KONOPIE INDYJSKIE NOWYM HITEM EKSPORTOWYM IZRAELA?

TOMASZ SKOWRONEK

fot. noexcusesradio, pixabay.com

Kneset zgodził się na eksport medycznej marihuany. Jak wygląda zielona gorączka w Izraelu?

Izrael jest nieoficjalną stolicą start-upów na świecie: w kraju, w którym mieszka zaledwie około 7 milionów ludzi, powstało ich więcej niż w Japonii, Indiach, Korei Południowej czy Kanadzie. Izraelskie start-upy są uznawane za pionierskie między innymi w dziedzinie cyberbezpieczeństwa, sztucznej inteligencji, dronów i rolnictwa. Mało kto jednak zdaje sobie sprawę, że Izrael wiedzie prym również w badaniach nad medyczną marihuaną.

To dzięki wypracowanemu w tym kraju know-how od ponad 10 lat można tu w celach medycznych stosować produkty z konopi indyjskich. Ponadto Kneset dał zielone światło eksportowi medycznej marihuany. Szacuje się, że dzięki temu państwo będzie zarabiać 4 miliardy szekli rocznie (ponad 4 miliardy złotych).

EDEN I JALI

Piętnastoletni Eden od najmłodszych lat cierpi na padaczkę. Jego historię opisał „Washington Post”. Ataki zdarzały się bardzo często, nawet kilka razy dziennie. Ponieważ napady padaczkowe bywają intensywne, w ułamku sekundy można upaść na ziemię bezwładnie jak worek. Na urazy najbardziej narażona jest głowa, choć można też złamać sobie żebra, rękę, wybić staw czy uszkodzić łękotki podczas upadku na kolana. Aby Eden nie zrobił sobie krzywdy, musiał zakładać specjalny kask ochronny. Jego rodzice wciąż się o niego martwili, a wizyty u lekarzy oraz dziesiątki badań, rezonansów i tomografów nie wnosiły do sprawy niczego nowego: ataki nie ustępowały, utrudniając chłopcu normalne funkcjonowanie. Wszystko się zmieniło, gdy pewien neurolog z telawiwskiej kliniki przepisał Edenowi receptę na olej z konopi indyjskich. Po zastosowaniu kuracji liczba napadów zmniejszyła się aż o połowę. „To dla nas zupełnie nowe życie” – powiedziała redakcji „Washington Post” Avigael Ka’atabi, matka chłopca. Uważa, że dzięki leczniczej marihuanie objawy choroby są znacznie słabsze.

W podobnym tonie wypowiada się Jael Braha, matka 10-letniego Jaliego, dla hiszpańskiego wydania „National Geographic”. Jej syn również cierpi na padaczkę, która ujawniła się, gdy chłopiec miał zaledwie 4 miesiące. „Choroba zdeterminowała całe nasze życie” – przyznaje Jael. Zanim jej syn zaczął zażywać marihuanę, przyjmował sześć różnych leków. Na początku były skuteczne, ale efekt utrzymywał się tylko przez pewien czas. Rodzice nieustannie próbowali nowych terapii i odwiedzali kolejnych lekarzy. Była to dla nich niezwykle trudna sytuacja, przepełniona lękiem o przyszłość syna. Gdy jesienią 2014 roku dziecko zapadło w śpiączkę, matka poprosiła lekarza o wypisanie recepty na konopie. Obecnie choroba Jaliego nie daje żadnych objawów. Jego matka zapewnia, że od początku terapii bazującej na medycznej marihuanie nie miał ani jednego ataku.

80 TON MARIHUANY ROCZNIE

Eden i Jali są jednymi z wielu dzieci cierpiących na epilepsję, które są leczone w Izraelu medyczną marihuaną. Roślina stosowana jest także jako środek przeciwbólowy, aby złagodzić cierpienie w przypadku raka, stwardnienia rozsianego, choroby Parkinsona, stresu pourazowego czy w zaburzeniach snu. W całym kraju z tego typu leczenia korzysta około 30 tysięcy osób. Dzięki dotacjom państwowym lokalne firmy opracowują coraz to nowe leki na bazie marihuany.

Izraelski koncern Breath of Life Pharma (BOL) to jeden z największych na świecie producentów medycznej marihuany. Niedawno w centralnej części kraju zbudował najnowocześniejszy zakład, w którym uprawia się konopie indyjskie.

