British Authorities Urged to Deny Entry to Antisemitic Polish Politicians Planning to Speak at Community Event

Ben Cohen

Polish lawmaker Janusz Korwin-Mikke. Photo: Piotr Drabik / Wikimedia Commons.

An interfaith organization in the UK is calling on the British government to prevent the entry of two far-right Polish politicians accused of antisemitic and racist incitement.

In a statement on Thursday, Faith Matters highlighted the planned presence of Janusz Korwin-Mikke, a former member of the European parliament, and Konrad Berkowicz, a serving member of the Polish parliament for the far-right Konfederacja party, at a Polish community event scheduled for Sunday in Manchester. Around 700,000 people of Polish descent live in the UK, with up to 30,000 located in the Greater Manchester region.

Faith Matters said it had submitted a dossier to the British Home Office that collected many of Korwin-Mikke’s inflammatory statements on social media, including a recent series of tweets suggesting that atrocities committed by Russian troops in Ukrainian cities such as Mariupol and Bucha were in fact the work of Ukrainian forces.

Korwin-Mikke has frequently promoted crudely antisemitic material, with one posting from 2019 showing a man dressed as a Hasidic Jew laughing cynically and the accompanying message “Stupid Goy” alongside the n-word. On previous occasions, he claimed that Adolf Hitler had been unaware of the Holocaust, opined that being a Jew or a Muslim was “worse for me than race mixing,” and urged the lowering of the age of consent for children on the grounds that there are “girls who are 12, 13, and completely mature.”

In 2020, Korwin-Mikke sparked outrage when he claimed during a TV panel discussion that Jews had benefited from the murderous pogroms against them in Europe, becoming more powerful as a result of the violence. “Jews are now powerful because they had pogroms,” he said. “As a result of pogroms, the strongest and the most gifted survived. This is a warning to antisemites: That is why Jews are powerful, because they had pogroms. There are even theories that rabbis deliberately provoke pogroms precisely so that Jews survive, and then there is natural selection.”

Konrad Berkowicz, meanwhile, gained notoriety in 2019 when he forcibly placed a kippah on the head of a rival lawmaker during a parliamentary debate on Holocaust restitution while one of his colleagues railed against Polish politicians who allegedly “kneel before the Jews.”

The ‘Never Again’ Association, a Polish anti-racist organization, echoed Faith Matters’ call on the British government to prevent Korwin-Mikke and Berkowicz from entering the country.

The group said it was “dismayed by the planned meeting of the Polish far-right leaders in Manchester. We are seriously concerned they are going to promote their hatred and bigotry among the Polish community in the UK.”

Polish extremists have been prevented from entering the UK in the past. In Oct. 2021, much to the chagrin of the Polish government, the British authorities denied entry to Rafal Ziemkiewicz, a columnist for the far-right weekly, Do Rzeczy, who has claimed that the Holocaust was a “myth.” Upon landing at Heathrow Airport in London, Ziemkiewicz was informed by immigration officials that his views were “at odds with British values and likely to cause offense.”

Teodor Pajewski i Emilia Kossower-Rozencwajg odznaczeni za ratowanie Żydów

Żydowski Instytut Historyczny

27 kwietnia 2022 r. w Belwederze odbyła się uroczystość wręczenia Krzyża Komandorskiego Orderu Odrodzenia Polski dla ppor. Teodora Pajewskiego ps. „Szalony” i Emilii Kossower-Rozencwajg ps. „Marylka”, za bohaterską postawę i niezwykłą odwagę wykazaną w ratowaniu życia Żydom podczas II wojny światowej, jak również za wybitne zasługi w obronie godności, człowieczeństwa i praw ludzkich.

Emilka Kossower-Rozencwajg, zdjęcie ze zbiorów Riny Baror

27 kwietnia 2022 roku Prezydent RP Andrzej Duda nadał Krzyże Komandorskie Orderu Odrodzenia Polski Polakom ratującym Żydów podczas II wojny światowej. Odznaczenie przekazał na ręce najbliższych rodzin sekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta RP Wojciech Kolarski. Order otrzymało także siedmioro innych osób: Jan Hondra, Halina i Marian Dworczykowie, Aleksandra i Jan Góralowie, Katarzyna i Stanisław Sierańscy.

