Archive | 2017/07/13

ŻIH – Newsletter 13-20 lipca 2017

Jul13
Newsletter 13-20 lipca 2017

ŻIH

Newsletter 13-20 lipca 2017
OPOWIEŚCI O NALEWKACH. 
W CZASIE NIEMIECKIEJ OKUPACJI I PO WOJNIE
13 lipca, godz.18:00
Ogród Krasińskich od ul. Bohaterów Getta (d. Nalewki)
 

Zapraszamy na kolejne spotkanie na dawnych Nalewkach. Tym razem skupimy się na części wystawy poświęconej czasom niemieckiej okupacji i latach powojennych.

W programie oprowadzanie przez autorów ekspozycji.

Bombardowania niemieckie we wrześniu 1939 r. spowodowały zniszczenie Pasażu Simonsa, centrum handlowego u zbiegu ulic Długiej i Nalewek, a 16 listopada 1940, ulica została przecięta murem – jej północna część znalazła się w granicach getta, w którym zamknięto warszawskich Żydów, oddzielając ich od reszty mieszkańców. W pobliżu Ogrodu Krasińskich zbudowano jedną z bram getta.
WYSTAWA PLENEROWA
Nalewki. Opowieść o nieistniejącej ulicy.
Ogród Krasińskich od ul. Bohaterów Getta (d. Nalewki)Była kiedyś ulica, o której mówiono, że jest sercem żydowskiej Warszawy. Można tam było kupić niemal wszystko, od parasoli u Putermana pod numerem jedenastym, przez części rowerowe i patefony pod trzynastką, po wyroby importowane z Palestyny w sklepie „Tel Awiw” pod piątką. Kłębiący się na ulicy tłum ludzi, wśród których królował język jidysz, co rusz zachodził do oficyn, kupował, sprzedawał i dyskutował na olbrzymich, stanowiących niemal osobne światy, podwórkach. Gdzieś w tle słychać było pisk przejeżdżającego przez środek ulicy tramwaju. Rzut oka na stare zdjęcia pozwala uwierzyć, że było to jedno z najbardziej przeludnionych miejsc w przedwojennej Europie. Tym miejscem była ulica Nalewki.
Tego świata już jednak nie ma. 75 lat temu Niemcy rozpoczęli Aktion Reinhardt, w wyniku której zginęło prawie 2 miliony Żydów polskich, z warszawskiego getta w ciągu dwóch miesięcy do obozu śmierci w Treblince wywiezionych zostało 300 000 osób.

Przedwojenny świat polskich Żydów przestał istnieć.Dziś jednymi z niewielu materialnych pamiątek po dawnych Nalewkach są biegnące przez ulicę Bohaterów Getta, prowadzące donikąd tory tramwajowe oraz położony na skrzyżowaniu z ulicą Długą budynek Arsenału.Zapraszamy do Ogrodu Krasińskich na plenerową wystawę „Nalewki. Opowieść o nieistniejącej ulicy. W 75. rocznicę Aktion Reinhardt”.

MARSZ PAMIĘCI 22 LIPCA 2017

22 lipca 1942 roku Niemcy rozpoczęli deportację mieszkańców warszawskiego getta do Treblinki. Trwająca niespełna 2 miesiące brutalna akcja likwidacyjna doprowadziła do śmierci 300.000 Żydów z Warszawy i okolicznych miejscowości.

W 75. rocznicę tych wydarzeń, Żydowski Instytut Historyczny im. Emanuela Ringelbluma, już po raz szósty, pragnie uczcić pamięć ofiar organizując Marsz Pamięci 22 lipca, który przejdzie ulicami unicestwionego getta. W ten sposób oddamy hołd największej społeczności żydowskiej przedwojennej Europy.

Tegoroczny Marsz Pamięci 22 lipca w sposób szczególny dedykujemy członkom grupy Oneg Szabat – twórcom Podziemnego Archiwum Getta Warszawskiego.

Marsz wyruszy 22 lipca o godz. 19:00 spod pomnika Umschlagplatz i przemierzy symboliczną trasę “od śmierci do życia”, która w tym roku zakończy się przed budynkiem Żydowskiego Instytutu Historycznego, gdzie pod przykrywką prac biur Samopomocy działała konspiracyjna organizacja Oneg Szabat.