Jak zaznacza właściciel koncernu, dr Tamir Gedo, jego firma jest w stanie magazynować takie ilości marihuany medycznej, które wystarczyłyby do zaopatrzenia całych Stanów Zjednoczonych. Szacuje, że docelowo BOL będzie w stanie wyprodukować aż 80 ton marihuany rocznie. Nie ukrywa, że większość wyrobów ma być przeznaczona na eksport.

Koncern uprawia głównie dwa najbardziej znane kanabinole, czyli THC i CBD. Ten pierwszy jest składnikiem psychoaktywnym odpowiedzialnym za „wysoką” marihuanę. Pomaga także w bólu i nudnościach, co czyni go bardzo pożądanym lekiem dla pacjentów poddawanych chemioterapii.

Z kolei CBD wpływa na układ autoimmunologiczny i działa przeciwzapalnie. Badacze weryfikują jego skuteczność w przypadku chorób zapalnych jelit (w tym choroby Crohna i wrzodziejącego zapalenia jelita grubego). Do tej pory okazał się efektywny w stanach takich jak autyzm, padaczka, cukrzyca i choroby serca. Dwa lata temu naukowcy z Uniwersytetu Telawiwskiego odkryli, że CBD może być skuteczne również w leczeniu złamanych kości i ewentualnych innych chorób układu kostnego.

Jak zapewnia Gedo, produkcja medycznej marihuany jest prowadzona zgodnie z najwyższymi standardami. – Jesteśmy firmą farmaceutyczną, a nie producentem konopi indyjskich – tłumaczy.

Inny izraelski koncern, położony w Górnej Galilei Tikun Olam (jego nazwa oznacza po hebrajsku „naprawę świata”), prowadzi badania nad nowymi szczepami. Udało się mu np. wyhodować szczep o nazwie Rafael (pochodzi od imienia uzdrawiającego anioła wezwanego przez Mojżesza), przeznaczony m.in. dla dzieci z epilepsją. Poza tym firma prowadzi w Tel Awiwie centrum dystrybucji, które jako pierwsze w kraju sprzedawało legalnie konopie. Aby wejść na teren kompleksu oferującego zioła, tabletki oraz olejki z konopi indyjskiej, należy okazać specjalne zezwolenie od lekarza. W sumie od 2010 roku przez to miejsce przewinęło się 10 tys. pacjentów, a roczne obroty firmy wynoszą około 10 milionów szekli.

Z kolei start-up o nazwie Syqe Medical, założony przez przedsiębiorcę Perry’ego Davidsona, który już na początku lat 90. zainteresował się konopiami, stworzył inhalator pozwalający na precyzyjne dawkowanie medycznej marihuany. Jak zauważają pracownicy firmy, urządzenie to rozwiązuje problemy wiążące się z przepisywaniem pacjentom rośliny do palenia. Dzięki niemu po raz pierwszy można przyjąć dokładną dawkę.

Wszystkie te firmy być może nie powstałyby, gdyby nie odkrycia izraelskiego chemika bułgarskiego pochodzenia, Raphaela Mechoulama. W 1963 roku jako młody badacz zabezpieczył 5 kilogramów libańskiego haszyszu, który został skonfiskowany przez jego przyjaciela na posterunku policji w Tel Awiwie.

Zespół badawczy kierowany przez profesora Mechoulama na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie rozpoczął kompleksowe badania nad medycznym zastosowaniem marihuany. To właśnie Mechoulam jako pierwszy na świecie wyizolował THC w 1964 roku i odkrył, że marihuana może działać leczniczo. Udało mu się też wcześniej niż inni zdekodować strukturę CBD, głównego niepsychoaktywnego składnika rośliny. Od tamtej pory 88-letni obecnie profesor opublikował około 300 artykułów naukowych i zasłynął jako ojciec medycznej marihuany.

WSPARCIE OD PAŃSTWA

Kreatywne podejście Mechoulama miało wpływ na powstanie branży mocno wspieranej obecnie przez izraelskie władze. Dzieje się tak na różne sposoby: rząd ustanawia standardy dotyczące uprawy, przechowywania i stosowania marihuany leczniczej, a Uniwersytet Hebrajski w Jerozolimie posiada jeden z najlepszych na świecie ośrodków specjalizujących się w badaniach dotyczących kannabinoidów. Volcani Center, organizacja badawcza izraelskiego Ministerstwa Rolnictwa, buduje narodowy instytut zajmujący się badaniami nad marihuaną. Ministerstwo Gospodarki milionami szekli wspiera innowacyjne firmy medyczne, a Ministerstwo Rolnictwa przyznaje licencje nieograniczonej liczbie plantatorów. Ponadto, jak zapowiadają rządzący, na liście lekarzy przeszkolonych i uprawnionych do przepisywania medycznej marihuany mają pojawić się nowe nazwiska.

