Niemcy: Salaficcy “pracownicy organizacji humanitarnych” rekrutują uchodźców

Soeren Kern

• Salafici, pozujący jako pracownicy organizacji charytatywnych, przeczesują niemieckie ośrodki dla uchodźców w poszukiwaniu nowych rekrutów spośród prawie miliona azylantów, którzy przybyli do kraju w tym roku z Afryki, Azji i Bliskiego Wschodu. Niektórzy salafici dają uchodźcom pieniądze i ubrania. Inni oferują usługi jako tłumacze i zapraszają migrantów do swoich domów na herbatę.
• “Absolutystyczna natura salafizmu stoi w sprzeczności ze znaczną częścią porządku konstytucyjnego w Niemczech. W szczególności, salafizm odrzuca demokratyczne zasady rozdziału państwa od religii, suwerenności narodu, samookreślenia religijnego i seksualnego, równości płci i podstawowego prawa do integralności fizycznej…Ruch ten ma też tendencję do aktów przemocy.” — Niemiecka miejscowa agencja wywiadowcza.
• “Przyjdźcie do nas. Pokażemy wam Raj.” — Pamflety salafickie rozprowadzane w Schleswig-Holstein.
• Wielu młodych muzułmanów w Niemczech “wierzy w teorie spiskowe, ma poglądy antysemickie i nie myśli demokratycznie”. Dla tych ludzi “Islam jest ich jedyną tożsamością.” — Ahmad Mansour, były członek Bractwa Muzułmańskiego, pisarz i ekspert do spraw Islamu.
• Wszystkie dominujące grupy muzułmańskie w Niemczech przestrzegają fundamentalistycznych interpretacji Islamu i są nastawione kontra Zachód. — Ansgar Mönter, redaktor naczelny, Neue Westfälische.

Według najnowszych oszacowań niemieckiego wywiadu, liczba radykalnych wyznawców salafizmu w Niemczech zwiększyła się ponad dwa razy w przeciągu ostatnich pięciu lat.

Salafici, pozujący jako pracownicy organizacji humanitarnych, przeczesują również niemieckie ośrodki dla uchodźców w poszukiwaniu nowych rekrutów spośród prawie miliona azylantów, którzy przybyli do Niemiec w tym roku z Afryki, Azji i Bliskiego Wschodu.

Miejscowy duchowny przemawia do uchodźców muzułmańskich w niemieckim mieście Münster. Władze lokalne wkrótce po tym wystąpieniu zerwały kontakty z organizacją duchownego ze względu na podejrzenia radykalnego Islamizmu. (Zdjęcie: zrzut ekranu z klipu Westfälische Nachrichten).

Doniesienia Hansa-Georga Maassena, dyrektora niemieckiej lokalnej agencji wywiadowczej, Bundesamt für Verfassungsschutz (BfV), pojawiły się wraz z rosnącą obawą, że dżihadyści związani z Państwem Islamskim zinfiltrowali Niemcy udając uchodźców.

W wywiadzie z 3 grudnia, udzielonym berlińskiej gazecie Der Tagesspiegel, Maassen powiedział, że liczba salafitów w Niemczech wynosi obecnie 7900 osób. Wzrosła ona z 7000 w roku 2014, z 5500 w 2013, z 4500 w 2012 i z 3800 w 2011.

Mimo, że salafici stanowią tylko niewielki procent z szacowanych sześciu milionów muzułmanów mieszkających dziś w Niemczech, pracownicy wywiadu twierdzą, że większość osób, które przyciąga ideologia salaficka to podatni na wpływy młodzi muzułmanie, zarówno mężczyźni, jak i kobiety, gotowi dokonywać aktów terroryzmu w imię Islamu wręcz na zawołanie.

Salafici – którzy wyznają coś, o czym mówią, że był to pierwotny Islam, wyznawany w VII i VIII w. – otwarcie twierdzą, że chcą zastąpić panującą w Niemczech (i reszcie świata) demokrację islamskim rządem, opartym na prawie Szariatu.

W swoim rocznym raporcie za 2014, opublikowanym w czerwcu 2015 r., agencja BfV podała, że salafizm jest “najbardziej dynamicznym ruchem islamistycznym w Niemczech.” Dodała też:

“Scena salafizmu stanowi potężne źródło rekrutacji do dżihadu. Ideologia salaficka utrzymuje, że opiera się tylko i wyłącznie na zasadach wyłożonych w Koranie i na przykładzie proroka Mahometa oraz pierwszych trzech pokoleń muzułmanów. Ruch ten ma też tendencję do aktów przemocy. Prawie bez wyjątku, wszyscy ludzie mający związek z Niemcami, a którzy dołączyli do dżihadu [Państwa Islamskiego] mieli wcześniejsze kontakty ze strukturami salafizmu. Także w 2014 r., salafici próbowali zwrócić na siebie uwagę poprzez organizowanie wieców i prowokacji, w tym kampanii “READ!” i Policji Szariatu.”