Wydarzenie organizowane jest w ramach 75. rocznicy Aktion Reinhardt i Zagłady Żydów polskich dokonanej przez niemiecką III Rzeszę.
GENEZA I PRZEBIEG AKCJI REINHARDT
 
Artykuł prof. Andrzeja Żbikowskiego rozpoczyna cykl publikacji upamiętniających członków grupy „Oneg Szabat”, której w szczególny sposób jest dedykowany tegoroczny Marsz Pamięci 22 lipca.
 
W powstałym na mocy dekretu Hitlera z 12 października 1939 r. Generalnym Gubernatorstwie mieszkało w czterech dystryktach (warszawskim, radomskim, krakowskim, lubelskim) niecałe półtora miliona osób uznanych zgodnie z Ustawami Norymberskimi z 1935 r. za Żydów (łącznie z ziemiami włączonymi pod okupacją niemiecką znalazło się 1,8–1,9 mln). O ich położeniu prawnym zadecydowało zarządzenie Reinharda Heydricha z 21 września (tzw. Schnellbrief). Zgodnie z nim wszyscy Żydzi mieli zostać skoncentrowani w wyodrębnionych i wyizolowanych dzielnicach większych miast, położonych w pobliżu linii kolejowych. Od 11 grudnia 1939 r. Żydzi z GG mogli się jedynie przemieszczać w miejscu zamieszkania, od stycznia 1940 r. zabroniono im podróżowania pociągami bez specjalnego zezwolenia.

twoje uwagi, linki, wlasne artykuly, lub wiadomosci przeslij do: webmaster@reunion68.com

 

Daniel Pipes – Israelis Want Victory

Jul13
Israelis Want Victory

Daniel Pipes

What does the Jewish Israeli public think about convincing Palestinians that they lost their century-long war with Zionism, that the gig is up? In other words, what do Israelis think about winning?

To find out, the Middle East Forum commissioned the Smith Institute to survey 700 adult Israeli Jews. Carried out on June 27-28, the poll has a margin of error of 3.7 percent.

It reveals a widespread belief that a Palestinian recognition of defeat will eventually lead to an acceptance of Israel as the Jewish state, thereby ending the conflict.

Palestinian defeat: “A peace agreement with the Palestinians will only be possible once the Palestinian leadership recognizes the fact that it has been defeated in its struggle against Israel.” Overall, 58 percent of respondents agree, with opinion deeply polarized by political outlook: 69 percent on the Right concur but only 16 percent on the Left do so.

Israeli victory: “The reason that the Israeli-Palestinian conflict still continues is that none of the military operations or diplomatic engagements with the Palestinian leadership have led to Israeli victory.” This resembles the first statement but reverses it; doing so increases the positive responses to 65 percent of the Israeli public. More surprising, the results show that, across the entire political spectrum from Right to Left, an awareness exists that Israel needs to win. They also show that a majority of every subgroup of voter – male and female, young and old, adherents of every kind of Judaism, supporters of Jewish political party represented in parliament? – concur with this sentiment.

U.S. embassy: “Moving the American Embassy to Jerusalem will be seen by the majority of Palestinians as a defeat.” The same percentage of respondents, 65, also agrees with this assertion, with the Right supporting it only slightly more than the Left (68 to 58 percent). That religious Jews heavily endorse this statement (89 percent of those who identify with the Haredi party HaTorah Yahadut) much more so than the secular (53 percent of the anti-Haredi party Kulanu) does not come as a surprise. That, again, a majority of every sub-group backs the idea does surprise, however.

Ephraim Lior’s imagined U.S. embassy in Jerusalem.

Jewish state: “Israeli victory can only be achieved once the Palestinians recognize Israel as the Jewish State.” A similar 67 percent agree with this statement but the breakdown is, as with the first statement, acutely political: 76 percent of the Right agrees and 26 percent of the Left does. On the other hand, party affiliation makes almost no difference (both HaTorah Yahadut and Kulanu members come in at 71 percent) with the single, spectacular exception of Meretz (which weighs in at 33 percent).

What to make of all these numbers? That the four parallel questions all win majority support points to the profound evolution of the Israeli public since the Oslo Accords were signed in 1992. No longer does it have faith that good-will gestures will win reciprocity from the Palestinians, put credence in Palestinian leaders, or believe in appeasement. The consistent support for these propositions, ranging only from 58 to 67 percent support, confirms that most Israeli Jews want a different and tough policy.