– Powaga, z jaką izraelska społeczność podchodzi do badań nad konopiami, jest niesamowita – mówi Charles Pollack, dyrektor Lambert Center for Study of Medicinal Cannabis and Hemp na Thomas Jefferson University w Filadelfii. – Izrael jest siedzibą nowoczesnych ośrodków badań nad konopiami indyjskimi. To dlatego, że w kraju panuje o wiele bardziej korzystny klimat regulacyjny, umożliwiający przeprowadzanie istotnych badań nad medyczną marihuaną. Nic więc dziwnego, że coraz więcej amerykańskich firm zaczyna tutaj działalność – zwraca uwagę w rozmowie z magazynem „Rolling Stone”.

W USA już 30 stanów zezwoliło na korzystanie z marihuany w celach medycznych, ale jeśli weźmiemy pod uwagę poziom federalny, wciąż jest to substancja nielegalna. Co za tym idzie, mimo nowoczesnych ośrodków badawczych i rozwiniętej technologii amerykańskie firmy badające i produkujące konopie napotykają szereg blokad stawianych przez przepisy prawa federalnego.

Tymczasem w Izraelu firmy o tym profilu mogą działać bez większych przeszkód. Co najmniej 50 amerykańskich producentów konopi indyjskich przeniosło więc swą działalność badawczo-rozwojową do tego bliskowschodniego kraju.

WSZYSCY „ZA” MEDYCZNĄ MARIHUANĄ

Warto zaznaczyć, że tak legalizacja, jak i eksport medycznej marihuany cieszą się szeroką aprobatą pośród społeczeństwa i polityków. Nie tylko centrowe i lewicowe partie (te ostatnie opowiadają się nawet za legalizacją i regulacją rynku konopi w celach rekreacyjnych), ale również prawicowe, religijne i sefardyjskie ugrupowania polityczne nie sprzeciwiają się liberalnej polityce rządu.

Była prawicowa minister sprawiedliwości Ajjelet Szaked w rozmowie z CNN stwierdziła, że „bez względu na to, czy popiera się używanie konopi indyjskich czy sprzeciwia się temu, niewłaściwe jest ocenianie użytkowników konopi na podstawie prawa karnego”. Mosze Feiglin, przywódca skrajnie prawicowej partii Zehut, także popiera legalizacją medycznej marihuany. Rabini również dają „zielone światło” producentom konopi, jak i użytkownikom.Chaim Kaniewski i Yitzchok Zilberstein, jedni z najsłynniejszych ultraortodoksyjnych rabinów w Izraelu, stwierdzili, że marihuana powinna być dozwolona ze względu na jej zastosowanie medyczne.

Tak naprawdę trudno znaleźć w Izraelu znaczącą partię czy organizacje, które sprzeciwiałyby się stosowaniu konopi w celach medycznych. Wyjątek stanowił tu tylko Gilada Erdana, były minister spraw wewnętrznych, który obawiał się, że poprzez legalizację medycznego użycia marihuana może stać się bardziej dostępna „na ulicy” i dla nieletnich. Nic dziwnego, że przy tak liberalnym podejściu rządu do medycyny konopnej wiele firm chętnie angażuje się w ten biznes.

ZIELONA GORĄCZKA W KIBUCACH

Nie tylko lokalne i zagraniczne firmy wykorzystały boom na marihuanę. „Zielona gorączka złota” ogarnęła również kibuce, czyli izraelskie spółdzielcze gospodarstwa rolne, w których ziemia i środki produkcji są własnością wspólną. Gdy powstało państwo Izrael, zajmowały się one głównie rolnictwem i w ten sposób karmiły cały kraj. Jednak wraz z rozwojem wolnego rynku i nasileniem się procesów globalizacyjnych w latach 90. młodzi zaczęli porzucać kibuce – zwłaszcza że w tym samym czasie w państwie rozwijała się kwitnąca także obecnie branża technologiczna. Spółdzielnie nie najlepiej przetrwały ten okres, ale teraz upatrują swoją szansę w uprawie konopi indyjskich. Członkowie kolejnych kibuców składają więc wnioski o licencję na jej badanie, uprawę lub dystrybucję. Liczą na szybkie wejście na rodzący się na naszych oczach rynek legalnych towarów zwierających medyczną marihuanę, celując przede wszystkim w towary przeznaczone na eksport. Od takiej wizji wielu rolnikom robi się już zielono przed oczami – tyle że nie od marihuany, lecz od pieniędzy.

