Nawet najbardziej elokwentni Palestyńczycy (tacy jak Noura Erakat) mają idiotyczną mentalność “sumy zerowej”, że pomaganie Izraelowi równa się szkodzeniu Palestyńczykom

Elder of Ziyon
Tłumaczenie: Małgorzata Koraszewska

Od samego początku “propalestyński” ruch wcale nie był propalestyński. Był tylko antyizraelski. I jego zwolennicy, niezależnie od tego, jak elokwentni, są tak zżerani nienawiścią do państwa żydowskiego, że dosłownie nie potrafią zobaczyć różnicy między tymi dwoma pojęciami.

Noura Erakat, “adwokatka praw człowieka i profesorka z Rutgers University, napisała artykuł dla NBC News, który konkretyzuje ten podstawowy fakt – i tym samym ujawnia główny powód, dla którego Palestyńczycy od tak dawna tkwią w stanie zawieszenia.

Niezależnie od kilku wczesnych kroków, które odróżniają go od jego poprzednika, prezydent Joe Biden obiecuje kontynuować dziedzictwo [Trumpa]. Jest prawdą, że nowa administracja zamierza przywrócić niezbędną pomoc humanitarną USA dla palestyńskich uchodźców i ponownie otworzyć biuro misji OWP w Waszyngtonie. W poniedziałek ogłosili, że ponownie dołączą do Rady Praw Człowieka ONZ, z której administracja Trumpa wycofała się głównie jako protest przeciwko jej kontrolowaniu Izraela.

Żadne z tych posunięć jednak, choć są mile widziane, nie kwestionuje ciemiężącego status quo, wspieranego przez Stany Zjednoczone. Co gorsza, administracja Bidena utrzyma kilka z najbardziej obciążających precedensów administracji Trumpa.

Te przykłady bardzo dużo mówią:

Nowy sekretarz stanu, Antony Blinken, powiedział wyraźnie, że administracja nie przeniesie ambasady USA z Jerozolimy z powrotem do Tel Awiwu; utrzyma i pochwala porozumienia Izraela o normalizacji stosunków ze Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi, Bahrajnem, Marokiem i Sudanem bez zapewnienia ani jednego trwałego ustępstwa dla Palestyńczyków; i będzie kontynuowała dostarczanie Izraelowi bezwarunkowego wsparcia militarnego w wysokości 3,8 miliarda dolarów rocznie – precedens ustanowiony przez byłego szefa Bidena, prezydenta Baracka Obamę.

Pod koniec zeszłego tygodnia administracja Bidena wyraziła także “poważne zaniepokojenie” staraniami Międzynarodowego Trybunału Karnego do sprawowania jurysdykcji nad izraelskimi funkcjonariuszami, by postawić ich w stan oskarżenia za zbrodnie wojenne, a nawet rozważa utrzymanie sankcji nałożonych przez administrację Trumpa na czołowy personel Trybunału.

Erakat przedstawia trzy przykłady tego, co uważa za antypalestyńską politykę: utrzymanie ambasady w Jerozolimie, popieranie pokoju między Izraelem a państwami arabskimi i utrzymanie pomocy militarnej, która musi być wydawana na zakup sprzętu w USA.

Nic z tego nie szkodzi Palestyńczykom. Nic z tego nie wpływa w ogóle na życie Palestyńczyków poza terrorystami z Gazy, którzy chcą mordować izraelskich cywilów przez ostrzeliwanie rakietami. Nic z tego nie jest przeszkodą na drodze do palestyńskiego państwa.

Wspierają one jednak Izrael jako suwerenne państwo – i to właśnie ta “adwokatka praw człowieka” uważa za „obciążające”.

Reszta artykułu jest mniej więcej tym samym, ze skargami, że definicja antysemityzmu, która obejmuje demonizowanie samego istnienia żydowskiego państwa, jest w jakiś sposób antypalestyńska.

