Irlandzki minister spraw zagranicznych i handlu, a zarazem były premier Simon Harris, przedstawił projekt ustawy zatytułowany: „Ogólny plan zakazu importu towarów z izraelskich osiedli na okupowanym terytorium palestyńskim” (ang. General Scheme of the Israeli Settlements in the Occupied Palestinian Territory (Prohibition of Importation of Goods) Bill). Jak informuje Jerusalem Post, ustawa została przyjęta przez irlandzki rząd i obecnie musi uzyskać zatwierdzenie Komisji ds. Spraw Zagranicznych i Handlu w Oireachtas (irlandzkim parlamencie) w ramach tzw. wstępnego przeglądu legislacyjnego.

— Sytuacja w Palestynie pozostaje kwestią głęboko niepokojącą opinię publiczną — oświadczył Harris. — Wielokrotnie podkreślałem, że nasz rząd wykorzysta wszystkie dostępne narzędzia, by zareagować na przerażającą sytuację w terenie oraz przyczynić się do długofalowych wysiłków na rzecz osiągnięcia trwałego pokoju opartego na rozwiązaniu dwupaństwowym.

— Irlandia zabiera głos i potępia działalność ludobójczą w Gazie — dodał Harris w rozmowie z dziennikarzami, zachęcając inne państwa, by poszły za jej przykładem. — Każdy kraj musi wykorzystać wszelkie środki, jakie ma do dyspozycji.

Były minister sprawiedliwości i równości, a także minister obrony Alan Shatter ostro skrytykował Harrisa na platformie X, pisząc:

Tylko Simon Harris i obecny rząd mogliby być tak nierozsądni, by stworzyć akronim PIGS (świnie) jako nazwę dla ustawy, która ma na celu bojkot towarów produkowanych przez Żydów. Rząd z dumą opublikował swoją farsową wersję ustawy o okupowanych terytoriach (OTB) — po raz pierwszy od czasu klęski nazistowskich Niemiec jakikolwiek europejski rząd promuje prawo, które wprost nawołuje do bojkotu towarów produkowanych przez Żydów i penalizuje tych, którzy je importują.

W grudniu ubiegłego roku izraelski minister spraw zagranicznych Gideon Sa’ar ogłosił, że Izrael zamknie swoją ambasadę w Irlandii, powołując się na „skrajnie antyizraelską politykę” tego kraju.

— Działania Irlandii i stosowana przez nią retoryka antysemicka są zakorzenione w delegitymizacji i demonizacji państwa żydowskiego oraz podwójnych standardach. Irlandia przekroczyła wszystkie czerwone linie w relacjach z Izraelem — powiedział Sa’ar. — Izrael będzie inwestował swoje zasoby w rozwijanie relacji dwustronnych z państwami na całym świecie, kierując się m.in. ich stosunkiem do Izraela.

Premier (Taoiseach) Irlandii Simon Harris skomentował:

To niezwykle godna pożałowania decyzja rządu Netanjahu. Kategorycznie odrzucam twierdzenie, że Irlandia jest krajem antyizraelskim. Irlandia opowiada się za pokojem, prawami człowieka i prawem międzynarodowym.

Pomimo zapewnień Harrisa, że irlandzki rząd nie jest antyizraelski, fakty sugerują co innego.

W lutym 2024 ówczesny premier Leo Varadkar potępił możliwą izraelską operację przeciwko twierdzom Hamasu w Rafah, określając ją jako „rażące naruszenie prawa międzynarodowego, do długiej listy innych naruszeń, za które odpowiada Izrael”. Dodał też ostro, krytykując nieustępliwość Izraela:

Jest dla mnie całkowicie oczywiste, że Izrael nie słucha już żadnego kraju na świecie — nie sądzę nawet, że słuchają już Amerykanów. Są zaślepieni gniewem.

W maju 2024, zaledwie kilka dni po tym, jak Harris stwierdził: „brzydzę się działaniami rządu Netanjahu w związku z sytuacją na Bliskim Wschodzie”, Irlandia oficjalnie uznała państwo palestyńskie.

Harris ogłosił wówczas:

Rząd uznaje Palestynę za suwerenne i niepodległe państwo oraz zgadza się na nawiązanie pełnych stosunków dyplomatycznych między Dublinem a Ramallah. Chcieliśmy dokonać tego uznania na zakończenie procesu pokojowego. Jednak wraz z Hiszpanią i Norwegią zdecydowaliśmy się na ten krok, by utrzymać cud pokoju przy życiu.

7 listopada irlandzki parlament przyjął niewiążącą uchwałę potępiającą Izrael, w której stwierdzono:

Na naszych oczach Izrael dokonuje ludobójstwa w Gazie.

Irlandia dołączyła też do sprawy wniesionej przez RPA przeciwko Izraelowi przed Międzynarodowym Trybunałem Sprawiedliwości (MTS). Przypomnijmy, że dopiero w 1996 roku Irlandia pozwoliła na otwarcie izraelskiej ambasady w swoim kraju — jako ostatnie państwo Unii Europejskiej.

Jeszcze wcześniej, w maju 1945 roku — zaledwie kilka dni po samobójstwie Adolfa Hitlera — ówczesny irlandzki premier Éamon de Valera udał się do nazistowskiego ambasadora Eduarda Hempela, by „złożyć mu kondolencje”. Jak sam twierdził:

Z pewnością nie zamierzałem jeszcze bardziej upokarzać go w godzinie klęski.

[webmaster]