Wydaje się, że izraelski rząd w odpowiednim momencie zezwolił na eksport medycznej marihuany. Na międzynarodowym rynku zapanowało bowiem duże ożywienie wywołane przede wszystkim rozluźnieniem restrykcji obowiązujących w Ameryce Północnej i Południowej. Do tej pory także 17 krajów europejskich zalegalizowało medyczną marihuanę, a w ostatnim czasie podobną drogę przeszła choćby Tajlandia.

Według szacunków firmy Arcview Market Research za trzy lata ziołowy przemysł będzie globalnie wart 32 miliardy dolarów – o 22% więcej niż dzisiaj. Powstały już wyspecjalizowane fundusze inwestujące w tę branżę. Rząd Izraela dąży więc do globalnej dominacji w tym prężnie rozwijającym się przemyśle. Biorąc pod uwagę liberalne podejście Knesetu i rozwiniętą technologię, cała operacja może się zakończyć pomyślnie. W ten sposób w ciągu kilku lat konopie z Izraela mogą odnieść światowy sukces i stać się kolejnym wielkim hitem eksportowym Ziemi Świętej.

Weaponizing Twitter: Both sides are wrong – opinion

MILY SCHRADER

The power of government should always be limited, and there is a role and a place in every society for civic action.

‘WHILE THE platforms – all originally founded in the US – are largely rooted in the principles of free expression and free speech; they remain private companies.’ / (photo credit: REUTERS)

The ability of social media to transmit information and to shape global political situations on the ground has exploded in the past two decades.

Social media giants such as Facebook, Twitter and Google have risen to profound levels of influence on elections, security, diplomacy, and of course, mob reactions to pretty much any controversial event around the world. As a result, there has been a concerted effort to control these platforms at the state level in many countries. But whether in China, the United States, or any other country, governments should not use their power to bully private companies into censorship, “fact checking,” or any other action with the sole exception of credible threats of violence. Due to the failure of Twitter and other networks to properly address calls to violence, democratic (and undemocratic) states are increasingly pressuring the companies to change course, but both the governments and the networks are in the wrong.

While the platforms, all originally founded in the US, are largely rooted in the principles of free expression and free speech, they remain private companies. As such, they have a right to dictate their own content standards and policies, and the legal protection under Section 230 of the Communications Decency Act shields the platforms from liability for third party content. After Twitter “fact-checked” one of US President Donald Trump’s tweets about mail-in ballots, labeling it “potentially misleading,” the president openly threatened the network. Trump proposed an executive order to change the scope of Section 230 to argue that removing content violates free speech of the users. This is a gross expansion of the powers of the federal government and completely inappropriate. At the same time, there is a difference between correctly (or incorrectly) fact checking content on a private company’s platform, and holding the platforms accountable for real-world violence that occurs as a result of their refusal to remove incitement to violence. The two should not be conflated, and Twitter should be held accountable when they fail to take necessary action.

In recent weeks, Israel’s new Minister of Strategic Affairs Orit Farkash-Hacohen wrote an open letter to Twitter CEO Jack Dorsey urging him to remove Iran’s Ayatollah Khamenei from Twitter for his explicit and repeated calls for the destruction of Israel. Indeed, Iran follows up their speech with action, and has for decades. They are the world’s largest sponsor of terrorism, they are building bases in Syria from which they target Israel and they fiscally and militarily equip terrorist organization Hezbollah, which is responsible for the deaths of hundreds. Iran is the only nation in the world that routinely and openly calls for the violent destruction of another nation: Israel. Not only that, they use American-based platforms like Twitter to spread and foment antisemitic calls to violence – and this goes completely unchecked. On Iran’s “Al Quds Day,” the regime used social media to promote the “final solution” depicting the Iranian takeover of Jerusalem with Hezbollah flags flying. Twitter, at the time of this writing, has done nothing to censor or remove this content. Similarly, they’ve done nothing to remove Khamenei and his calls to violence against Israel, which are broadcast out to over 770,000 followers through Twitter’s platform.