Agencja BfV nawiązuje tu do prób wprowadzenia Szariatu przez salafitów na ulicach Wuppertalu, miasta w Nadrenii Północnej-Westfalii, kraju związkowym mającym najbardziej liczną populację muzułmańską w Niemczech. Salafici organizowali też zmasowaną kampanię nawracania i rekrutacji ,”Projekt READ!”, której celem miało być podarowanie każdemu domostwu w Niemczech niemieckiego przekładu Koranu.

We wcześniejszym raporcie agencji BfV napisano:

“Absolutystyczna natura salafizmu stoi w sprzeczności ze znaczną częścią porządku konstytucyjnego w Niemczech. W szczególności, salafizm odrzuca demokratyczne zasady rozdziału państwa od religii, suwerenności……

Czytaj dalej tu: Niemcy: Salaficcy “pracownicy organizacji…

Pope Francis, ‘suffering fuels terror’? Look at the Jews

Gheula Canarutto Nemni

Dear Pope Francis,

In the impassioned plea for social justice you made in an address to Kenyan lawmakers in Nairobi last week, you asserted that “violence, conflict and terrorism…are fueled by fear and desperation…born of poverty and frustration.”

Francis says terrorism ‘born of poverty’ (foto: EPA)

Yet nothing, not even desperation, can justify terrorism. The roots of terrorism lie only in hatred-based education. We Jews have a lot of experience with desperation. But our history shows other more constructive ways out of it. Desperation has never been a justification for Jews to commit violent acts in the name of our religion.

We have been paraded through the streets of Rome in chains while our Sanctuary in Jerusalem was in flames. We have been thrown into amphitheaters where hungry lions and spectators waited for our blood. We have been burnt in autos-da-fé, we have been called marranos, our candle lighting and prayers in our ancestral tongue have been banned. We have been expelled from Spain. We have wandered through many countries looking for a new home.

We have been massacred in pogroms, our synagogues sacked, our children enlisted in armies from which they never came back. We have been deprived of our right to work, to own, to vote, to speak. We have been robbed of that dignity which every human being should enjoy by right when he is born.

Our gold teeth were torn from our mouths and our arms branded as if we were animals for the slaughterhouse. We have been told for centuries ‘go back to your homeland’ and now that we are home they tell us ‘get out of there’.

We Jews are an indissoluble part of the historical fabric of our world. The Jewish presence is the common thread in most of the countries on the globe. In every place on we arrived on this earth, we produced poets, mathematicians, physicists, writers, politicians, scientists, doctors, inventors. Even when we were closed in ghettos we have never stopped writing, thinking, discussing, producing good. We have never put our lives on standby, not even for a little while.

Despite all this, we have not been covering our heads with ashes for thousands of years. We loaded our destiny onto our shoulders and bound our ancestors’ heritage to our hearts and we went searching for a new place where we could breathe again.

If you have been taught that every instant on this earth is the biggest richness you own, and that life is the most precious gift you received when you were born, there is neither the time nor the will to wallow in self pity. And there is no room for resentment.

We returned, without our parents, our brothers, our children, our husbands and wives, to Germany, Italy and France. We stood beneath the windows of our homes looking in at strangers now living in places that belonged to us before the war. We rolled up our sleeves, revealing numbers stamped with fire on our arms, and we started everything again from scratch.

Countries interested in migration waves should study Jewish history and our integration model. In every new place we arrived, we had our golden rule: Never slip on your tears.

We have not waited around for compassion from the countries that opened their borders for us. We tried from the very start tried to integrate ourselves in the social fabric of the place that was hosting us. And while thanking them, we contributed our talents to development and progress, ours and theirs.

There are those who use desperation as a justification for murdering innocents. And there are those who put aside desperation, locking it in the memory drawer, and try to climb back to the top, focusing on new opportunities.

Dear Pope Francis, Secretary John Kerry, Hillary Clinton, and hundreds of world influencers who are looking for a reason, for a motif, behind the transformation of individuals into lethal splinters. Even if you delved into the personal, tragic lives of these killers (though in most cases they live at at exactly the same standard as those in the society around them), even if it was really like this, nothing, NOTHING, can justify an act of blind violence against another human being. Nothing, nothing, can give the right to one individual to deprive another of his tomorrow. Looking for justifications means only one thing: preparing the soil for the next brutal act, G-d forbid.

History has never mistreated a nation more than it has mistreated the Jewish people. But everywhere that the wind of hate has transported us, we integrated, we learned the local language, reciting by heart Whitman, Eliot and Dickinson. We invented the pareve cheesecake. Integration is something you have to want and work at every single day.

We have never asked the place that hosted us to adapt itself to our rules. “Dina demalchuta dina” — the law of the land must become your law too — says the Talmud. Real integration, even for the most desperate people, can be realized. But it depends, first and foremost, on values transmitted by the religion, families and teachers of those who have just arrived. And it depends on the will to become part of society in a constructive and positive way.

Gheula Canarutto Nemni is an educator and novelist living in Milan, Italy. Her most recent book is (Non) si puo avere tutto—You Can[‘t] have it All, Mondadorid

Żydowska Praga w Warszawie

Film Julii Popławskiej z cyklu “Te miejsca”