W przekonaniu o wyjątkowości i heroicznych dokonaniach obojga bohaterów dr Artur Podgórski, obecnie pracownik naukowy Żydowskiego Instytutu Historycznego, od 2019 r. zabiegał o przyznanie im odznaczenia. Inicjatywa została przyjęta najpierw przez Instytut Pamięci Narodowej za zgodą dyrektora Jarosława Szarka, następnie zyskała poparcie dyrekcji ŻIH jako szansa podkreślenia polsko-żydowskiego braterstwa broni.

Po uroczystości Pani Rina Baror, córka Emilii Kossower-Rozencwajg, odwiedziła wystawę stałą w ŻIH poświęconą Archiwum Ringelbluma. Naszego gościa oprowadzali dr Artur Podgórski z Działu Naukowego i dr Bartosz Borys z Działu Edukacji.

.

.

Dyrekcja ŻIH wraz z potomkami odznaczonych, Belweder / Wizyta Pani Riny Baror w ŻIH

.

Teodor Pajewski urodził się w 1915 r. w Warszawie, w dzielnicy Praga. Był harcerzem, żołnierzem 7 Pułku Ułanów Lubelskich Brygady Mazowieckiej, walczył w obronie Polski w 1939 r. Po dostaniu się do niewoli sowieckiej zdołał uciec z obozu i powrócił do Warszawy. Dołączył do Związku Walki Zbrojnej, a następnie Batalionu im. Waleriana Łukasińskiego Armii Krajowej.

Wraz z Emilią Kossower Pajewski brał czynny udział w ratowaniu Żydów przed Niemcami. Razem udawali się na misje do niemieckich obozów pracy SS na terenie dystryktu lubelskiego, przede wszystkim do Poniatowej, a także do Trawnik (powiat świdnicki) i Budzynia (powiat kraśnicki). Stanowili nierozłączną parę emisariuszy działającą z ramienia Armii Krajowej i Rady Pomocy Żydom.

W marcu 1943 r. Pajewski wyprowadził z getta warszawskiego Rachelę Auerbach, pisarkę, członkinię konspiracyjnej grupy Oneg Szabat. Po wybuchu powstania w getcie warszawskim w kwietniu 1943 r. wydostał na tzw. stronę „aryjską” aktora i reżysera Jonasza Turkowa oraz jego żonę Dianę Blumenfeld; oboje ukrył w swoim mieszkaniu przy ulicy Brukowej 8.

W 1943 r. oswobodził z obozu pracy SS w Poniatowej Polę Elster, działaczkę Poalej Syjon-Lewicy. Wśród osób, którym udzielił pomocy, znaleźli się także Aron Fajgenblum, Bela Fajgenblum, Rachela Fajgenblum, Izaak Goldman, Josek Klajbard. Niektóre osoby pochodzenia żydowskiego, którymi się opiekował, znamy dziś jedynie z nazwiska lub imienia: Engelberg, Grzybowski, Luksenburg, pani Zawadzka i pani Breitman. Niekiedy nie znamy nawet nazwisk, jak w przypadku żony stolarza z Radzymina czy uciekinierów z więzienia „Gęsiówka”.

W 1977 r. dzięki inicjatywie Arnolda Szyfmana Instytut Yad Vashem nadał Pajewskiemu medal Sprawiedliwy wśród Narodów Świata. Pajewski zmarł w Birmingham w 1986 r.

Szoszana Kossower urodziła się 10 maja 1922 r. w Radzyminie w pobliżu Warszawy. Jej rodzicami byli Aron-Jozef i Sara z Elmanów. Podczas wojny używała imienia Emilka.

W 1942 r. dzięki pomocy Kazimierza Kołaczyńskiego Emilka Kossower uciekła wraz z rodziną z getta w Radzyminie i pod nazwiskiem Emilia Hodkowska przybyła do Warszawy. Dzięki wsparciu rodziny Stefana i Heleny Burchackich znalazła schronienie na warszawskiej Pradze. Działała w konspiracji przeciw okupantowi niemieckiemu pod pseudonimami „Jadwiga Ledźwińska” i „Wanda Borkowska”. Należała do Bejtaru – żydowskiej prawicowej organizacji młodzieżowej. Była łączniczką Żydowskiego Związku Wojskowego (ŻZW), jednej z dwóch, obok Żydowskiej Organizacji Bojowej, struktur zbrojnego ruchu oporu w getcie warszawskim.