Erakat jest tak przepełniona nienawiścią do Izraela, że nie potrafi zobaczyć różnicy między “proizraelskie” i “antypalestyńskie”, ani różnicy między “propalestyńskie” i “antyizraelskie”. W pełni przyjęła mentalność “gry o sumie zerowej”, która stanowi, że to, co jest dobre dla Izraela, automatycznie jest złe dla Palestyńczyków – i, co gorsza, że niczego nie można uznawać za dobre dla Palestyńczyków, jeśli równocześnie nie jest to złe dla Izraela.

Kraje takie ZEA i Bahrajn (a do pewnego stopnia także Maroko i Sudan) porzuciły mentalność gry o sumie zerowej. Nikt nie może nazywać ich “antypalestyńskimi”, chociaż Arabowie z Zatoki są zasadnie krytyczni wobec obecnego kierownictwa palestyńskiego. Widzą oni Izrael nie jako wroga, ale jako partnera, który może pomóc im w rozwoju; nie jako otwartą, żydowską ranę na arabskim Bliskim Wschodzie, ale jako trwały element, który ulepsza region i może pomóc państwom arabskim. Zamiast gry o sumie zerowej szukają wygranej dla obu stron. Mentalność gry o sumie zerowej, jaką zachowywali przez tak wiele dziesięcioleci, ani odrobinę nie pomogła ani im – ani Palestyńczykom.

Mentalność gry o sumie zerowej jest infantylna i kontrproduktywna. Jeśli istnieje trwała zmiana wynikająca z Porozumień Abrahamowych, to jest nią to, że ten infantylny sposób myślenia wreszcie słabnie na Bliskim Wschodzie.

Jak długo Palestyńczycy – i ich zachodni “obrońcy” – nie potrafią zrozumieć tej prostej idei, nigdy nigdzie nie dotrą.

Elder of Ziyon – Amerykański bloger zajmujący się głównie badaniemn antysemityzmu w amerykańskich mediach.

British Actor and Writer Stephen Fry Decries World ‘Increasingly Full of Antisemitic Words and Actions’

Shiryn Ghermezian

Stephen Fry. Photo: Wikimedia Commons.

Famed British actor, writer and comedian Stephen Fry addressed the alarming and sad reality of antisemitism against Jews worldwide in a book review that was publicized on social media last week.

Fry wrote that as a Jew, or self-described “half-Jew,” “a truth that most of us are too ashamed, or embarrassed, or afraid to name” is that “the world is increasingly full of antisemitic words and actions and — while much is sly, implicit and perhaps unconscious — this hurts and frightens us. ”

Fry wrote the comments in his review of the new book “Jews Don’t Count” by comedian and writer David Baddiel. The review was sent to Baddiel’s publishers, HarperCollins, and the author subsequently shared Fry’s review on his Twitter page on Feb. 12. Fry gave permission to use any part of his review as quotes for the book “but I thought it was too damn well-written to fragment,” said Baddiel.

In his book, Baddiel uses his “unique combination of close reasoning, polemic, personal experience and jokes” to argue “that those who think of themselves as on the right side of history have often ignored the history of antisemitism,” according to the book’s description on the HarperCollins website. “He outlines why and how, in a time of intensely heightened awareness of minorities, Jews don’t count as a real minority: and why they should.”

Further in his review of the novel, Fry said, “Perhaps too rueful and wise to be called straight hostile polemic, there is as much sorrow here as anger,” and that the “main conclusion drawn [by the book] — that anti-Jewish sentiment, language and behavior somehow aren’t in the mainstream considered as much of a scandal, affront or abuse as all other kinds of racism and minority prejudice — seems to me impossible to refute.”

In 2019, Fry defended Rachel Riley, a British television star who has criticized the UK’s Labour party multiple times in the past over claims of antisemitism within the party. He also previously asserted that he strongly identifies as being Jewish despite not being religious.