CONTRAST THAT with Twitter’s interference with Trump’s tweets. On May 28, Twitter placed yet another warning on Trump’s tweet about the protesters in Minnesota following the tragic death of George Lloyd. Trump’s tweet stated that he supports the National Guard to quell the protests if need be, and then crassly added “when the looting begins the shooting begins,” a reference to race riots in the 1960s when Miami’s police chief, Walter Headley, said something similar about cracking down on what he called “hoodlums.” Twitter placed a warning in response stating, “This tweet violates our content policies regarding the glorification of violence based on the historical context of the last line, its connection to violence, and the risk it could inspire similar actions today.” Absurdly, Twitter believes this tweet could “inspire violence today” – and yet the human rights-violating dictator of Iran, who murders his own protesters and actively funds terrorists who murder civilians in Israel, who openly calls for violent destruction of Israel on Twitter’s platform, doesn’t inspire violence? Setting aside whether or not Twitter is right, there is a clear bias that has to stop. Twitter must remove content that contains credible threats or glorification of violence that inspire action. They have repeatedly failed to do so.

Ironically, Trump’s executive order is, in fact, the opposite of the restrictions regimes like Iran, China, Pakistan and other nations place on Twitter to actively censor free speech. Trump’s executive order would limit the platform’s ability to remove content, potentially even content that inspires violence. But removing content shouldn’t be dictated by government, whether for free speech or against it. It is an overreach of the US. government to dictate how a private company should permit content on its own platform that does not put anyone in physical danger.
The power of government should always be limited, and there is a role and a place in every society for civic action. It is our role as activists, or just concerned members of the community, to work against the elevation of misinformation or hateful speech on these platforms – but it is most certainly not the role of government.

Social media platforms are not bound by the US Constitution in the sense that they are entitled to set whatever free speech (or lack thereof) standards they choose. We may dislike them, complain about them, write about them, lobby against them, but to threaten Twitter as the President of the United States is still fast approaching the slippery slope of state-sponsored censorship in states like Cuba, China, and others – a situation with drastic consequences. Twitter and Trump are both wrong here.

The writer is the CEO of Social Lite Creative and a research fellow at the Tel Aviv Institute.

Black Jews respond to the George Floyd protests, in their own words

JOSEFIN DOLSTEN/JTA

We reached out to black Jews to understand their feelings at this wrenching moment and what their message is for the broader Jewish community. Here’s what they told us.

Top left, clockwise, April Baskin, Anthony Russell, Yitz Jordan and Tema Smith. / (photo credit: BASKIN: JILL PELTZMAN; RUSSELL: COURTESY OF RUSSELL; JORDAN: COURTESY OF JORDAN; SMITH: COURTESY OF)

As Enzi Tanner participated in an online havdalah ceremony marking the end of Shabbat Saturday night, his city — Minneapolis — was being torn apart during a fifth night of unrest following the death of George Floyd, a black man, in police custody there last week.

Tanner, a social worker who supports LGBT families experiencing homelessness, said the ceremony — hosted by Jewish Community Action, a local social justice group, and Jews for Racial and Economic Justice, a national organization — conveyed a powerful message for black Jews like him.

“As the Jewish community reaches in and says how do we support their cause and how do we support the black community, it’s really important that people reach in to black Jews and other Jews of color and realize that we’re here,” Tanner said. “And we need our community.”

We reached out to black Jews like Tanner to understand their feelings at this wrenching moment and what their message is for the broader Jewish community. Here’s what they told us.

Answers have been lightly edited for length and clarity. We will add more as we hear from more people.

April Baskin is a diversity consultant and racial justice director of the Jewish Social Justice Roundtable.

Personally in terms of my energy right now, I’m just exhausted. Just seeing all the suffering particularly in light of the people going out into the streets without a plan or adequate protections in place (friends, march marshalls, legal aid contact info, etc.), the poignancy of people whose politics otherwise have them mostly sheltering in place during the worst pandemic we’ve seen in over a hundred years, that they are compelled to take action — at their and our own peril. But it seems their thought is, “How can we not stand up?” As a Jewish social justice leader, I have a visceral, fundamental concern for people’s well-being in this moment — that people are very triggered and that this is all in the context of pre-existing heightened anxiety and stress because of the pandemic. And for black folks, whether it’s conscious or not, the sense of terror we feel for when is the shoe going to drop for someone we know, someone in our town, for us?