The surprise comes in the turmoil below the stately over-all numbers. That two of them (defeat and Jewish state) divide along Right-Left lines and two of them (victory and U.S. embassy) do not points to the fact that choosing which issue to promote has critical importance to who supports what. Backing the U.S. embassy move to Jerusalem and Palestinian acceptance of Israel as the Jewish state look similar but attitudes range widely. For example, twice as many supporters of the hard-Left Meretz party back the embassy issue as they do the Jewish state one (67 vs. 33 percent).

That most Israeli Jewish adults want Palestinian defeat and Israeli victory confirms the utility of the July 11 launch of the Knesset Israel Victory Caucus. Co-chaired by Oded Forer (Yisrael Beiteinu) and Ya’akov Perry (Yesh Atid), the caucus seeks to explore Israeli strategies and tactics once the U.S. government gives a green light for an Israeli victory.

The launch of the Knesset Israel Victory Caucus. From the left: Richard Kemp, Ya’akov Perry, Oded Farer, Daniel Pipes, Gregg Roman.

“Debating the peace process to most Israelis,” commented a former Israeli prime ministerial aide back in 2013, “is the equivalent of debating the color of the shirt you will wear when landing on Mars.” It’s time for a shift in focus away from hopeless and counterproductive negotiations to ending the conflict the time-proven way: Through victory.

Mr. Pipes (DanielPipes.org, @DanielPipes) is president of the Middle East Forum. © 2017 by Daniel Pipes. All rights reserved.

twoje uwagi, linki, wlasne artykuly, lub wiadomosci przeslij do: webmaster@reunion68.com

 

Tension flares up between IDF and UN in Lebanon

Jul13
Tension flares up between IDF and UN in Lebanon

Daniel Krygier, World Israel News

UNIFIL forces in Lebanon. (AP/Mohammed Zaatari

As tensions rise between IDF and the UNIFIL force in Lebanon, an increasing number of influential Israelis say that the UN force is a liability and its presence no longer needed.

Tensions are running high between IDF and the United Nations Interim Force in Lebanon (UNIFL). An increasing number of Israeli officials question UNIFIL’s legitimacy and relevance in Lebanon.

“UNIFIL was supposed to be the enforcement apparatus for Security Council Resolution 1701,” a high-placed Israeli military source said on condition of anonymity to the Al-Monitor.

“But in actual fact, it has become only a fig leaf for that resolution. UNIFIL whitewashes Hezbollah activity on the ‘Blue Line’ [border], and serves as an excuse for Hezbollah and the Lebanese government to violate the UN resolution and ratchet up tensions along the border. We no longer need this force here any longer. Better to remain with only the coordination and liaison units, and that’s all,” he added.

During the American UN Ambassador Nikki Haley’s visit to Israel in early June, the strained relationship between Israel and UNIFIL deteriorated even further. Haley had traveled to Israel’s border with Lebanon together with the IDF’s deputy chief of staff, Maj. Gen. Aviv Kochavi ,and Brig. Gen. Amir Baram.

Kibbutz Misgav Am, which abuts the Lebanese border, was chosen as an observation point for the US Ambassador and the IDF generals.

The Irish UNIFIL commander, Maj. Gen. Michael Beary, denied the presence of Hezbollah positions on the Lebanese side, which Haley had witnessed with her own eyes. This led to a heated argument between Beary and Kochavi.

“We have a terrible crisis with UNIFIL,” Al-Monitor was informed by a senior IDF officer.

“Now, when the word is out and the whole world has seen the pictures, it will be impossible to deny Hezbollah’s violations any longer. Unfortunately, UNIFIL assists Hezbollah in whitewashing the truth. Under the current state of affairs, there is no point for UNIFIL battalions to remain on the scene. They cause more harm than good. They do what Hezbollah tells them to do. They don’t dare raise their heads and carry out their duties, so the appropriate thing now is for them to vacate the premises.”

The UN continues to deny Hezbollah’s presence alongside the Israeli-Lebanese border, which has resulted in continued low trust between Israel and the UN.

twoje uwagi, linki, wlasne artykuly, lub wiadomosci przeslij do: webmaster@reunion68.com