German citizen who allegedly spat on a security guard outside the U.S. embassy branch artist in Tel Aviv on May 19, 2025. Credit: Israel Police.

Joseph Patrick Neumeyer appeared in federal court in Brooklyn, N.Y., on Sunday, where the 28-year-old, dual U.S.-German citizen was charged with threatening to kill U.S. President Donald Trump and to bomb a U.S. embassy branch in Tel Aviv.

Israel deported Neumeyer, of Colorado, to New York on Saturday, per the U.S. Justice Department. He faces up to 20 years in prison and up to $250,000 in fines, per the department.

“This defendant is charged with planning a devastating attack targeting our embassy in Israel, threatening death to Americans and President Trump’s life,” stated Pam Bondi, the U.S. attorney general. “The department will not tolerate such violence and will prosecute this defendant to the fullest extent of the law.”

“Neumeyer not only made threats against Americans and U.S. diplomatic missions, but also allegedly attempted to carry out those threats by bringing potentially deadly devices to the U.S. embassy in Tel Aviv,” stated Steven Jensen, assistant director in charge of the FBI Washington field office. 

“Let his arrest carry an unmistakable message,” Jensen stated. “The FBI and our partners will aggressively pursue those who attempt to harm U.S. citizens and interests abroad.”

The U.S. government alleges that on May 19—in the month after he arrived in Israel—Neumeyer wrote, “Join me this afternoon in Tel Aviv
and “We are burning down the U.S. embassy” on Facebook.

“Join me as I burn down the embassy in Tel Aviv.  Death to America. Death to Americans,” he wrote, directing an expletive at “the west,” per the criminal complaint.

On May 19, Neumeyer spat on a guard outside the U.S. embassy branch artist in Tel Aviv but was able to flee, while yelling profanities, as the guard sought to detain him. After a guard grabbed him by the backpack, Neumeyer managed to break free and escape, leaving the backpack behind, per the complaint.

“Law enforcement recovered from Neumeyer’s backpack several bottles that had been turned into improvised incendiary devices, commonly known as ‘Molotov cocktails,’” per the Justice Department. “Authorities confirmed the presence of flammable fluid in the bottles.”

The complaint described a guard noticing a “strong odor of ‘pure’ alcohol emanating from the backpack” and “a bottle with black cloth protruding from its neck.”

Neumeyer’s social-media accounts allegedly had “threatening posts that, among other things, called for the assassination of President Donald J. Trump,” according to the department, which said that law enforcement tracked him to his hotel and arrested him.

Among the screen captures detailed in the criminal complaint are also a threat against billionaire entrepreneur Elon Musk and a reference to Texas Gov. Greg Abbott.

Zawartość publikowanych artykułów i materiałów nie reprezentuje poglądów ani opinii Reunion’68,
ani też webmastera Blogu Reunion’68, chyba ze jest to wyraźnie zaznaczone.
Twoje uwagi, linki, własne artykuły lub wiadomości prześlij na adres:
webmaster@reunion68.com

An Open Letter to Hamas’ Defenders

May26
An Open Letter to Hamas’ Defenders

Elisa Albert

We have so much to chat about—as soon as the war we never wanted is over

Tablet Magazine

Hi, Terror Apologist!

I don’t know who you are, why you care about the plight of Jews in the diaspora or in Israel, how long you’ve been involved with Jewish-Arab peace and coexistence movements, or how much you have personally at stake with the safety of Israeli Jews or people in Gaza, but I’m so glad you’re here.

Perhaps you’re a gentile with a social justice bent and you’ve recently become interested in a centuries-old conflict between people you don’t know in a place you’ve never been near. Perhaps you are on an exciting algorithmic adrenaline ride, learning as you go. Perhaps you are an assimilated Jew with some intellectual curiosity and the epigenetic trauma response of trying to cover your ass so you’ll be accepted by the secular world. Whatever the case, you are alive and well and safe enough in this moment to be putting forth some sort of argument for—or implicit defense of—terrorism. You might be doing so from an Israel bomb shelter, in which case I salute you and would love to discuss the absolute necessity of a two-state solution, the complete removal of Netanyahu and his cronies, a total withdrawal from Judea and Samaria, and the travesty of what unfolded in Gaza since we unilaterally withdrew in 2005 and found ourselves under rocket fire literally two hours later—once our hostages are home and Hamas is destroyed. Assuming you aren’t a random careless internet dilettante who will be on to the next “cause” by then.

We can talk about war crimes, morality, good and evil, when this war we never wanted is over. Assuming you won’t be on to the next cause by then.

We weep for the plight of the Palestinian people and for the ignorance and naïveté of so many who believe that anyone but Hamas is responsible for their current suffering. Someday, when this war we didn’t want is over, I’d love to discuss the radicalization of the oppressed. And the fomenting of extremism, and Israeli intellectuals who have been warning against this very scenario for decades. When this war we did not want is over, we can grab coffee and talk about Iran and Saudi Arabia and Qatar. And Jordan and Egypt and Yemen. We can talk about building terror infrastructure under a hospital, about the concept of “martyrdom,” about propaganda. We can talk about squandered opportunities. We can talk about Hamas’ misdirected/stolen billions in aid. We can talk about means and ends and which ends justify which means. We can talk about how a population that doubled over the past 20 years can possibly be said to be a victim of genocide. We can talk about war crimes, morality, and good and evil when this war we never wanted is over. Assuming you won’t be on to the next cause by then.