I am experiencing more white Jews sending me private messages. A lot of them are saying “What can we do?” and in time I hope we can advance our collective knowledge and education enough so it can become more of “I’ve been proactively learning from people of color and here is what I am doing,” or “These are the things I’m considering. I’m mostly leaning towards this one, does that sound like it’s in alignment with your vision?”
That said, it’s a step forward and it’s good, but it’s asking more of us as Jews of color to not only figure out how to maintain our jobs and do additional leadership and activism in this moment, but then also being asked to support and manage white Jews’ work during a time in which many of us are traumatized and heartbroken. But this is progress, and I would rather people reach out, however they best know how, than apathy and not doing anything or paralysis from fear.

Yitz Jordan is the founder of TribeHerald, a publication for Jews of color, and a hip hop artist also known as Y-Love.

What am I feeling? Anxiety. That’s what I’m feeling. I had an anxiety attack on Friday. I live in the ‘hood, I live in Bushwick, so I’m not really geographically in the Jewish community, but I know that somebody on Friday for instance was shot not too far from me and I was terrified as to what the response to that was going to be, were cops going to respond and was rioting going to happen in my neighborhood?

And in the Jewish community, this is the kind of fight that I’m having: “This didn’t happen after the Holocaust, why are black people acting like this?” It’s that role of explaining over and over again to people who quite often don’t want to listen.

I feel like there’s the same split that’s going through America in ideological lines, is going through the Jewish community … whatever percent of Orthodox Jews that support Trump, you see it more from these people. When we say the Jewish community in general that also consists of people like JFREJ [Jews for Racial and Economic Justice] and Jewish Voice for Peace and these other organizations, but in the Orthodox world, the pro-Trump wing is where I’m hearing these types of conversations. And I’m seeing this, ranging from lack of knowledge to callousness regarding people of color. There are some people who genuinely don’t know, and to whom a lot of these issues are very new. Especially Hasidish people, for instance, this just isn’t part of the Shabbos-table conversation — police brutality, inequality, systemic racism. But you have some people who just show callousness.

Gulienne Rishon is a diversity expert and chief revenue officer for TribeHerald Media.

I am thankful for true allies, who understand that this is not the time to center their own experiences. I am thankful for true allies, who understand that the experiences they and their ancestors have had are to be used in this moment as empathy, and that no one is denying them their experiences in asking them to listen and learn.

But mostly, if one more white-presenting Jew tries to tell me today that they don’t have white privilege (not that they aren’t White, but that they don’t have white privilege) because they’re Jewish/the Holocaust/Jews got kicked out of schools, I might lose my mind. I should not have to deal with people telling me that my story (the Black part) doesn’t exist because my story (the Ashkenazi experience) exists. But I do. And I am confident that part of why G-d put me in the skin of a biracial Jewish woman descended from a kindertransport survivor, a WWII veteran who was kicked out of his Hamburg Gymnasium for being Jewish, and two Southern Black Virginians, is to help us as a people face our sinat chinam and take responsibility for being the light unto the nations by helping, not closing our ranks and denying the pain others feel because of the freshness of ours.

Facilitating difficult conversations about race is literally my profession. Yet, some days, I’m just a person behind a keyboard on Facebook who came out of our day of rest hearing that the world erupted in flames, and I look at the beautiful brown skin of my daughter and her parents, and I’m angry and afraid. I’ve worked so hard to have these conversations with grace when you’re caught up in your feelings about the complexity. On a day when it’s not about the complexity, but processing and mourning actual death, can you please give the same grace to mine?

Isaiah Rothstein is a multiracial rabbi who serves as the rabbi-in-residence at Hazon.

Both sides of my ancestry hold a lot of pain of being othered and being oppressed. During these moments it’s sometimes hard to process and it’s a lot to integrate, but it’s a time where we’re expected to stand up and to speak up so I’m trying to find my voice every single day.

On the one hand, I feel restless and frustrated and fed up. On the other hand, I think that like anyone who’s reading or seeing the headlines, I feel frustrated because so many people don’t care enough, or they care adjacently or from the outside. So there’s those emotions but then on the flip-side, I think that this moment is calling on all of us as Americans to stand up.