Kossower aktywnie uczestniczyła w organizacji pomocy dla Żydów. Wraz z Pajewskim pomagała w wyprowadzeniu z getta warszawskiego na stronę aryjską m.in.: pisarza Rubina Feldszuha z żoną i córką, aktora i reżysera Jonasa Turkowa, żołnierzy Żydowskiej Organizacji Bojowej Hersza Berlińskiego i Eliahu Erlicha.

Jednym z najważniejszych dokonań Kossower i Pajewskiego było uwolnienie historyka Emanuela Ringelbluma, twórcy „Oneg Szabat” i Podziemnego Archiwum Getta Warszawy, z niemieckiego obozu pracy SS w Trawnikach. Sama bohaterka wspominała: „dostałam piękny list od jego synka z podziękowaniem za uratowanie ojca”. W 1943 r. wspólnie z Pajewskim podjęła próbę oswobodzenia kolejnych Żydów z niemieckiego obozu pracy w Poniatowej, jednak pomoc stała się niemożliwa, gdy Niemcy rozstrzelali 14 800 więźniów tego obozu podczas akcji „Erntefest” 4 listopada 1943 r.

Dzięki pomocy Kołaczyńskiego i Olgierda Ostkiewicza-Rudnickiego Emilka Kossower dołączyła do Batalionu Armii Krajowej im. Waleriana Łukasińskiego i uczestniczyła w powstaniu warszawskim w charakterze łączniczki i kolporterki prasy podziemnej. „Odbijałam gazety, informacje z Londynu, i roznosiłam je po różnych miejscach” – wspominała. Chaim Lazar napisał, że była również dowódcą łączniczek i sanitariuszek. Po upadku warszawskiej Starówki przeszła kanałami do Śródmieścia, a następnie w dniu kapitulacji powstania 2 października 1944 r. wyszła z Warszawy. Resztę wojny Kossower spędziła w obozie jenieckim w Oberlangen (Stalag VI C). Zmarła 17 czerwca 2008 r. w Tel Awiwie.

Żydowski Instytut Historyczny podjął starania na rzecz upamiętnienia Teodora Pajewskiego, Emanuela Ringelbluma – patrona ŻIH – oraz wszystkich osób takich jak ks. Zygmunt Lament, które wraz z Pajewskim współtworzyły grupę pomagającą Żydom. W sierpniu 2022 r. planujemy odsłonięcie tablicy pamiątkowej na ulicy Radzymińskiej 2 w Warszawie. Pod tym adresem mieszkała szwagierka Pajewskiego, Stanisława Jaszczyk, i to tam Ringelblum znalazł schronienie w sierpniu 1943 r., po wyjściu z niemieckiego obozu pracy w Trawnikach. Także w 2022 r. planujemy uroczystość wręczenia synowi Teodora Pajewskiego medalu Sprawiedliwy wśród Narodów Świata, który został przyznany przed laty jego ojcu.

Do dziś zarówno ppor. Teodor Pajewski, jak i Emilia Kossower–Rosenzweig, mimo wielu zasług dla narodów polskiego i żydowskiego, nie doczekali się szerszej biografii i właściwego miejsca w historii najnowszej. Wiedza o ich dokonaniach powinna dotrzeć nie tylko do grona naukowców, lecz również do społeczeństwa polskiego i izraelskiego. Jako Żydowski Instytut Historyczny im. Emanuela Ringelbluma będziemy zabiegać o kultywowanie pamięci o bohaterach.

Informacje o Pajewskim i Kossower przygotował dr Artur Podgórski.

Why Is Netflix Tolerating Jew-Hatred?

Gidon Ben-Zvi

The Netflix logo is seen on its office in Los Angeles, California, July 16, 2018. Photo: Reuters / Lucy Nicholson.

The tremendous growth that Netflix has achieved in just over two decades has been attributed to a culture that encourages outside-the-box thinking, so as to create “empathy and understanding” through the stories the platform tells.

If so, how is it that a senior executive at the streaming service has been allowed to go on an anti-Israel and anti-Zionist tirade on social media, labeling the Jewish state as “violent, racist, colonial and apartheid,” without being held to account?