Meanwhile, our hearts are broken and our hopes for peace are dashed yet again, but we have long memories and a powerful will to live.

Am yisrael chai.

Be safe, and pray for the safety of others—

Elisa

Elisa Albert is the author of three novels and a story collection. Her fiction and essays have appeared in n+1, the Guardian, The New York TImes, New York Magazine, Lilith, Bennington Review, Michigan Quarterly Review, and elsewhere. THE SNARLING GIRL, now out from Clash Books, represents a decade’s worth of personal essays and literary criticism. 

Zawartość publikowanych artykułów i materiałów nie reprezentuje poglądów ani opinii Reunion’68,
ani też webmastera Blogu Reunion’68, chyba ze jest to wyraźnie zaznaczone.
Twoje uwagi, linki, własne artykuły lub wiadomości prześlij na adres:
webmaster@reunion68.com

Anglia, którą kiedyś szanowaliśmy

May25

Od 1650 r., po okresie względnie niezakłóconego spokoju w Anglii trwającym prawie 400 lat, publicznie wyrażana wrogość wobec Żydów nasila się. Wpływy islamistów w Wielkiej Brytanii rosną wykładniczo. Słabe przywództwo Wielkiej Brytanii wpisuje się w kategorię dysonansu poznawczego wobec rzeczywistości, podobnie jak tchórzliwe zachowanie wobec głośnej i niebezpiecznej nienawiści do Żydów na ulicach Londynu. Na zdjęciu: protestujący przeciwko Izraelowi w Londynie (Zdjęcie: zrzut z ekranu wideo)

Anglia, którą kiedyś szanowaliśmy

Nils A. Haug
Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska

Żydzi mają długą historię życia w Zjednoczonym Królestwie. Niestety, za króla Edwarda I w 1290 r. n.e. Anglia była jednym z pierwszych krajów, które wygnały Żydów ze swoich granic — wydarzenie, które Oliver Cromwell naprawił w 1650 r., po prawie 400 latach.

Od 1650 r., po bez mała 400 kolejnych latach względnego spokoju w Wielkiej Brytanii, publicznie wyrażana wrogość wobec Żydów narasta. Pod koniec kwietnia 2025 r. brytyjski dziennikarz, który często pojawiał się na arabskim kanale BBC, komentując wydarzenia w Gazie, podobno wezwał do „palenia Żydów ‘tak jak zrobił to Hitler’”. BBC nieprzekonująco wyjaśniła, że osoba ta nie była „członkiem personelu ani częścią zespołu reporterów BBC”. Mimo to BBC – oficjalny nadawca Wielkiej Brytanii – często pozwalała na promowanie treści propalestyńskich, a więc w konsekwencji, antyżydowskich.

Znany działacz walczący z antysemityzmem, David Collier, wyraził frustrację wobec faktu, że władze Wielkiej Brytanii otwarcie tolerują tak powszechną nienawiść do Żydów:

„Policja jest zagubiona, system edukacji zamienia nasze dzieci w postępowe, ogłupione klony, rząd zachowuje się jak zespół grający muzykę na tonącym statku, a znaczna część tradycyjnych mediów została opanowana przez naiwnych, nadętych, aroganckich i dekadenckich supremacjonistów — lub byłych pracowników Al-Dżaziry — którzy razem codziennie opowiadają kłamstwa swojej brytyjskiej publiczności…”

Sytuacji nie poprawia fakt, że żydowscy naukowcy, tacy jak brytyjski profesor Avi Shlaim, powtarzają kłamstwa: „Syjoniści zbombardowali Irak, aby wystraszyć irackich Żydów i zmusić ich do ucieczki do Izraela”. Dodał on, że „syjonizm to sprawa aszkenazyjska, nie mająca z nami nic wspólnego”. Pośrednio podsycają również nienawiść do Żydów wypowiedzi z dwuznacznym podtekstem, jak kiedy oficjalny Obrońca Wiary Kościoła Anglii i Głowa Kościoła Anglii, angielski monarcha, król Karol III, który przewodniczy grupie krajów Wspólnoty Narodów, włącza islam do przesłania wielkanocnego :

„Miłość, którą okazywał, gdy chodził po Ziemi, odzwierciedlała żydowską etykę troski o obcych i potrzebujących, głęboki ludzki instynkt, który odbija się echem w islamie i innych tradycjach religijnych oraz w sercach wszystkich, którzy szukają dobra innych”.

Wielkanoc to okres uważany za święty i wyłączny – dotyczący wyłącznie chrześcijan.