If I could say in short what do I think the Jewish community should be doing, I would want every community to have an educational platform for communities to contextualize discussions around race, specifically as it relates to the Jewish community. I would want to have platforms, summits, days of learning. I would want every community to sign on to have educational campaigns around racial equity and racial awareness and racial sensitivity, so that we could find a bridge to understanding and perspectives through history, through knowledge of the past, so that we could better create a stronger, healthier bridge for the future.
Anthony Mordechai Tzvi Russell is a musician who blends traditional Yiddish and African-American music.

Let’s get real here, American Jews: You are living in an Old Country, whether you choose to recognize it or not. The state-sanctioned violence visited upon Black communities happens in ghettos you can easily pronounce, in towns you visit without the aid of a tour guide and cities you reside in without a granted law of return.

So, who are you in this narrative, this country from which there is no real option of flight, this century which is your own, your heartless ruler, hands slick with the blood of children and refugees, the cavalries, maintaining “order” on your behalf over a people whose mere existence for centuries has been deemed disorderly?

Solidarity with Black people doesn’t require a radical act of historical imagination. You are here. We are here. You know what to do. Do it. Now.
Tema Smith is a writer and the director of professional development at 18Doors, an organization for interfaith families.

I’m deeply upset about George Floyd and also that he is not the first and not the last, and that it’s taken a murder so egregious to really get people out into the streets in this way, and get a lot of people to wake up to what happens unfortunately too frequently.

I also have deep gratitude for the moment that we’re in, for so many people who hadn’t previously spoken out are speaking out.

As far as the Jewish community, the number of people who either have spoken out publicly or who have reached out privately as people who just care and want to make sure that me and other Jews of color are feeling OK right now — and I think most of my friends who are Jews of color are experiencing similar things from their friends — is huge. Frankly, I’ve gotten messages from people who I’ve never corresponded with beyond public tweets, just reaching out saying ‘Are you OK?’ and a recognition that is in many ways at a new level.

This isn’t the first time that something like this has happened. This is the first time I’ve received messages from so many people and that makes me hopeful for that grassroots community level being there to support each other, and that is huge. And the fact that there is a growing chorus of voices in the Jewish community speaking up, that’s huge, and that people are showing up at protests, I can’t say enough of how meaningful it is to see that.

Enzi Tanner is a social worker in Minneapolis and works with LGBT families experiencing homelessness.

Yesterday we hosted a havdalah with JCA [Jewish Community Action] and JFREJ and I did a little talk and for me the thing that is really real for me is black Jews and Jews of color all across the country during this time have been incredibly supportive and amazing and just speaking for me, it has made this time so much more doable and bearable.

I also say that because at this time, it’s also important that as the Jewish community reaches in and says how do we support their cause and how do we support the black community, it’s really important that people reach in to black Jews and other Jews of color and realize that we’re here. And we need our community.

And the other thing is: believe us. When George Floyd said I can’t breathe, he was not believed. When black women tell doctors and nurses during childbirth that they’re in pain, they’re not believed which is why they die at a higher rate. We don’t want to have to give a dissertation when we say we’re experiencing racism in our communities. We want to be believed. And in this moment now, it’s really important that, in those situations, that we’re able to be believed.

When we say our elected officials aren’t doing the best job they could be, we want that to be believed, we don’t want to be told that they’re doing the best they can because we’ve been here for far too long and our cities are literally burning and we just need folks to believe us and to support us.

And to reach out to the Jews of color, the black Jews within the community as well as reaching out and being in it for the long haul. This isn’t about just one person, this is about all these different people and different things. And it’s hopefully not just about right now, it’s so that a different world will be possible.

Evan Traylor is an educator, activist and soon-to-be rabbinical student at the Hebrew Union College — Jewish Institute of Religion.

Right now, Black Jews are grieving. We’re grieving for George Floyd, Breonna Taylor and Ahmaud Arbery. But we’re grieving for so many more lives, Black lives, that have been taken from this earth far too early because of brutal, systemic racism. And that pain isn’t going away tomorrow, or next week, or next month. It’s going to last for generations to come. And, if we want a better world, we have to change the system.

I’m grateful for so many white Jewish allies who have reached out, comforted me, supported me not just over the last week, but for years now. And right now, we need more from our white Jewish siblings, and more from our Jewish institutions — we need support, allyship, resources, and strategies to confront racism in our community, and in our world. We are all created in the image of God — it’s time to build the Jewish community and world that makes our Torah true in this age.