According to a report that has to date only appeared in local Israeli media, Hala Gabriel, Production Finance Executive at Netflix, has commented about the “dangers” of supporting Israel, which she says was founded “under the auspice and claim that Russians and Europeans may have had some presence in Palestine thousands of years ago.”

(Capture: Twitter)

Pisowska wojna z rozumem

Andrzej Koraszewski

Od momentu katastrofy smoleńskiej powtarza się brednie na temat spisku na życie prezydenta Lecha Kaczyńskiego i jakiegoś rzekomego zamachu. Za propagowanie tych absurdalnych teorii polski podatnik zapłacił już setki milionów złotych. Szkody dla państwa są jednak znacznie większe. Teraz, korzystając z wojny rozpoczętej w  Ukrainie przez Putina, Jarosław Kaczyński po raz kolejny otworzył front walki z rozumem. Jest to świadoma, cyniczna gra, w której tragedię spowodowaną bezdenną, zbrodniczą głupotą wykorzystuje się dla zysków politycznych. Jak mówi posłanka Barbara Nowacka (córka Izabeli Jarugi-Nowackiej, która zginęła w tej katastrofie):

…jedyne, co dzisiaj “uprawomocnia” jakąkolwiek tezę o wybuchu jest to, że wiemy, że Putin jest do wszystkiego zdolny.

W przeddzień dwunastej rocznicy tej katastrofy powrócił potwór doktora Frankensteina zwany „raportem Macierewicza”. Wszystko co społeczeństwo powinno o tej katastrofie wiedzieć, zostało napisane sześć lat temu przez zmarłego przed pięcioma laty Jerzego Grzędzielskiego, pilota z pięćdziesięcioletnim doświadczeniem w lotnictwie cywilnym, który w poście na swoim Facebooku, przedstawił kompetencje „badaczy”, tło i przebieg wydarzeń, które poprzedziły katastrofę.

Jakie kompetencje ma Antoni M. kierujący zespołem mającym badać katastrofę lotniczą? Jerzy Grzędzielski pisał:

Pan minister Macierewicz zaraz po katastrofie twierdził, że Rosjanie na lądowanie premiera Tuska przywieźli w teczce ILS (Instrument Landing System ), a na lądowanie prezydenta już nie przywieźli. Dalej Rosjanie nie odpędzili, powtarzam kuriozalne określenie „nie odpędzili” naszego kapitana i nie zamknęli lotniska. Odpowiem panu ministrowi. ILS waży kilkaset kilogramów. Na lotnisku Okęcie był montowany 4 lata. Specjalnie wyposażony samolot stabilizował ścieżkę schodzenia i centralną oś pasa. Na lotnisku Modlin podnoszono klasę ILS przez 3 lata. Koszt wynosił 62 mln złotych. Panie Ministrze, kapitana nie odpędza się. To komary z czoła się odpędza. Lotniska nigdy nie zamyka się kapitanom, jedynie jeśli na pasie jest inny uszkodzony samolot. O lądowaniu decyduje tylko kapitan.

Jakie wydarzenia poprzedziły tę katastrofę? Jerzy Grzędziński przypominał:

Zaczęło się w 2006 roku za rządów premiera Jarosława Kaczyńskiego. W czasie publicznego wystąpienia minister obrony rządu PIS zapytany został przez oficerów pilotów samolotu TU 154 za Specpułku, dlaczego nie ćwiczą na symulatorach. Odpowiedź była następująca i niebywale skandaliczna: „Nie, bo to ruskie”. Dla mnie powiało grozą i jęknąłem: „będziemy mieli katastrofy”. Nomen omen pan minister zginął w katastrofie.

Piloci lotnictwa cywilnego ćwiczą na tych „ruskich symulatorach” i nie jest to czas stracony, lepiej przeżyć katastrofę na symulatorze, niż nie przeżyć jej w rzeczywistości. 

Polityka PIS w imię idiotycznych i partykularnych fobii pozbawiła pilotów Specpułku ćwiczeń w symulatorze, obniżając bezpieczeństwo Prezydenta. To był początek przygotowań do katastrofy. Po tej decyzji wielu kapitanów ze Specpułku odeszło do linii cywilnych.

Grzędzielski przypomina, że na lot do Smoleńska zasiadł za sterami pilot niemający w pełni uprawnień kapitańskich. Ten pilot znał oczywiście historię lotu prezydent Kaczyńskiego do Gruzji i jego karczemne awantury o to, że inny pilot odmówił złamania przepisów, zmiany trasy i lotu wprost do Tbilisi.    