Wielkanocne orędzie angielskiego monarchy na Wielki Czwartek 2025 roku wygląda „bardziej jak wielokulturowa breja niż jak tradycja chrześcijańska w okresie poprzedzającym święte wielkanocne” – napisała Teri Christoph, która dodała: „Chrześcijanie na całym świecie, a zwłaszcza ci w Wielkiej Brytanii, są oburzeni tym, że król Karol wykorzystał ten najświętszy dzień do wygłaszania takich bzdur”.

W podobnym duchu kanał GB News wyraził opinię, że król Charles wykazał się „słabym przywództwem”. Podsumowując, „Charles spotyka się z falami krytyki po tym, jak zdecydował się w swoim przesłaniu odnieść do judaizmu i islamu – w święto, które celebruje chrześcijaństwo”.

Charles od dawna jest zwolennikiem działań międzywyznaniowych. W marcu zorganizował otwarcie zamku w Windsorze na islamskie obchody Iftar, kiedy „ponad 360 muzułmańskich gości zebrało się w St George’s Hall, aby przerwać post ramadanowy”.

Publiczną modlitwę (Azan) do Allaha prowadził islamski duchowny (Mu’adhdhin). W rezultacie wątpliwa „rola króla Karola jako Obrońcy Wiary została słusznie zakwestionowana”.

Wpływy islamistów w Wielkiej Brytanii rosną wykładniczo. Podobno w Wielkiej Brytanii działa około 2000 meczetów lub islamskich miejsc modlitwy. Podobno istnieje około 130 sądów szariatu lub rad muzułmańskich, a niektóre szkoły publiczne uczą islamu na lekcjach religii.

Stąd, jak zauważył David Collier, Wielka Brytania praktycznie skapitulowała przed wpływami islamistów, zaczynając od samej góry. Słabe przywództwo w Wielkiej Brytanii wpisuje się w kategorię dysonansu poznawczego wobec rzeczywistości, podobnie jak tchórzliwe zachowanie wobec głośnej i niebezpiecznej nienawiści do Żydów na ulicach Londynu.

Z powodu pozwolenia na wzrost gwałtownego islamizmu, Żydzi w Wielkiej Brytanii nie powinni dać się zwieść pozorom bezpieczeństwa. Powinni pamiętać straszliwe pogromy ich pokojowej społeczności w Yorku, Londynie i innych miastach w 1189 i 1190 r. Można słusznie powiedzieć , że „niektóre z najgorszych okrucieństw popełnionych na europejskich Żydach w średniowieczu miały miejsce w Anglii pod koniec XII wieku”. Historia ma nieprzyjemny zwyczaj powtarzania się.

Pomimo silnego wsparcia USA dla Izraela, od października 2023 r. broniącego się przed Hamasem, Hezbollahem, Huti i innymi irańskimi pełnomocnikami, badanie Pew Research z kwietnia 2025 r. wykazało, że „w ciągu ostatnich trzech lat amerykańska opinia publiczna o Izraelu zmieniła się na bardziej negatywną”.

Społeczności zachodnie, a w szczególności ich politycy, coraz częściej odwracają się od swoich żydowskich obywateli, tak jak robili to głównie w okresie faszystowskim w Europie. Przyszłość Izraela i jego mieszkańców będzie zatem zależała od zdolności samego Izraela do obrony swojego narodu, być może z pomocą malejącej grupy lojalnych sojuszników.

Historia Izraela i samych Żydów podkreśla potrzebę polegania na samym sobie wobec mas złych sił z determinacją dążących do ich upadku. Historia Izraela zapewnia również, że silni przywódcy powstaną w czasach potrzeby ochrony narodu, zaczynając od Mojżesza i króla Dawida. Przymierze z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem pozostaje niezmienne. Izraelczycy będą żyć i rozwijać się w swojej ojczyźnie pomimo złych intencji ze strony wrogów. W końcu Żydzi są świętymi strażnikami wiecznych prawd i moralności – jak jasno mówi Tora. Świat ich potrzebuje.

Być może wszystkim antysemitom i antysyjonistom z Zachodu mogłyby dać do myślenia cięte słowa komika Elona Golda:

„Zamiast demonizować i oczerniać Izrael, świat powinien dziękować Izraelowi za to, że jest na pierwszej linii frontu w ratowaniu zachodniej cywilizacji i wolnego świata”.

Jeśli zaś chodzi o Anglię i całą Wielką Brytanię, największe imperium swoich czasów już nie istnieje – dawno odeszło. Rule Britannia nie rządzi już niczym, nawet ulicami Londynu.

Nils A. Haug – amerykański emerytowany prawnik, członek International Bar Association, felietonista, autor wielu książek, w tym: „Politics, Law, and Disorder in the Garden of Eden – the Quest for Identity”; i „Enemies of the Innocent – Life, Truth, and Meaning in a Dark Age”.

Zawartość publikowanych artykułów i materiałów nie reprezentuje poglądów ani opinii Reunion’68,
ani też webmastera Blogu Reunion’68, chyba ze jest to wyraźnie zaznaczone.
Twoje uwagi, linki, własne artykuły lub wiadomości prześlij na adres:
webmaster@reunion68.com