Nie trzeba być doświadczonym lotnikiem, żeby dostrzec logikę następującego stwierdzenia:

Uważam, że gdyby tego młodego pilota potraktowano jak w cywilizowanych społeczeństwach, to znaczy uszanowano jego kwalifikacje i decyzje i pozostawiono kokpit zamknięty, to po otrzymaniu standardowej informacji o pogodzie z wieży kontrolnej lotniska i jeszcze bardziej nadzwyczajnej i dodatkowej informacji o godz. 08.24 „Warunków do przyjęcia nie ma”, to kapitan po stwierdzeniu, że na wysokości 100 m nie widzi ziemi i pasa, odleciałby na lotnisko zapasowe. Zgodnie z instrukcją wykonywania lotów. I to jest cała wiedza.

Cała historia tego raportu Antoniego M. jest próbą uwolnienia od odpowiedzialności za ten dramat Lecha Kaczyńskiego i ówczesnego dowódcy wojsk lotniczych, jak również zbijaniem kapitału politycznego na nieszczęściu tych, którzy wybrali się z nimi w podróż.

Na 11 minut przed katastrofą kapitan otrzymuje wiadomość od pana Prezydenta, że „jeszcze nie podjął decyzji co robimy dalej”. To oburzające i paraliżujące oświadczenie. To kapitan wie, co ma robić. To on odpowiada za życie wszystkich na pokładzie, a nie pasażer, nawet ważny. Kokpit winien być absolutnie sterylny i tylko kapitan może wydawać polecenia. Tam był po prostu bałagan. Nie wiadomo było kto dowodził, kapitan nie był w stanie pozbyć się gości, samolot pędził do ziemi, nic nie widać poniżej nieprzekraczalnych 100 m. Generał, Dowódca Wojsk Lotniczych, zamiast wrzasnąć „Do góry”, nawet nie wyrzucił intruzów – horror.

Jednak chciwość i cynizm możnych polityków zwyciężyły. Od 12 lat społeczeństwo jest karmione absurdalnymi bredniami. Sześć lat temu kapitan Grzędziński pisał:

Tak rodziła się katastrofa smoleńska, w której udział mieli politycy karmiący nas kłamstwami. Pomaga im kler, a szczególnie episkopat. Sześć lat słyszę z ambon: „Żądamy prawdy”. A ta prawda jest tuż, znakomicie wykształcona (pozazdrościć może nam wiele państw) nasza komisja ogłosiła wyniki. Zapewniam wszystkich, gdyby rozpatrywałaby to najlepsza amerykańska komisja NTSB, to wynik byłby identyczny. Jedynie zdjęto by jakąkolwiek odpowiedzialność z pracowników wieży, tak jak zrobił to nasz sąd po katastrofie w Mirosławcu. Ponadto dowiedzielibyśmy się o treści rozmów braci tak przed katastrofą, jak i w locie do Azerbejdżanu.

 Co zyskuje Kościół na cynicznym ogłupianiu społeczeństwa? Bardzo wiele, prawdopodobnie jest głównym wygranym. Troska o to, żeby ubodzy duchem pozostali ubodzy duchem dominuje całą ideologię tego świątobliwego towarzystwa. Wierzą w cuda i podtrzymują wiarę w cuda. Jeśli dla Jarosława Kaczyńskiego jest to przynajmniej w części rozpaczliwa walka o zamazanie zbrodniczej głupoty jego brata (a nie wykluczone, że również i jego samego), dla jego dworzan, podobnie jak dla Kościoła, jest to wojna z rozumem w celu osiągnięcia korzyści politycznych i majątkowych. To jest wojna prowadzona przez hieny urągające pamięci tych, którzy zginęli, i urągająca inteligencji wyborców. (To ostatnie jest jak widać skuteczne, wojna z rozumem jest jak dotąd sukcesem i to na wielu frontach).

Andrzej Koraszewski – Publicysta i pisarz ekonomiczno-społeczny.Ur. 26 marca 1940 w Szymbarku, były dziennikarz BBC, wiceszef polskiej sekcji BBC, i publicysta paryskiej „Kultury”. Więcej w Wikipedii.